Wine Vixen: τα ελληνικά comfort κρασιά του φθινοπώρου

Τι πίνουμε το φθινόπωρο; Η Wine Vixen του Andro, Εύα Μαρκάκη μας προτείνει τις κατάλληλες ετικέτες (φωτογραφία: Ανδρέας Σουχής για το Andro).

Είναι βράδυ Σαββάτου, κάθονται σιωπηλοί σε ένα τραπέζι. Εκείνος ψάχνει να βρει τι θα πιει, θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο (πάντα έψαχνε νέες συγκινήσεις άλλωστε). Εκείνη ξέρει πως ακολουθεί δύσκολο βράδυ, το τελευταίο και ψάχνει να βρει κάτι οικείο, σαν αγκαλιά, σαν εκείνο το ταξίδι που κρατά πάντα στην καρδιά και το μυαλό της, σαν σωσίβιο για τις φουρτούνες.

Την παρατηρώ και την καταλαβαίνω. Έχω κι εγώ τέτοια κρασιά. Πολλά. Είναι τα κρασιά που μας θυμίζουν όμορφες στιγμές, αγαπημένους ανθρώπους και έχουν σχεδόν το ίδιο εφέ στην ψυχή μας με την κοτόσουπα της μαμάς, τα κεφτεδάκια με πατάτες και το μωσαϊκό με μπισκότα. Παράλληλα είναι εκείνα τα κρασιά που αποτελούν σταθερές αξίες και δε με έχουν προδώσει ποτέ, κάτι σαν τις τηγανητές πατάτες ένα πράγμα.

Ξέρω πως μπορεί να μην είναι για όλους τα ίδια αλλά θα προσπαθήσω να σας δώσω μια λίστα με όσα θα ζεστάνουν τα πρώτα βροχερά φθινοπωρινά βράδια, τις μοναχικές Δευτέρες (που έρχονται βροχή στο Λονδίνο) ή εκείνα τα πρώτα μαζέματα με φίλους γύρω από ένα τραπέζι.

Aγιωργίτικο-Νεμέα 

Από αυτή τη λίστα δε μπορεί να λείπει το Αγιωργίτικο, η επιτομή του comfort κρασιού. Φέρνει στο μυαλό αυτόματα κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια, μαμαδίστικα κοκκινιστά και αν κάνετε ησυχία, ίσως ακούσετε στο βάθος και τη φωτιά να καίει. Ποιο Αγιωργίτικο όμως; Δε θέλουμε τα φρέσκα αλλά ούτε και τα πολύ βαριά πυροβολικά.

Η Νεμέα Παλυβού είναι από τα κρασιά που θα αναζητήσουμε το φθινόπωρο.

Θέλουμε τις κλασικές Νεμέες, με το λίγο βαρελάκι τους, τις κανέλες τους και τη μαρμελάδα κεράσι σε πρώτο ρόλο. Για αυτή τη δουλειά ιδανικά είναι η Νεμέα Γκόφα, η Νεμέα Αΐβαλή, η Νεμέα Τρουπή και η Νεμέα Παλυβού. Με τι να τα συνδυάσετε; Με εξίσου αγαπησιάρικα πιάτα όπως μακαρόνια με κιμά, μοσχαράκι κοκκινιστό, σουτζουκάκια με ρύζι και παστίτσιο.

Μαυροδάφνη

Μετά έρχεται η Μαυροδάφνη, στην ξηρή της εκδοχή. Θέλετε λίγο το love story πίσω από το όνομά της, λίγο η αιθέρια αλλά παράλληλα δυναμική της φύση, την καθιστούν απόλυτα comfort όπως το να πίνουμε καφέ φίλτρου, τρώγοντας σοκολάτα, κάτω από κουβέρτες, όποτε έχουμε τις μαύρες μας. Έχει άλλωστε κι εκείνη παρόμοια αρώματα  όπως σοκολάτα, καφέ, δαμάσκηνο, δάφνη, αποξηραμένα λουλούδια.

Αριστερά: η Τσιγκέλω του Ρούβαλη. Δεξιά: το Laurier Noir Τετράμυθου.

Και εδώ, δε θέλουμε τις πιο premium εκδοχές της ποικιλίας αλλά τις πιο διακριτικά μπαχαρένιες και μαλακές. Σας προτείνω λοιπόν την Laurier Noir του Τετράμυθου, το Lexis M του Ζαχαριά και την Τσιγκέλω του Ρούβαλη. Συνεχίζουμε με “παρηγορητικά” φθινοπωρινά φαγητά όπως χοιρινό με δαμάσκηνα, πουλερικό κρασάτο με μακαρόνια ή γιατί όχι, burger με καραμελωμένα κρεμμύδια και blue cheese.

Σας προτείνουμε δίχως δεύτερη σκέψη το Lexis M του Ζαχαριά.

Μerlot

To Merlot είναι εκ φύσεως μια πολύ τρυφερή ποικιλία που θυμίζει αυτό το βελούδινο κουβερτάκι που σου ρίχνει κάποιος που σε νοιάζεται όταν σε έχει πάρει ο ύπνος στον καναπέ, βλέποντας Φιλαράκια. Έχει βελούδινη υδή, πυκνά αρώματα μαύρου κερασιού, δαμάσκηνου, σοκολάτας, βοτάνων και κέδρου. Μιλάμε πάντα για βαρελάτες εκδοχές. Συνεχίζω σε ελληνικό κλίμα και σας προτείνω τον Κοκκινόμυλο του Τσέλεπου και τις Portes του Σκούρα. Και πάλι μπορείτε να βάλετε δίπλα τους όποιο κρεάτινο πιάτο ζητά η ψυχούλα σας, από κοκκινιστά μέχρι και κεμπάπ.

Προτιμήστε το ισορροπημένο Chardonnay Ήδυσμα θρύλος της Τέχνης Οίνου.

Chardonnay

Στον αντίποδα του κόκκινου αλλά ακριβώς με το ίδιο εφέ είναι και τα ωραία βαρελάτα Chardonnay. Θυμίζει ψωμί, με βούτυρο και μέλι σαν αυτά που μας κυνηγούσαν για να μας ταίσουν οι γιαγιάδες μας και στις πιο παλαιωμένες εκδοχές βόλτα στο δάσος μετά από βροχή, την ώρα εκείνη που όλα μυρίζουν γήινα και οικεία. Ναι, μπορείτε να επιλέξετε ένα Chardonnay από όλο τον κόσμο αλλά εγώ σε αυτό το άρθρο επιμένω ελληνικά.

Δοκιμάστε το πλούσιο Άναξ του Αντωνόπουλου.

Προτιμήστε το ισορροπημένο Chardonnay Ήδυσμα θρύλος της Τέχνης Οίνου, το φίνο Chardonnay του Κατσαρού ή το πλούσιο Άναξ του Αντωνόπουλου. Τι τρώμε; Μακαρόνια, το φαγητό της ψυχής, με λευκές σάλτσες όπως μανιταριών ή carbonara. Αν τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και χρειάζεστε κάτι σαν “αντιβίωση” για τη στεναχώρια ή την κακή διάθεση τότε η λύση είναι μια: πατάτες με αυγά και τυρί τριμμένο. Πάλι καλά να λέμε που δε χρειάζεται συνταγή γιατρού για τούτο το βάλσαμο.

ΥΓ Εκείνος τελικά πήρε Barolo, εκείνη Chianti και έμοιαζε η απόσταση μεταξύ τους να είναι περίπου όση εκείνη του Piemonte από την Τοσκάνη κι ας κάθονταν απέναντι. The End.

Διαβάστε ακόμα: Η Wine Vixen στη Σαντορίνη. Aυτά είναι top Ασύρτικα, με τα καλύτερα πιάτα.

TAGS :
wine vixen κρασιά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook