O Έλληνας που μαθαίνει το σουβλάκι στους Μαδριλένους

Το ελληνικό στοιχείο δεν λείπει από πουθενά. (photo credit: Sheila Velasco)

Όταν πας στη Μαδρίτη, αυτό που θέλεις να φας και να δοκιμάσεις είναι σίγουρα τα φημισμένα tapas, την paella, την tortilla de patatas (αφράτη ομελέτα με πατάτες) και φυσικά να πιείς μπίρα. Με λίγα λόγια, τυπική ιβηρική κουζίνα που πραγματικά -πιστέψτε με- είναι από τις καλύτερες και τις πιο ενδιαφέρουσες παγκοσμίως. Όμως, σε μια μητρόπολη, όπως η Μαδρίτη, στο γαστρονομικό της χάρτη χωράνε και άλλες κουζίνες. Ακόμα και η ελληνική και το λατρεμένο από όλους μας σουβλάκι!

Ο Θανάσης Σκοπελίτης είναι αυτός που κρύβεται πίσω από τη σουβλακερί «Egeo», η οποία βρίσκεται στην περιοχή Lavapies της Μαδρίτης και άνοιξε πριν από ένα μήνα περίπου. Τον συνάντησα ένα Σάββατο πρωί, την ώρα που μόλις είχε ανοίξει το μαγαζί και ξεκίναγε τις προετοιμασίες της μέρας. «Επιτέλους κρύο», μου λέει και συνεχίζει «Αν και εμένα δεν μου αρέσει. Όμως, μας είχε λείψει. Φέτος δεν έχουμε δει ακόμα χειμώνα». Έξω όντως κάνει κρύο και ο ήλιος που είχε βγει και μας βοήθησε να βγάλουμε τις φωτογραφίες, άρχισε να κρύβεται. «Να κεράσω καφέ;» με ρωτάει και εγώ φυσικά δεν αρνούμαι.

Σε πρώτο πλάνο ο Θανάσης Σκοπελίτης, ο “griego” όπως τον αποκαλούν οι Μαδριλένοι. (photo credit: Sheila Velasco )

«Φέτος συμπληρώνω 9 χρόνια εδώ. Τη λάτρεψα από την πρώτη στιγμή αυτήν την πόλη. Δεν μου λείπει η Αθήνα και να σου πω την αλήθεια δεν θέλω να γυρίσω. Είμαι καλά εδώ». Και τον καταλαβαίνω απόλυτα, μιας και μοιράζομαι και εγώ την ίδια αγάπη για αυτήν την πόλη. «Φαντάσου ότι η πρώτη μου επαφή με την Ισπανία ήταν όταν ήρθα με το πρόγραμμα Erasmus στη Μελίγια, αυτήν την ξεχασμένη πόλη της Ισπανίας στα παράλια της Αφρικής. Σπούδαζα τότε στα ΤΕΦΑΑ και μαζί με έναν φίλο θέλαμε να βιώσουμε την εμπειρία του να ζήσεις έξω από τα ελληνικά σύνορα. Όμως, αυτή η πόλη-φάντασμα δεν έχει καμία σχέση με την Ισπανία. Έτσι μετά από 3 μήνες φύγαμε για Μάλαγα. Εκεί ήρθα σε επαφή με την ισπανική κουλτούρα και τη λάτρεψα».

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Θανάσης επέστρεψε στην Ελλάδα να τελειώσει τις σπουδές του, πάντα όμως στο μυαλό του είχε την Ισπανία και τη μέρα της επιστροφή τους εκεί. «Δούλεψα για λίγο στην Αθήνα, έκανα κάποιες οικονομίες και μία μέρα πήρα το αεροπλάνο και προσγειώθηκα στη Μαδρίτη. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Δεν με ενόχλησε. Ήξερα ότι σε μια μεγάλη πόλη σαν κι αυτή, θα είχα πολλές ευκαιρίες. Βλέπεις άλλες εποχές τότε». Και έτσι έγινε.

Η μπάρα με τα λευκά πλακάκια και το μαυροπίνακα από πάνω, όπου αναγράφεται όλο το μενού. (photo credit: Sheila Velasco )

Λιγοστά τραπέζια, τούβλο, πέτρα και λευκοί τοίχοι: η σύνθεση της λιτής διακόσμησης του Egeo. (photo credit: Sheila Velasco ) | Οι τυλιχτοί πειρασμοί: σουβλάκι κοτόπουλο με ελαφριά σάλτσα γιαουρτιού, μαγιονέζας και σκόρδου.

Δεν άργησε να βρει δουλειά. Αρχικά ως σερβιτόρος, αργότερα ως υπεύθυνος. Πάντα, όμως, σκεφτόταν να ανοίξει το δικό του χώρο. Να μαγειρεύει και να «διδάσκει» την ελληνική κουζίνα στους Μαδριλένους. «Υπάρχουν ελληνικά εστιατόρια εδώ, όμως είναι λυπηρό ότι παρουσιάζουν μια εικόνα της κουζίνας μας που δεν της αξίζει. Προσπαθούν να βγάλουν χρήματα και δεν δίνουν βάση στην ποιότητα. Εγώ, από την άλλη, προτιμώ να βγάζω λίγα, αλλά να κερδίζω την εμπιστοσύνη των πελατών. Έτσι, σερβίρω πράγματα που θα τα έπαιρνα να τα μαγειρέψω και στο σπίτι για μένα και για την κοπέλα μου».

Ο Βασίλης Δημαράς απολαμβάνει τον ήλιο και την καλή παρέα του Θανάση Σκοπελίτη πίνοντας καφεδάκι. (photo credit: Sheila Velasco )

Όση ώρα μιλάμε δεν σταματά να πηγαινοέρχεται στην κουζίνα και να επιβλέπει τις προετοιμασίες. Σε μια από αυτές τις διακοπές, βρίσκω την ευκαιρία και μιλάω λίγο με την Πατρίτσια, τη σύντροφό του, που έχει έρθει κι αυτή στο μαγαζί. Μου μιλάει για το πάθος και την αγάπη του Θανάση για αυτό που κάνει και δεν έχω λόγο να μην την πιστέψω. «Όσο καιρό τον γνωρίζω», μου λέει, «πάντα αυτό ονειρευόταν. Να φτιάξει μια σουβλακερί, όπως τη λέτε στην Ελλάδα, και να κάνει τους Ισπανούς να μπουν στη φιλοσοφία της. Και νομίζω ότι θα τα καταφέρει». Αφήνω τον Θανάση στην κουζίνα να ετοιμαστεί. «Τα Σάββατα πάντα έχουμε περισσότερο κόσμο». Του λέω ότι θα επιστρέψω για να δοκιμάσω.

Αργότερα, το ίδιο βράδυ, κατηφορίζω και πάλι στο «Egeo». Αυτήν τη φορά τα λιγοστά τραπέζια είναι γεμάτα κόσμο, ενώ στην μπάρα με τα λευκά πλακάκια περιμένουν δυο παρέες την παραγγελία τους πίνοντας cañas (μπίρες). Ρίχνω μια γρήγορη ματιά ψηλά στο μαυροπίνακα: σουβλάκι κοτόπουλο, χοιρινό, με κολοκυθοκεφτέδες, φέτα, χωριάτικη σαλάτα, τζατζίκι και πολλά ακόμα που με κάνουν να ξεχνάω ότι βρίσκομαι μακριά από την Αθήνα.

Ο Θανάσης δεν χαμογελάει συχνά, όμως η σεμνότητα του τον κάνει να ξεχωρίζει. (photo credit: Sheila Velasco )

Δοκιμάζω ένα σουβλάκι από το καθένα. Οι κεφτέδες κολοκύθας με τη σος γιαουρτιού και λίγη μαγιονέζα πεντανόστιμοι. «Τους φύλαξα για σένα, φεύγουν στο λεπτό», μου λέει χαμογελώντας ο Θανάσης. Το τζατζίκι του είναι σπιτικό και όχι αυτό που βρίσκεις στα σουπερμάρκετ, η φέτα αλμυρή και πικάντικη και το γιαούρτι… ελληνικό!

Αυτό που έχω να πω είναι πως ό,τι και αν δοκίμασα εδώ ήταν καλοφτιαγμένο και πολύ καλύτερο από πολλά σουβλατζίδικα της Αθήνας. Και κάθε φορά που θα επισκέπτομαι το δεύτερο σπίτι μου, τη Μαδρίτη, σίγουρα θα περνάω και από το «Egeo» για ένα τυλιχτό!

Λευκό και μπλε για να ξεχωρίζει από μακριά και να θυμίζει Ελλάδα. (photo credit: Sheila Velasco )

//«Egeo», C/ San Carlos 17, Lapavies, Madrid, τηλ. +34918264644.
www.facebook.com/Egeo-Suvlakeria-Griega

Το επιδόρπιο που γίνεται ανάρπαστο από τους Ισπανούς: γιαούρτι με μέλι. Τόσο απλό!

Διαβάστε ακόμα: «Κελλάρι 151» – Mια σπηλιά του Αλαντίν στην Πάτρα.

TAGS :
γεύση Μαδρίτη μυστικά το δικό μου σουβλάκι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook