macaron

Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να πάω πουθενά. Ο πειρασμός ήρθε να με βρει στο γραφείο μέσα σε ένα ωραίο πράσινο κουτί από τα χέρια συναδέλφου που γιόρταζε. «Αξίζει να χαλάσεις τη δίαιτά σου για αυτά», μου είπε, ανοίγοντας το κουτί με τα πολύχρωμα μακαρόν.

Δάγκωσα το πρώτο και τα δόντια μου βούλιαξαν στο αφράτο του κέλυφος. Η χειροποίητη πραλίνα αμυγδάλου, φουντουκιού και πικρής σοκολάτας πλημμύρισε το στόμα. Ένα όμως ίσον κανένα, οπότε πέρασα στο επόμενο χωρίς ενδοιασμούς. Έπιασα ένα πρασινάκι και μόλις το δάγκωσα ταξίδεψα… σε ελληνικό νησί: ένα μακαρόν-ωδή στο φιστίκι Αιγίνης, με κέλυφος από αλατισμένο φιστίκι και γέμιση από ελαφριά κρέμα βουτύρου με φιστίκι.

Αφού διχάστηκα ανάμεσα στο μοβ με αποξηραμένο σύκο, μαριναρισμένο σε Μαυροδάφνη και κρέμα τυριού Philadelphia και σε ένα μπεζάκι με ganache σοκολάτας γάλακτος, ταχίνι και σκόνη από καραμελωμένο σουσάμι, αποφάσισα το τρίτο -και, δυστυχώς, τελευταίο‒ να είναι το λευκό με την μπορντό πινελιά που έμοιαζε με πίνακας και, πράγματι, αποδείχτηκε αληθινό έργο τέχνης: Ganache λευκής σοκολάτας με αρμπαρόριζα και γέμιση από κυδωνόπαστο. ‘Αρωμα ελληνικής μπελ επόκ.

Την Δέσποινα Αντύπα, που εμπνεύστηκε τα «Le Macaron Grec» και πάντρεψε αυτό το ιδιαίτερο, γαλλικό γλυκό με αυθεντικές ελληνικές γεύσεις, δεν τη γνωρίζω (αν και πολύ θα ήθελα να την έχω φίλη). Αν διαβάσει, όμως, αυτό το άρθρο, θέλω να τη συγχαρώ που τόλμησε και πέτυχε!

http://lemacarongrec.com

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top