Το νέο γαστρονομικό τρίγωνο των «κάτω» Λαδάδικων

Σεβίτσε λαβράκι με κουμκουάτ: Για πρωτότυπα ψαροφαγικά πιάτα στο Τριζόνι.

Τα Λαδάδικα είναι μια γειτονία της Θεσσαλονίκης που έχει περάσει από πολλά στάδια. Έγινε μόδα, γνώρισε μέρες δόξας, αλλά και την παρακμή και την πτώση. Είναι γεμάτη από εστιατόρια, μεζεδοπωλεία, μπαρ, club, τα οποία γεμίζουν από φοιτητές, τουρίστες και ενίοτε από θεσσαλονικιούς.

Για να είμαι ειλικρινής τα περισσότερα από αυτά τα μαγαζιά είναι αυτό που λέμε «του κιλού» που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον. Παρ’ όλα αυτά στην κάτω μεριά των Λαδάδικων, κοντά στην Λεωφόρο Νίκης, τον τελευταίο χρόνο έχει δημιουργηθεί μια γαστρονομική φωλιά.

Σε απόσταση λιγότερη των 200 μέτρων συναντάμε τρία εστιατόρια που είναι από τα καλύτερα της πόλης: Ο λόγος για το κρητικό Χαρούπι του Μανώλη Παπουτσάκη, τη γαστροταβέρνα +Τροφή του Γιάννη Λουκάκη και το πιο πρόσφατο το Τριζόνι του Αστέριου Σουσουρά.

Έφτιαξαν λοιπόν ένα «νόστιμο» τρίγωνο και το πιο σημαντικό μια μη ανταγωνιστική παρέα μιας και το ένα εστιατόριο στηρίζει το άλλο. Και αυτό είναι κάτι που ζήλεψα, μιας και οι τρεις ιδιοκτήτες των εν λόγω μαγαζιών είναι και φίλοι. Μάλιστα είχα την τύχη να βρεθώ και σε ένα τραπέζι όπου συμφάγαμε όλοι μαζί.

Το Χαρούπι είναι ένα εστιατόριο που πατάει πάνω στην παραδοσιακή κρητική κουζίνα, χωρίς όμως να γίνεται φολκλόρ.

Χαρούπι: η σύγχρονη κρητική κουζίνα

Η αρχή έγινε από τον σεφ Μανώλη Παπουτσάκη όταν πήρε το ρίσκο να ανοίξει το Χαρούπι, ένα εστιατόριο που θα πατούσε πάνω στην παραδοσιακή κρητική κουζίνα, χωρίς όμως να γίνεται φολκλόρ και θα είχε την προσωπική πινελιά του σεφ. Λέω ρίσκο γιατί τότε η περιοχή εκεί, στα Λαδάδικα, κάτι της προκοπής δεν υπήρχε. Όμως ήταν ένα ρίσκο που του βγήκε σε καλό.

Η κουζίνας του Μανώλη Παπουτσάκη κρύβει μια απλότητα, μια αρχοντιά και πολλή νοστιμιά.

Σε αυτό τον βοήθησε και το ταλέντο που έχει ο Μανώλης. Είναι από εκείνους που μαγειρεύουν με την καρδιά τους, που όταν μιλούν για φαγητό λάμπει το πρόσωπο τους. Είναι από αυτούς που μάγειρες, από τους οποίους όλοι εμείς που αγαπάμε το καλό φαγητό θέλουμε να τρώμε. Ακόμα δεν έχω ξεχάσει την πρώτη μου επίσκεψη στο εστιατόριο του. Εκείνους τους μπουμπουριστούς χοχλιούς με το δεντρολίβανο, το μπόλικο λάδι και την έντονη παρουσία του ξιδιού.

Ούτε τα ντολμαδάκια με το στραγγιστό γιαούρτι, τα χρυσαφένια και επιδέξια τηγανισμένα καλτσούνια (αλλά με τυρί, αλλά με χόρτα) αλλά και εκείνο το ζεστό, ωραία χυλωμένο γαμοπίλαφο. Όπως καταλαβαίνετε έγινε αμέσως φαν της κουζίνας του Μανώλη που κρύβει μια απλότητα, μια αρχοντιά και πολλή νοστιμιά. Έγινε από τα αγαπημένα μου εστιατόρια και εκ τότε κάθε φορά που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, η επίσκεψη μου είναι κάτι παραπάνω από υποχρεωτική. Γιατί ξέρω ότι στο Χαρούπι θα έχω μια ολοκληρωμένη κρητική εμπειρία, από αυτές που χαίρεσαι να τις βιώνεις.

Τα πάντα φτιάχνονται από την αρχή στην ανοιχτή γωνιακή κουζίνα.

+Τροφή: η γαστροταβέρνα

Τα πιάτα του ιδιόρρυθμο σεφ Γιάννη Λουκάκη τα δοκίμασα για πρώτη φορά στην εναλλακτική Μούργα. Ένα μικρό εστιατόριο λίγο πιο ψηλά από το κέντρο της πόλης όπου εκεί ο Γιάννης πίσω από τον πάγκο ετοίμαζε μια πλειάδα από «διαφορετικούς», περίτεχνους και νόστιμους μεζέδες. Η όλη του φιλοσοφία βασιζόταν στα εποχιακά υλικά, στους μικρούς παραγωγούς, στην βιολογική καλλιέργεια και στο zero waste.

Η φιλοσοφία του μενού βασίζεται στα εποχιακά υλικά, στους μικρούς παραγωγούς, στην βιολογική καλλιέργεια και στο zero waste.

Για την εποχή εκείνη, και σας μιλάω για 4 με 5 χρόνια πίσω, η κουζίνα αυτή ήταν ένα βήμα μπροστά. Αυτή την ίδια φιλοσοφία υιοθέτησε και στο +Τροφή, την γαστροταβέρνα που άνοιξε πριν δύο χρόνια περίπου, μαζί με τον Αλέξανδρο Μπαρμπουνάκη στα Λαδάδικα, ένα τετράγωνο μακριά από το Χαρούπι. Το μενού στη συγκεκριμένη γαστροταβέρνα αλλάζει καθημερινά μιας και βασίζεται πάνω σε ότι φρέσκο βρίσκουν.

Τα πάντα φτιάχνονται από την αρχή εκεί, στην ανοιχτή γωνιακή κουζίνα. Σάλα δεν έχει, μόνο σκαμπό γύρω γύρω από την τζαμαρία της κουζίνας και αρκετά τραπέζια έξω στο πεζοδρόμιο. Μιλάμε για μια street urban φάση που όμως είναι προσεγμένη. Λατρεύω να το επισκέπτομαι μεσημέρι που γεμίζει από ανθρώπους ναυτιλιακών από τα γύρω γραφεία, δικηγόρους, αλλά και απλούς καλοφαγάδες, να κάθομαι σε ένα από τα ψηλά σκαμπό στη μπάρα μπροστά από την κουζίνα και να χαζεύω μια τις γρήγορες κινήσεις των μαγείρων και μια τον κόσμο που περνά βιαστικά.

Το Τριζόνι απέκτησε και χειμερινό ή μάλλον και αστικό σπίτι, στα Λαδάδικα.

Τριζόνι: ψαροφαγία σε άλλο επίπεδο

Δύσκολα μπορώ να ξεχάσω εκείνη τη νόστιμη κακαβιά από πετρόψαρο  και το ωραίο ceviche λαβράκι με κουμκουάτ που είχα δοκιμάσει στην Κρυοπηγή της Χαλκιδικής, όταν είχα επισκεφτεί για πρώτη φορά το Τριζόνι. Εκεί, χρόνια τώρα, τα καλοκαίρια ο Αστέριος Σουσουράς παίζει με ό,τι πιο φρέσκο βρίσκει από την θάλασσα και φτιάχνει φανταστικούς μεζέδες και νόστιμα πιάτα.

Ιωδιούχες φούσκες από τον βυθό.

Από τον περσινό όμως φθινόπωρο, το Τριζόνι απέκτησε και χειμερινό ή μάλλον και αστικό σπίτι, στα Λαδάδικα. Σε ένα όμορφο διώροφο, γωνιακό νεοκλασικό ακριβώς απέναντι από το Χαρούπι. Κάτι που προσωπικά με χαροποίησε ιδιαίτερα μιας και δεν θα έπρεπε να περιμένω μέχρι να καλοκαιριάσει για να πάω μέχρι την Χαλκιδική για να γευτώ εκείνη την βελούδινη λευκή ταραμοσαλάτα με yuzu ή τα αχνιστά μύδια με λαδολέμονο και μυρωδικά.

Το «αστικό» Τριζόνι, λοιπόν, δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να γίνει στέκι όλων εκείνων που λατρεύουν τα ψάρια και θαλασσινά. Άλλωστε η φήμη και η ικανότητα του Αστέριου ως μάστορας των πλούτων της θάλασσας είναι γνωστή και μη αμφισβητήσιμη. Η φιλοσοφία παραμένει ίδια με εκείνη του εστιατορίου της Χαλκιδικής μόνο που εδώ, στη πόλη, έχουν την δυνατότητα να πειραματιστούν λίγο παραπάνω και να κάνουν και πιο εξειδικευμένα πράγματα.

Διαβάστε ακόμα: Πλατεία Αγίων Θεοδώρων. Η νέα γευστική πιάτσα του κέντρου της Αθήνας.

TAGS :
ελληνικό εστιατόριο θεσσαλονίκη Μανώλης Παπουτσάκης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook