Πέντε εκλεκτά πορτοκαλιά κρασιά που αξίζει να δοκιμάσετε. Από αριστερά προς τα δεξιά: Η Ribolla του Gravner,  το Le Grand Bain του Ostertag, το Super singla από DeMena, το Μεταγειτνίων του Σκλάβου και το Hoof & Lur του Τρουπή.

Είναι ίσως μια από τις μεγαλύτερες τάσεις της οινικής σκηνής και έχει απασχολήσει πολλά έντυπα, γευσιγνωσίες sommeliers, οινοποιούς και κοινό. Τι είναι όμως επί της ουσίας τα πορτοκαλί κρασιά (orange wines); Κάθε φορά που το θέμα πορτοκαλί κρασιά πέφτει στο τραπέζι ατάκες τύπου «βγαίνει και σε άλλα χρώματα», «έχει γεύση πορτοκάλι» ή «βγαίνει και σε μπλε;» βομβαρδίζουν το κατακόκκινο κεφαλάκι μου.

Πλέον όχι τόσο συχνά βεβαία μιας και αρκετός κόσμος ψάχνει, διαβάζει και πειραματίζεται και ας πούμε είναι πιο μυημένος στο κρασί και τα παρακλάδια του. Για καλό και για κακό όμως αποφάσισα να διαλευκάνω το φλέγον αυτό θέμα, απλά και περιεκτικά.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Τα πορτοκαλί κρασιά δεν είναι κάτι νέο. Για την ακρίβεια η ιστορία τους ξεκινάει αρκετούς αιώνες πριν στην Γεωργία. Η παράδοση των πορτοκαλί κρασιών δεν εξέλειπε ποτέ από τους Γεωργιανούς και φυσικά συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Η βάση των πορτοκαλί κρασιών είναι η ερυθρή οινοποίηση σε λευκά σταφύλια (ή το πολύ πολύ ερυθρωπά). Τι σημαίνει αυτό;

Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι ο Ροδίτης, το Ασύρτικο, η Μαλαγουζιά (στην Ελλάδα), το Μοσχάτο, το Chardonnay, το Friullano, η Ribolla Gialla, το Rkatsiteli, το Grenache Blanc, το Chenin Blanc.

Πρακτικά σημαίνει πως ο χυμός των σταφυλιών μένει σε επαφή με τα στέμφυλα για αρκετές μέρες (από μια βδομάδα μέχρι μήνες). Η εκχύλιση αυτή είναι υπεύθυνη για το πορτοκαλί χρώμα των κρασιών, για τον ιδιαίτερο και έντονο αρωματικό τους χαρακτήρα και για την ελαφριά τανική υπόστασή τους. Άρα τα πορτοκαλί κρασιά δεν «βάφονται» με κάποια τεχνοτροπία αλλά προκύπτουν από την οινοποίηση.

Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι ο Ροδίτης, το Ασύρτικο, η Μαλαγουζιά (στην Ελλάδα), το Μοσχάτο, το Chardonnay, το Friullano, η Ribolla Gialla, το Rkatsiteli, το Grenache Blanc, το Chenin Blanc και άλλες. Και εδώ μπορεί να αναρωτηθείτε μα καλά, γιατί μόνο λευκά σταφύλια και όχι κόκκινα; Γιατί αν αφήσουμε το χυμό σε επαφή με τις μαύρες φλούδες των ερυθρών ποικιλιών θα πάρουμε ροζέ ή κόκκινο κρασί. Το ξεκαθαρίσαμε; Πάμε παρακάτω.

Tα πορτοκαλί κρασιά έχουν πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα που ή τα λατρεύεις ή τα μισείς, ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει (Φωτογραφία: nuvomagazine.com).

Υπάρχει η εσφαλμένη εντύπωση πως όλα τα πορτοκαλί κρασιά γίνονται σε αμφορείς ή είναι φυσικά. Ακούστε πως έχει το πράγμα τώρα. Το δοχείο στο οποίο λαμβάνει χώρα η οινοποίηση του κρασιού δεν επηρεάζει το χρώμα τόσο αλλά κυρίως τη δομή και τον αρωματικό χαρακτήρα του κρασιού. Αυτό σημαίνει πως πορτοκαλί κρασιά μπορούν να γίνουν παντού και σε αμφορέα και σε δρύινο βαρέλι και σε ανοξείδωτη ή τσιμεντένια δεξαμενή.

Αυτό το κρασί έχει αρώματα μήλου, λωτού, κυδωνιού, κουμκουάτ, νεραντζιού, φλούδας πορτοκαλιού, βύνης, ξηρών καρπών, αποξηραμένων φρούτων και γενναίες δόσεις funkiness.

Τώρα σχετικά με την ηπίων παρεμβάσεων οινοποίηση (φυσική) στα πορτοκαλί κρασιά έχω να πω το εξής: πολύ συχνά τα πορτοκαλί κρασιά είναι φυσικής οινοποίησης αλλά δεν είναι και απαραίτητο. Ο λόγος που τα συναντάμε συχνότερα σε φυσική, ηπίων παρεμβάσεων, version είναι ίσως γιατί έτσι γίνονταν παραδοσιακά, στα παλιά τα χρόνια, στην Ιταλία και τη Γεωργία για παράδειγμα ή γιατί αυτοί οι πειραματισμοί ταιριάζουν περισσότερο, τόσο για πρακτικούς όσο και για θεωρητικούς λόγους, με τους naturalistas.

Και τι γεύση έχουν τα πορτοκαλί κρασιά; Αυτός ο τρόπος οινοποίησης απογυμνώνει το κρασί από τον ποικιλιακό του χαρακτήρα και του δίνει κυρίως αρώματα μήλου, λωτού, κυδωνιού, κουμκουάτ, νεραντζιού, φλούδας πορτοκαλιού, βύνης, ξηρών καρπών, αποξηραμένων φρούτων και γενναίες δόσεις funkiness. Αν η ποικιλία είναι σούπερ αρωματική και έντονη (Μοσχάτο, Riesling, Sauvignon Blanc) βλέπουμε και κάποια από τα χαρακτηριστικά της αρώματα στο κρασί. Έχουν μέτριο έως γεμάτο σώμα και ήπιες έως μέτριες τανίνες. Η οξύτητα μεταβάλλεται ανάλογα με την ποικιλία.

Ταιριάζουν με εξίσου έντονα πιάτα και συστατικά όπως kimchi, πίκλες, τουρσιά, παλαιωμένα, βρωμερά τυριά, ελιές, soya sauce, κρέας αλλά και ψάρι.

Είναι κρασιά με πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα που ή τα λατρεύεις ή τα μισείς, ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει. Αν με ρωτάτε θα σας πω πως σίγουρα δεν είναι εύκολα κρασιά ή τα κρασιά που θα πιεις ένα μπουκάλι και δεν θα το καταλάβεις αλλά έχουν τρομερό ενδιαφέρον στο συνδυασμό με φαγητό. Δεν είναι τυχαίο που τα συναντάμε σε λίστες μισελενάτων εστιατορίων και μάλιστα στο menu degustation. Μιας και είναι εκ φύσεως έντονα κρασιά ταιριάζουν με εξίσου έντονα πιάτα και συστατικά όπως kimchi, πίκλες, τουρσιά, παλαιωμένα, βρωμερά τυριά, ελιές, soya sauce, κρέας αλλά και ψάρι.

Ένας αχτύπητος συνδυασμός ήταν χταπόδι στιφάδο με πορτοκάλι και φάβα με το θεϊκό Natural Orange του Ανατολικού, για παράδειγμα. Αν θέλετε να δοκιμάσετε κάποια σας προτείνω το Βοριάς και Ήλιος Ασύρτικο του Μαρκόγιαννη, τον Ροδίτη Orange Nature και τον Agripioti Orange του Τετράμυθου, τη Λυγιά του Σαρρή, το Hoof and Lur του Τρουπή, τον Δωρικό Οίνο του Μπαλατσούρα, το Super singla από DeMena, το λ Ασύρτικο του Λίγα, το Cuvee Marguerite από Matassa, το Μεταγειτνίων του Σκλάβου, τη Ribolla του Gravner και το Le Grand Bain του Ostertag.

Επειδή οι τιμές τους είναι συνήθως τσουχτερές σας προτείνω να επισκεφτείτε το Materia Prima, το Oinoscent και το Heteroclito και να δοκιμάσετε τα orange wines που προσφέρονται σε ποτήρι για να δείτε αν είναι του γούστου σας και να πειραματιστείτε ελεύθερα.

 

Διαβάστε ακόμα: Οι «μυστήριες» ποικιλίες κρασιού που αξίζει να δοκιμάσετε.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top