Country style που μπορείτε να το συνδυάσετε με εκδρομή και φυσικά γευστικές απολαύσεις.

Δε γίνεται να μην το έχετε παρατηρήσει κι εσείς… Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε στα social media, τουλάχιστον εγώ στα δικά μου, καινούργια μαγαζιά σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Κάποια είναι όντως new entries, κάποια είναι παλιότερα απλώς ίσως κάτι να άλλαξε και μπήκαν και αυτά στο προσκήνιο.

Καλά θα μου πείτε, σιγά το νέο, τι μας νοιάζει εμάς τι γίνεται στην επαρχία; Αν σας αρέσει το καλό φαγητό και το κρασί και συνήθως γκρινιάζετε για τις υπερτιμημένες wine list, τα λάθος ποτήρια κτλ. ΣΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΑΣ ΚΟΦΤΕΙ. Ναι τόσο έντονα και τόσο κοφτά.

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ για γαστριμαργικές απολαύσεις φτάνω μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Μέχρι και σε μαφιόζικη trattoria κάπου στη Ρώμη για αυθεντική saltimbocca Και Brunello. Και το μαφιόζικη δεν το λέω καθόλου μα καθόλου αστειευόμενη (στέλναμε συντεταγμένες στον πατέρα μου για να μας βρει).

Τα εστιατόρια για τα οποία συζητάμε βρίσκονται στην Πελοπόννησο και όταν λέω σε απόσταση αναπνοής εννοώ από 45 λεπτά μέχρι 75 λεπτά, το πολύ.

Οπότε σαν άλλη Carrie Bradshaw στο Sex and the City, που« ξέρει από καλό σεξ και δε φοβάται να ρωτήσει» έτσι και γω ξέρω από καλό φαΐ και κρασί και δε φοβάμαι ούτε να ρωτήσω ούτε να μοιραστώ μαζί σας τα πονηρά μυστικά μου σε αυτήν εδώ τη στήλη.  Αν δε σας έχω πείσει παρακαλώ διαβάστε παρακάτω και τα ξαναλέμε.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τα εστιατόρια για τα οποία συζητάμε βρίσκονται στην Πελοπόννησο και όταν λέω σε απόσταση αναπνοής εννοώ από 45 λεπτά μέχρι 75 λεπτά, το πολύ. Μη μου πείτε ότι σας φαίνεται πολύ, θέλω κάθε μέρα μια ώρα στο νερό για να πάω από το Ψυχικό στην Καλλιθέα, οπότε μια χαρά μπορείτε να πεταχτείτε ένα Σάββατο μεσημέρι στο Βοχαϊκό για παράδειγμα.

Στο Εβίβα μπορείτε απολαύσετε μια tomahawk μπριζόλα σαν αυτή.

Στο Εβίβα θα γευτείτε επικά μπριζολίδια και φυσικά θα βρείτε πολύ καλό κρασί.

Εβίβα: Επικά μπριζολίδια για μερακλήδες 

Πως μου ήρθε αυτό τώρα ε; Κοιτάξτε, για να είμαι ειλικρινής, η γεωγραφία δεν είναι το δυνατό μου σημείο και σίγουρα αν ο Γιώργος Μαυρονάσιος δε σέρβιρε επικά μπριζολίδια στο Εβίβα, δε θα είχα ιδέα που πέφτει το Βοχαϊκό.

Για σιτεμένα κρέατα, αλλά και λουκάνικα στο Εβίβα.

Το ανακάλυψα όμως και πρέπει να το κάνετε κι εσείς άμεσα, αν δεν το έχετε κάνει ήδη. Για να πάρετε μια ιδέα περί τίνος πρόκειται θα σας πω πως ο Γιώργος είναι βαθιά μερακλής και σιτεύει μόνος του τα κρέατα του και κάνει τα δικά του λουκάνικα, τη δική του πάστα και σερβίρει ποικιλίες τυριών που δεν τις έχουμε δει πουθενά στην Αθήνα.

Το Εβίβα λατρεύει το καλό κρασί. Όπως από την Οινοποιία Αϊβαλή και το Κτήμα Παπαργυρίου.

Φυσικά λατρεύει το κρασί οπότε στη λίστα του θα βρείτε διαμαντάκια και μάλιστα σε τιμές που σχεδόν υποχρεώνουν να πάρετε και δεύτερη φιάλη. Και θα πιείτε και σε φίνα ποτήρια Riedel 002, όχι αστεία.

 

//Εβίβα:Επαρχιακή οδός Βραχατίου – Νεμέας 255, Βοχαϊκό 20006, τηλ: 2741 056531


 

Στο Αλμυρίκι θα βρείτε κολασμένη αθηναϊκή με αχινό, όπως και διάφορα ωμά και μαρινάτα και μεζεδάκια.

Ψαροφαγία κέντημα στο Αλμυρίκι.

Αλμυρίκι: Για ψαροφαγάδες που ξέρουν 

Μετά έχουμε και ψάρι στο μενού. Παραλία Αλμυρής, πάνω στο κύμα, θα βρείτε το Αλμυρίκι του Κώστα Μπαμπαλίκη. Ψαροφαγία κέντημα, με κολασμένη αθηναϊκή με αχινό, διάφορα ωμά και μαρινάτα και μεζεδάκια κάθε λογής θα σας κάνουν να κοιτάξετε δυο φορές τις τιμές του μαγαζιού.

Το Αλμυρίκι έχει, φυσικά, θέα στη θάλασσα.

Το value for money σε αυτό που τρως εδώ με αυτό που πληρώνεις είναι άχαστο γιατί μην ξεχνάτε «το καλό ψάρι είναι ακριβό μάτια μου», όπως μου έχει πει επανειλημμένα γνωστός κριτικός της γεύσης και της γαστρονομίας.

Προσεγμένα πιάτα με φρέσκα υλικά.

Στα συν φυσικά το μικρό αλλά πάρα πολύ περιεκτικό κελάρι που μπορείς να βρεις από παλιές χρονιές Σαντορίνης Χατζηδάκη μέχρι Riesling του Weil και Pinot Noir από τη Νεμέα.

Στα συν φυσικά το μικρό αλλά πάρα πολύ περιεκτικό κελάρι.

//Αλμυρίκι, Επαρχιακή οδός Μονή Ταξιαρχών – Κάτω Αλμυρή, Κάτω Αλμυρή 20100, τηλ: 2741 034230

 


 

Πουπουλένια νιόκι με gorgonzola ή ριζότο με βασιλομανίταρα με απόλυτη ακρίβεια στο seasoning και το μαγείρεμα. Θα τα βρείτε στα «17 Χωριά».

Νόστιμο, καλομαγειρεμένο φαγητό, χωρίς φανφάρες.

17 χωριά: Ποια Τοσκάκη, η Νεμέα

Κλείνουμε με το new entry της Νεμέας, τα 17 χωριά, που έχει κάνει πολύ ντόρο. Όταν συμβαίνει αυτό γενικά είμαι διπλά επιφυλακτική αλλά εδώ συνειδητοποίησα πως του αξίζει και με το παραπάνω. Πάμε από την αρχή. Την Κυριακή κατηφόρισα στη Νεμέα γιατί είναι μια από τις αγαπημένες βόλτες του πατέρα μου (και έχουμε και αδυναμίες).

Αποφάσισα να δοκιμάσω λοιπόν τα 17 χωριά και να μην πάω στον αγαπημένο μου Σοφό. Μπαίνοντας ο ζεστός χώρος που θυμίζει κάτι από enoteca της Τοσκάνης αλλά βρίσκεται στην καρδιά της Νεμέας, δημιουργεί αμέσως μια οικειότητα. Χαζεύω το μενού με το ένα φρύδι όρθιο (vixen όνομα και πράγμα). Ήταν μικρό αλλά πάρα πολύ συμπαθητικό, με εμφανής τις ιταλικές πινελιές και εδώ.

Ο Κώστας Τουλουμτζής (καθιστός στη φωτογραφία) είναι ο δημιουργός του οινο-εστιατορίου 17 Χωριά στη Νεμέα. Εδώ με τον συνεταίρο του Μένιο Τουρλότο (δεξιά).

Τους λέω πάρτε ότι θέλετε αρκεί να μην έχει κολοκύθι και εγώ θα διαλέξω κρασί. Εκεί έπεσε και το φρύδι και μου έφυγε τελείως η μαγκιά. Όλη η Νεμέα (και τα περίχωρα) απλώνεται μπροστά μου σε τιμές, οριακά, κάβας, ακόμα και οι παλιές χρονιές. Δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω λέμε και πιστέψτε με, δε μου συμβαίνει συχνά.

Και μετά αρχίζουν και έρχονται τα πιάτα. Πουπουλένια νιόκι με gorgonzola, ριζότο με βασιλομανίταρα με απόλυτη ακρίβεια στο seasoning και το μαγείρεμα, ένα θεικό φιλέτο με πιπέρι και ονειρεμένα κεφτεδάκια με φρέσκια τομάτα σαν αυτά που έτρωγε η Λαίδη και ο Αλήτης. To resume; Νόστιμο, καλομαγειρεμένο φαγητό, χωρίς φανφάρες, φτιαγμένο για να συνοδεύει κρασί (και μάλιστα πολύ). Δε βλέπω την ώρα να ξαναπάω.

//17 Χωριά, Δερβενακίων 12, Νεμέα 20500, τηλ: 2746 023778

Εννοείται πως στα 17 Χωρία θα βρείτε φίνες ετικέτες.

Μπορεί να είναι καλά κρυμμένα μυστικά αυτά τα εστιατόρια αλλά μην πάτε χωρίς κράτηση.

Δεν ξέρω πώς βγαίνει η άσκηση σε αυτούς τους εστιάτορες να προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες και ποιότητα σε αυτές τις τιμές. Είναι φτηνότερα τα ενοίκια; Έχουν άλλες εμπορικές συμφωνίες; Μπορεί. Αυτό πάντως που με κάνει να επιστρέφω σε όλα τα παραπάνω εστιατόρια, δεν είναι τόσο η τιμή, αλλά αυτή η λάμψη στα μάτια των ανθρώπων τους.

Το πάθος και το μεράκι είναι αυτό που ξεχωρίζει σε αυτούς τους εστιάτορες. Γουστάρουν τη δουλειά τους και για αυτό την κάνουν τόσο καλά και καταφέρνουν και είναι πάνω από όλα εξαιρετικοί οικοδεσπότες. Ναι, το βρίσκουμε και στην Αθήνα, αυτό αλλά εγώ είχα πολύ καιρό να το νιώσω τόσο έντονα και σίγουρα μου είχε λείψει.

ΥΓ1: μπορεί να είναι καλά κρυμμένα μυστικά (ή όχι και τόσο μυστικά) αλλά μην πάτε χωρίς κράτηση, γίνεται πάντα πόλεμος και είναι κρίμα να φάτε πόρτα.

ΥΓ2: αναμένουμε και την καινούργια Ζέρζοβα που μεταφέρεται πιο κεντρικά, στη Δημητσάνα (από το χωριό της Παναγιάς που ήταν πριν). Η παλιά είχε χτιστό κελάρι με θησαυρούς του ελληνικού αμπελώνα και χυλοπίτες με βούτυρο και καμένη μυζήθρα του ονείρου, οπότε όσο να πείτε έχει δημιουργήσει προσδοκίες!  Με το που ανοίξει και την επισκεφτώ, θα επανέλθω.

 

Διαβάστε ακόμα: Τα κορυφαία διεθνή κρασιά του Πάσχα, από την ομάδα των Cellier

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top