Αργύρης Τσακίρης: Λογοκριμένες γευσιγνωσίες

Κάθε φορά που η γευσιγνωσία παρουσιάζει κενά οφείλεται στη λειτουργία της λογοκρισίας. Τα κενά της περιγραφής προσπαθούν να καλύψουν τα πιθανά ελαττώματα. (Φωτό: Kavita Favelle)

Ερμηνεία μιας γευσιγνωσίας είναι να ανακαλύψουμε, μέσα από τις έκδηλες εκφράσεις, τις λανθάνουσες σκέψεις του δοκιμαστή με οδηγό τους μηχανισμούς της ασυνείδητης λογοκρισίας.

Η παραμόρφωση της κριτικής

Ο καταναλωτής παραμερίζει ασυνείδητα τα αρνητικά σε ποιότητα σημεία του κρασιού, με σκοπό να συνεχίσει την απόλαυση που αυτό μπορεί να του προσφέρει. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να αποκτήσει την ψευδαίσθηση ότι η ποιότητα του κρασιού που καταναλώνει είναι η μέγιστη. Η δημιουργία θετικών κριτικών είναι μηχανισμός προφύλαξης της απόλαυσης από κάθε τι που προσπαθεί να τη διαταράξει.

Ενώ καταναλώνουμε ένα κρασί, πραγματοποιούμε έναν πόθο. Η γευσιγνωσία είναι ένα μέσον εκμηδένισης ψυχικών διεγέρσεων που διαταράσσουν την απόλαυση με τη βοήθεια της παραισθητικής ικανοποίησης. Αυτή η εκμηδένιση γίνεται χάρη στη λογοκρισία της γευσιγνωσίας, η οποία προκαλεί τελικά την παραμόρφωση της περιγραφής του κρασιού.

Κάθε φορά που η γευσιγνωσία παρουσιάζει κενά οφείλεται στη λειτουργία της λογοκρισίας. Τα κενά της περιγραφής προσπαθούν να καλύψουν τα πιθανά ελαττώματα. Κάθε στοιχείο που είναι ασαφές σε μια γευσιγνωσία έχει υποστεί λογοκρισία. Συνήθως όμως αφήνει υπαινιγμούς για τη πραγματική υπόσταση ενός κρασιού.

Η εφιαλτική κριτική

Αντίθετα με τα παραπάνω, το Εγώ στη διάρκεια της γευσιγνωσίας, απαλλαγμένο από κάθε ηθικό φραγμό και περιορισμό, επιθυμεί να καταβαραθρώσει το κρινόμενο κρασί. Η λογοκρισία, όμως, στρέφεται ενάντια σε τάσεις καταδικαστέες, από ηθική και κοινωνική άποψη.

Στη συγκριμένη περίπτωση, η ηθική αφορά στην καταβαράθρωση της ποιότητας ενός κρασιού και την απόρριψη ενός παραγωγού. Κοινωνικά πρέπει να λέμε μόνον καλά λόγια για το κρασί.

Τι γίνεται όμως όταν προσπαθούμε να καλύψουμε την πραγματικότητα, μεταβάλλοντας αυτό που θέλουμε να πούμε, αλλά ταυτόχρονα αφήνουμε αιχμές για την πραγματική υπόσταση του κρασιού; Ένας εφιάλτης.

Όπως κανείς δεν μπορεί να αυτό-ψυχαναλυθεί, έτσι και κανένας παραγωγός, οινοποιός ή οινολόγος δεν μπορεί και να διακρίνει τα φανερά ελαττώματα που κάποιες φορές παρουσιάζουν τα κρασιά τους. Για τον ίδιο λόγο, αρνούνται να δεχτούν κριτικές που δεν συμφωνούν με τη δική τους κρίση για τα κρασιά που παράγουν. Αντίθετα είναι εξαιρετικά αυστηροί με τα κρασιά των συναδέλφων τους.

Οι επαγγελματίες κριτικοί έχουν την τάση να στρογγυλεύουν τις κριτικές τους, με σκοπό να μην έρθουν σε επαγγελματική αντίθεση με τους παραγωγούς που ασυνείδητα παίρνουν τη θέση του λογοκριτή τους.

Τέλος, οι καταναλωτές αδυνατούν να εκφράσουν τις αισθήσεις τους, όχι γιατί δεν μπορούν, άλλα εξαιτίας της ισχυρής αυτολογοκρισίας που μερικές φορές φτάνει στα όρια του εφιάλτη.

Διαβάστε ακόμα: Ο Αργύρης Τσακίρης παραλληλίζει το λεξιλόγιο της γευσιγνωσίας με την «Ερμηνεία των Ονείρων»

TAGS :
αμπελοφιλοσοφίες γευσιγνωσία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook