Την πυροβολημένη Ελλάδα της κρίσης διάλεξε ο κος Jean Marie Bourgeois. Όχι για να την αποτελειώσει, αλλά για να την τιμήσει, παρουσιάζοντας σε παγκόσμια πρώτη (εκτός οινοποιείου) μια κάθετη δοκιμή δύο τρομερών κρασιών του.
Κρασιά ικανά να αναστήσουν έναν οινόφιλο ακόμα κι από κώμα, αφού προσφέρουν άφθονες δόσεις ηλεκτρισμού, απόρροια του μαγικού terroir του Ανατολικού Λίγηρα. Εκεί, κάπου στα ΝΔ του Παρισιού, η ποικιλία Sauvignon Blanc γίνεται μέρος ενός φυσικού θαύματος που ως αποτέλεσμα έχει τα μυθικά κρασιά από τα χωριά Pouilly Fumé και Sancerre.
Απ’ αυτό το τελευταίο προέρχονται τα διαμάντια «Jadis» και «Etienne Henri», τα οποία δοκιμάστηκαν σε 5 διαφορετικές χρονιές το κάθε ένα. Ίδιο το χωριό, όμως διαφορετικά όλα τα υπόλοιπα, αφού το πρώτο προέρχεται από το ηλικίας 1 εκατομμυρίου ετών έδαφος Kimmeridgian, ενώ το δεύτερο από το μπαρουτοκαπνισμένο Silex.
Η φύση σε όλο της το μεγαλείο εκτός ποτηριού, με αμέτρητα όστρακα «καλουπωμένα» πάνω στη λευκή κιμωλία, από τα χρόνια του Jurassic Park όπου η περιοχή ήταν θάλασσα. Όμως, και το Silex βάζει κι αυτό με τη σειρά του φωτιά· ή μάλλον έβαζε –κυριολεκτικά!- τα παλιά χρόνια. Αφού αρκεί να χτυπήσει κάποιος δύο πορτοκαλόχρωμες πέτρες του και η μύτη του θα πλημμυρίσει με αρώματα μπαρουτιού, τα οποία θυμίζουν τις κόκκινες «δεσμίδες» παιδικών πιστολιών!
Μεγαλείο και εντός ποτηριών πάντως, με τα κρασιά να μην υπόκεινται καμία κατεργασία φιλτραρίσματος, προκειμένου να προσφέρουν αυτούσια τη φοβερή τους δύναμη, την τρομακτική οξύτητα και την ατελείωτη γευστική διάρκειά τους. Και μπορεί το «Jadis» να ωριμάζει σε παλαιά βαρέλια των 600 lt, ενώ το «Etienne Henri» –όνομα φόρος τιμής στον ιδρυτή του οίκου- σε καινούργια των 225 lt, ωστόσο αμφότερα εκφράζουν την ιδιαίτερη φυσιογνωμία των αμπελώνων από τους οποίους προέρχονται.
Άλλωστε, τι πιο σπουδαίο μπορεί να κάνει ένας οινοποιός από το να αφήσει το μεγαλείο της φύσης να αναδειχθεί αντί να μπολιάσει τα κρασιά του με τη δική του ασημαντότητα;
Τα κρασιά μιας once in a lifetime δοκιμής:
-Henri Bourgeois, «Jadis»
2012: Έντονη μύτη με τα αρώματα του κίτρου και των λουλουδιών να ντύνονται με αυτά του βρεγμένου μαλλιού. Τρομερή οξύτητα, η οποία όμως υποστηρίζεται από γευστικό όγκο. Συν 5-10 χρόνια.
2010: Κλασικό Sauvignon με κίτρα, γκρέιπφρουτ και πράσινες πιπεριές. Μέτριο σώμα με οξύτητα που τσακίζει κόκαλα και επίγευση που τσακίζει μυαλά. Κατανάλωση από το 2020.
2009: Η ζεστή χρονιά βάζει τροπικές πινελιές στην ορυκτή μύτη. Το στόμα είναι ελαφρύ και αυστηρό, ενώ η έλλειψη όγκου το καθιστά κατάξηρο. Ανοίξτε το μέχρι το 2018.
2008: Αρώματα λίτσι και μάνγκο συμπληρώνονται από λευκό σπαράγγι σε μια μύτη που θυμίζει Νεοζηλανδικό Sauvignon. Οι νεόφερτοι στην αγριάδα του Sancerre θα αγαπήσουν τη γλύκα του. Συν 5 χρόνια.
2005: 9 χρόνια είναι αρκετά για να προσδώσουν το περίφημο άρωμα του πιπί της γάτας και να στρογγυλέψουν, αλλά όχι και να κουράσουν, ένα εξαιρετικό κρασί. Το γευστικό μάκρος υπόσχεται άλλη μια 3ετία.
-Henri Bourgeois, «Etienne Henri»
2011: Ξηροκάρπια συμπληρώνουν τη wet wool και ανθώδη φυσιογνωμία στη μύτη. Όγκος και πυκνότητα στο στόμα με μακριά μπαρουτοκαπνισμένη επίγευση. Ωραίο τώρα, εξαιρετικό σε μια πενταετία.
2010: Πιο φρουτώδες από το ’11, με λευκόσαρκα ροδάκινα να καρυκεύονται από εξωτικά μπαχάρια. Φοβερή δύναμη και όγκος στο στόμα, με την οξύτητα να φροντίζει για την ισορροπία.
2009: Ξηροί καρποί, πιπέρια και ορυκτά προσφέρουν πανδαισία στην μύτη. Το βάρος είναι μέτριο, όμως ο πλούτος και η οξύτητα υπεράνω κριτικής. Αν είστε υπομονετικοί, φυλάξτε το μέχρι το 2018.
2003: Αν λατρεύετε την πραλίνα φουντουκιού, εδώ θα τη μυρίσετε σε υγρή μορφή! Πάντως, και η φρεσκάδα συνυπάρχει παράλληλα, προσδίδοντας μάκρος και πλούτο στο στόμα. Συν 2-3 χρόνια.
2002: Εξωτισμός 12 χρόνων με λίτσι, τζίντζερ και κουρκουμά να μάχονται για την αρωματική κυριαρχία. Τρομερό μάκρος και ένταση στο στόμα, το οποίο βρίσκεται στο peak της εκφραστικότητάς του.
//Τα κρασιά του οίκου Henri Bourgeois εισάγονται από την εταιρεία Οινόκοσμος (210 9212205), www.kylix.gr
Διαβάστε ακόμα: Top 5 ελληνικά αφρώδη Μοσχάτα