Oι μουσακάδες έχουν παραταχθεί και οι κριτές ετοιμάζονται να δοκιμάσουν.

Με φωνή μπάσα, ψηφιακή μάτσο αντρίλα, και ένα στεντόρειο κρουστό για χαλί: «Οχτώ μουσακάδες, τέσσερις κριτές, ένας νικητής». Έτσι το φαντάζομαι να ξεκινάει, με γκρο πλαν στους μουσακάδες και μετά στους 4 κριτές, οι οποίοι σύννοες και αυστηροί αφουγκράζονται, μυρίζουν και δοκιμάζουν ατελείωτους μουσακάδες από εστιατόρια, μαγειρεία και ταβέρνες της Αθήνας.

Αλλά στην πραγματικότητα, το crash τεστ τον καλύτερο μουσακά ξεκινάει με την παραδοχή ότι ο καλύτερος μουσακάς είναι ο μουσακάς της μαμάς. Με αυτό λοιπόν το δεδομένο που δεν χωρά οποιαδήποτε αμφισβήτηση, ξεκίνησε η μουσακιάδα.

Ο μουσακάς είναι το αγαπημένο μου ελληνικό φαγητό, και επειδή δεν το μαγειρεύουμε παρά μια δυο φορές τον χρόνο, όποτε τον πετύχω σε κατάλογο, δεν πα να ναι καραβίσιος, φανταρίσιος με μελιτζάνες τηγανισμένες σε βαλβολίνη, παραγγέλνω πάντα. Μαζί με φετούλα από δίπλα, η οποία είναι επιβεβλημένη, δεν νοείται μουσακάς άνευ φέτας, παρά μόνο στην περίπτωση που η γεύση του είναι τόσο πλήρης και ολοκληρωμένη από μόνη της που η φέτα θα υπερθεματίσει και θα υπερβάλλει. Αυτό μου έχει τύχει μόνο μια φορά, σε μουσακά που είχα φτιάξει εγώ (είμαι και μαμά οπότε εμπίπτω και στον κανόνα ότι ο καλύτερος μουσακάς είναι της μαμάς).

Δοκιμάσαμε μουσακάδες από τα εξής καταστήματα: Ροζαλία, Κίτσουλας, Αυτόφωρο, Κατσαρόλα, Οι νοστιμιές της Μαίρης, Αθηναικόν, Οικείον, Παπαγιάννης.

Ο μουσακάς, θεωρείται από πολλούς, το εθνικό μας πιάτο, αλλά μην τρελαίνεστε, υπάρχουν κι αλλού μουσακαδιές που κάνουν μουσακάδες. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το wikipedia, ο μουσακάς (Αραβικά: مسقعة μουσακά’α, σερβοκροατικά: musaka/мусака, Τούρκικα: musakka, Ουγγρικά: rakott padlizsán – από την Τούρκικη λέξη για την μελιτζάνα patlıcan) είναι ένα πιάτο από μαγειρεμένο κιμά, μελιτζάνες και πατάτες που συναντάται σε διάφορες μορφές σε όλα τα Βαλκάνια (Βουλγαρία, Ρουμανία), σε χώρες της Μέσης Ανατολής (Αίγυπτος, Λίβανος), της Κεντρικής Ευρώπης, στην Ελλάδα και στην Τουρκία.

Η ελληνική εκδοχή βέβαια διαφέρει διότι περιλαμβάνει την μπεσαμέλ. Δεν είχαμε και το χωριό μας μπεσαμέλ τότε. Την μπεσαμέλ εισήγαγε κατά την μια εκδοχή ο Νικόλαος Τσελεμεντές στις αρχές του 20 αιώνα, όταν κυκλοφόρησε τις συνταγές του, με αποτέλεσμα να είναι πλέον σήμερα τόσο ριζωμένη και διαδεδομένη, που είναι σαν να την είχαμε και στο χωριό μας. (Κάτι τέτοιο θα συμβεί σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου σε 100 χρόνια και στα μπάο μπανς και σε 75 χρόνια στην ρόκα παρμεζάνα).

Κατά μια άλλη εκδοχή την μπεσαμέλ «έφερε» ο βασιλιάς Όθων ο οποίος πρέπει να είπε «τι αηδίες είναι αυτές που τρώτε εδώ στην Μεσόγειο, όλο λαχανικά και όσπρια και ελαιόλαδο, δεν θα πάτε πολύ μακριά με τέτοια διατροφή ρε έρμοι (που να ‘ξερε), βάλτε κάτι πάνω από τη μελιτζάνα για να γλιστράει», και έτσι προστέθηκε η μπεσαμέλ και γεννήθηκε ο famous Greek moussaka.

Ο μουσακάς του Παπαγιάννη έλαβε την πρώτη θέση. Στα υπέρ του: η τίμια εμφάνιση, η τριμμένη φρυγανιά που κάνει την μπεσαμέλ τραγανή και η σωστή αναλογία των υλικών.

Μαζευτήκαμε λοιπόν τις προάλλες, τέσσερις ειδικοί μουσακολόγοι, για να δοξάσουμε τον μουσακά και να αναδείξουμε τον καλύτερο της πιάτσας. Το πάνελ των μουσακολόγων πολυσυλλεκτικό όπως πάντα, αποτελούταν από: τον εξόχως gourmand φαρμακοποιό, τον νεαρό ιδιόρρυθμο οικοδεσπότη ball braker αλλά έχουμε συνηθίσει, (άσε που έβαλε το σπίτι και το ρεύμα – μετράνε αυτά πλέον- οπότε αντέχουμε) και τον ΙΤ weirdo (πλεονασμός βέβαια και ΙΤ και weirdo) με την ποιοτική φωτογραφική μηχανή του που απαθανάτισε την τελετουργία, και εμένα την υπογράφουσα, μουσακολόγο και μουσακολάτρη, πασίγνωστη στους κύκλους των μουσακαδιστών.

Τα κριτήρια επιλογής των καταστημάτων ήταν απλά: εστιατόρια/ταβέρνες/μαγειρεία που φτιάχνουν και κάνουν delivery μουσακά, στο κέντρο της Αθήνας και πέριξ αυτής. Και από αυτά, ποια έχουν στο μενού τους μουσακά την ημέρα του crash test, που ήταν μια ωραία Τετάρτη (γιατί δεν έχουν όλα τα εστιατόρια κάθε μέρα το ίδιο μενού), επομένως για να ακριβολογούμε, αναζητήσαμε τον πιο ωραίο μουσακά της Τετάρτης, μεταξύ των καταστημάτων: Ροζαλία, Κίτσουλας, Αυτόφωρο, Κατσαρόλα (Λ. Αλεξάνδρας), Οι νοστιμιές της Μαίρης, Αθηναικόν, Οικείον, Παπαγιάννης.

Τα πιάτα βαθμολογήθηκαν για την εμφάνιση, το άρωμα, την αναλογία μπεσαμέλ-κιμά-λαχανικών, τον κιμά, την μπεσαμέλ και την συνολική γεύση.

Καταλήξαμε λοιπόν με 8 μουσακάδες στα ωραία κουτάκια τους, τους οποίους με μεγάλη ευλάβεια, πείνα και προσμονή μεταφέραμε στον χώρο της εκδήλωσης. Μιας και είχαν κρυώσει και είχαν έρθει σε θερμοκρασία δωματίου, ετέθη προς ψηφοφορία το αν θα ξαναζεσταθούν και η πλειοψηφία ψήφισε να φαγωθούν ως έχουν για να μην φθαρεί η εμφάνιση και η μπεσαμέλ στα μικροκύματα.

Οι 8 διαγωνιζόμενοι μουσακάδες ήταν η κλασική συνταγή, όχι revisited, ούτε “αλλιώς”, ούτε vegan, ούτε vegetarian, ούτε ψητές μελιτζάνες αντί για τηγανιτές. Ούτε οιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία επί της συνταγής. Η φέτα δεν έλειψε από το τραπέζι μας, καθώς είχαμε 2 ειδών, μια μαλακή και μια παλαιωμένη (ίσως πρέπει να γίνει και ένα κρας τεστ φετών κάποια στιγμή.

Τα πιάτα βαθμολογήθηκαν για την εμφάνιση, το άρωμα, την αναλογία μπεσαμέλ-κιμά-λαχανικών, τον κιμά, την μπεσαμέλ και την συνολική γεύση. Η τιμή δεν λήφθηκε υπόψη ωστόσο το εύρος τιμών ήταν αρκετά μεγάλο και όχι ανάλογο της συνολικής βαθμολογίας εν τέλει.

Την δοκιμασία συνόδευσε ένα ξινόμαυρο Καρυδά (Wine Vixen, την ευχή σου) το οποίο μας βοήθησε να είμαστε πιο αντικειμενικοί και εύθυμοι. Η ‘βεντάλια’ σε ποιότητα ήταν ευρύτατη, δηλαδή υπήρχε και μουσακάς τον οποίο αν και έμπειροι μουσακολόγοι δυσκολευτήκαμε πραγματικά να δοκιμάσουμε.

Ο μουσακάς του Αθηναϊκόν ψήνεται σε ατομικό πήλινο σκεύος.

Και να έρθει ο φάκελος παρακαλώ:

-Στην τρίτη θέση, ο μουσακάς της Μαίρης (τιμή 7€), από το ομώνυμο εστιατόριο «Οι Νοστιμιές της Μαίρης», μπράβο στη κ. Μαίρη, νεαρή σε σχέση με τους άλλους 2 φιναλίστ, μόλις από το 1994.

-Στην δεύτερη θέση, το Αθηναϊκόν, έτους ίδρυσης 1932 (σίγουρα είχε πάρε δώσε με τον Τσελεμεντέ λόγω παλαιότητας) με μουσακά τσιμπημένο σε τιμή (10,10€), που όμως ψήνεται σε ατομικά πήλινα σκεύη, και το ‘χουν οι άνθρωποι.

-Και στην πρώτη θέση, από τα υψίπεδα των κάτω Ιλισίων, ο μουσακάς του μεσήλικα (γεννηθείς 1967) Παπαγιάννη (6,50€), ο οποίος μάγεψε τους κριτές και πρώτευσε σε εμφάνιση και συνολική γεύση, και η τιμή καθόλου δεν μας χάλασε.

Οι διαγωνιζόμενοι μουσακάδες ήταν η κλασική συνταγή, όχι revisited, ούτε “αλλιώς”, ούτε vegan, ούτε vegetarian, ούτε ψητές μελιτζάνες αντί για τηγανιτές.

Αγαπήσαμε από τους νικητές:

– Παπαγιάννης: τίμια εμφάνιση, η τριμμένη φρυγανιά που κάνει την μπεσαμέλ τραγανή, η σωστή αναλογία των υλικών, η τιμή και η συνολική γεύση. Θα τον ξαναφάμε.

– Αθηναϊκόν: επειδή ψήνεται σε πήλινο και μετά βγαίνει από αυτό όταν πρόκειται να σταλεί σε delivery (προφανώς στο εστιατόριο το γευόμαστε στο πήλινο σκεύος), κατά την μεταφορά του εις το τραπέζι της κρίσης αποδομήθηκε ελαφρώς. Εν τούτοις, ήταν ο πιο αρωματικός, πολύ καλή μπεσαμέλ και ο καλύτερος κιμάς εκ των 8. Θα τον ξαναφάμε.

– Μαίρη: Χορταστική μερίδα, επίσης νοστιμότατη μπεσαμέλ, ο δεύτερος καλύτερος κιμάς με βραχεία κεφαλή από τον πρώτο, very attractive. Θα τον ξαναφάμε.

Αντί επιλόγου: Από την όλη διαδικασία βγήκαμε αλώβητοι και υπερχορτάτοι, εννοείται ότι δεν φάγαμε ολόκληρες τις μερίδες, θα ήταν ανθυγιεινό και θράσος για την ηλικία μας, τους ξαναβάλαμε στα κουτάκια τους και τους τρώμε ακόμα και σήμερα (σχεδόν).

Trivia: Ενώ η βαθμολογία ήταν με άριστα το 10, ο ΙΤ weirdo βαθμολόγησε εμπνεύστηκε από τις ανοιξιάτικες θερμοκρασίες των ημερών και βαθμολόγησε με βάση το 0, δηλαδή έβαλε από μείον 5 έως συν 5. Δεν κρίνουμε.

Και εις άλλα με υγεία και ειρήνη.

 

Διαβάστε ακόμα: Κάναμε ένα crash test στα καλύτερα εκλεράκια της Αθήνας.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top