Lost Athens: στο Παγκράτι η Αθήνα ξαναβρίσκει τη γεύση της

Η ισόγεια ενιαία αίθουσα μοιάζει με παλιά βιομηχανική εγκατάσταση, όπου με προσεγμένες παρεμβάσεις έχει επιτευχθεί το «επιμελώς ατημέλητο» αποτέλεσμα.

Ένα μαγαζί που ξεχειλίζει ποιότητα, πρωτοτυπία και γεύση, αυτό είναι το Lost Athens στην οδό Αρχελάου 7 στο Παγκράτι. Σπάνια θα βρει κανείς εστιατόριο που είναι τόσο συνολικά δουλεμένο ως χώρος, φαγητό, ποτό και εξυπηρέτηση, σε αυτή την (μεσαία) κατηγορία τιμής.

Επειδή ο ένας εκ των συνεταίρων είναι και ο σχεδιαστής που έχει επιμεληθεί τον χώρο, θα αρχίσουμε κατ’ εξαίρεσιν από το αρχιτεκτονικό κομμάτι. Η ισόγεια ενιαία αίθουσα μοιάζει με παλιά βιομηχανική εγκατάσταση, όπου με προσεγμένες παρεμβάσεις έχει επιτευχθεί το «επιμελώς ατημέλητο» αποτέλεσμα.  Στον άσπρο τοίχο ξεχωρίζει μια οριζόντια εικαστική σύνθεση εμπνευσμένη από την τέχνη του γκράφιτι, εξωτερικά μια μεγάλη επιτοίχια γλυπτική σύνθεση φτιαγμένη από ανακατωμένα δομικά  στοιχεία που χρησιμοποιούνταν στην αρχιτεκτονική των δεκαετιών 1960-80.

Η κουζίνα κινείται με άνεση ανάμεσα στη Λατινική Αμερική, στην Ασία και τη Μεσόγειο.

Καθίσματα και τραπέζια σε πρώτη ή δεύτερη (τουλάχιστον) χρήση είναι δύο-τριών ειδών αλλά αρμονικά συνδυασμένα και άνετα, ενώ η τζαμένια πρόσοψη ανοίγει και ενώνεται με τον χώρο της πιλοτής, όπου υπάρχουν σταθερά τραπέζια και ξύλινες τάβλες, ενώ μερικά μικρά τραπεζάκια βρίσκονται παραπλεύρως, δίπλα στα παρτέρια της παρακείμενης πλατειούλας. Το σύνολο είναι ευάερο, ανοιχτό και ευχάριστο, ενώ οι αποστάσεις ασφαλείας ελέγχθηκαν, όπως μάθαμε, από επίσκεψη της αστυνομίας μέσα στην πρώτη εβδομάδα επαναλειτουργίας.

Κατ’ εξαίρεσιν επίσης συνεχίζουμε με τα ποτά, επειδή το Lost Athens έχει έναν εξαντλητικό κατάλογο από τουλάχιστον 60 εμφιαλωμένες ελληνικές μπύρες μικρών παραγωγών και άλλες 5 σε βαρέλι. Από τη Σαμοθράκη ως την Κρήτη, τις Σέρρες ως την Ικαρία, την Ηλεία ως τα Γιάννενα, όλη η Ελλάδα παρελαύνει υπερήφανα με lager, pilsner, pale ale, weiss, και κάθε άλλη δυνατή γεύση. Ο κατάλογος των κρασιών, όλος ελληνικός και εκλεκτός, είναι πιο επιλεκτικός, αλλά είναι πολύ σημαντικό ότι δίνει τη δυνατότητα να παραγγείλεις σχεδόν όλες τις διαθέσιμες ετικέτες και σε ποτήρι.

Οι αποστάσεις τηρούνται χωρίς να χάνει η ατμόσφαιρα.

Ο κατάλογος (το «φούντλιστ», παλιά το λέγαμε μενού) είναι μιας χρήσης και είναι οργανωμένος πρωτότυπα, ανάλογα με το πώς τρως: χέρι, κουτάλι και πιρούνι, πιρούνι, μαχαίρι και πιρούνι, κουτάλι. Η οργάνωση αυτή είναι σίγουρα χρήσιμη για όσους π.χ. μπορούν να διαθέσουν μόνο ένα χέρι για το φαγητό ή αντιπαθούν τα μαχαίρια, αλλά πιο περίπλοκη για όποιον θα ήθελε να επιλέξει ανάμεσα σε μια πιο όξινη, πιο γλυκιά ή πιο ουδέτερη γεύση. Θα σας βοηθήσει το προσωπικό, δείτε το σαν παιχνίδι. Εναλλακτικά μπορείτε να παραγγείλετε και ακολουθώντας τη διαίσθησή σας. Ναι, γιατί όχι, δοκιμάστε την τύχη σας. Έτσι κι αλλιώς, ό,τι φάγαμε νόστιμο ήταν.

Πάντως είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι το «χέρι» αναφέρεται σε ορεκτικά. Τα δύο tacos με σκουμπρί καπνιστό, λευκό ταραμά, αχλάδι και κονφί λεμόνι έρχονται επάνω σε δύο μικρές καλαμποκίσιες τορτίγιες. Είναι ένα πιάτο γευστικών αντιθέσεων, όπου το «μεξ» παλεύει με το «άσιαν», αλλά αναπόφευκτα η τορτίγια έχει τον τελικό λόγο. Η ανατολή αντίθετα κυριαρχεί στο bao, που είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα. Μέσα στο κρεμ αφράτο ολόφρεσκο γλυκό ψωμάκι κρύβεται το λάχανο kimchi και από πάνω του εξέχουν οι παναρισμένες δαγκάνες καβουριού σαν κοράλια στον βράχο – το πιάτο μοιάζει να έχει βγει από τις προθήκες ενός Schatzkammer, μιας συλλογής θησαυρών της φύσης και της καλλιτεχνίας.

Κρεμώδης burrata με chutney κεράσι και καραμελωμένα φουντούκια. Ωραία έκπληξη!

Άλλο ένα κόσμημα του τραπεζιού είναι τα μύδια με διπλό άρτυμα από αγγούρι salsa και αγγούρι ponzu.  Έρχονται ανοιγμένα και απλωμένα στο πιάτο σαν ένα περιδέραιο, και οι σιναπόσποροι τουρσί μοιάζουν με μικρές πέρλες. Πρόκειται για ορεκτικό που εύκολα μπορεί να μοιραστεί μια παρέα. Τα μύδια έχουν την οικεία γεύση της παραδοσιακής αχνιστής κοκότας, αλλά το αγγούρι προσθέτει μια πρωτότυπη διακριτική επίγευση, δίνοντας ένα ευπρόσδεκτο νέο τελείωμα στην αγαπημένη γεύση.

Στη συνέχεια η περιπλάνηση μας έφερε σε μια μεσογειακή, ολίγον μαγκρέμπ (βορειοαφρικάνικη) γεύση, τους αρνίσιους κεφτέδες. Είναι ένα ουσιαστικά παραδοσιακό πιάτο που προτείνεται για όσους αποφεύγουν τις πολύ νέες γεύσεις, όντας επιπλέον χορταστικό και value for money, αφού το πήλινο μπολ περιέχει τέσσερις μεγάλους κεφτέδες πολύ καλά τηγανισμένους, τραγανούς έξω, αφράτους μέσα αλλά όχι μαλακούς, πεντανόστιμο χούμους, ψημένη ντομάτα, μια κουταλιά σος γιαουρτιού και πιτάκια, δηλαδή ένα πλήρες γεύμα από μόνο του. Αν και είναι στην κατηγορία «πιρούνι και κουτάλι», το απολαμβάνεις καλύτερα πιάνοντας τους κεφτέδες με το χέρι και φτυαρίζοντας το χούμους με το πιτάκι.

Το Παγκράτι αλλιώς.

Περνώντας από την παράδοση στην καινοτομία, δοκιμάσαμε τα ραβιόλι με καπνιστό χέλι και μπέικον και πεκορίνο, τέσσερα τεμάχια ανάμεσα στα οποία στέκεται ένας ολόχρυσος κονφί κρόκος αυγού. Το ζυμάρι αγκαλιάζει την πρωτεΐνη και όλα μαζί επαλείφονται στον κρόκο φτιάχνοντας μια αναδομημένη καρμπονάρα. Οι umam-ένιες γεύσεις από μπέικον και χέλι αλληλοϋποστηρίζονται και έχουμε άλλη μια επιτυχία…

Δοκιμάσαμε επιπλέον το ψάρι ημέρας, μαγιάτικο φρικασέ, ένα φιλέτο άψογα ψημένο επάνω σε στρώμα ψιλοκομμένου φρικασέ, πολύ διακριτικά λαδολεμονάτου και έντονα αρωματικού χάρις στον μάραθο.

Δοκιμάσαμε και τα δύο επιδόρπια, κρέμα καταλάνα (ποσέ ανανάς, παστέλι, αφρός εσπεριδοειδών) και μάνγκο (μους γιαούρτι, φεγεντίνη, blood orange) από τα οποία αντλήσαμε λεπταίσθητες κουταλιές ισορροπημένων γευστικών αναμείξεων. Ως ποσότητα ικανοποιούν δύο άτομα. Στις γλυκές γεύσεις μπορεί να καταχωρηθεί και η burrata, καθώς η αψάδα της άγριας ρόκας κατατροπώνεται από το chutney κεράσι και τα τραγανά καραμελωμένα φουντούκια που συνοδεύουν το λευκό κρεμώδες τυρί. Επειδή όμως είναι και μια πλήρης σαλάτα με πρωτεΐνη, μπορεί κανείς να την παραγγείλει και σαν ένα αυτόνομο γεύμα με λίγο ψωμί, που είναι βέβαια και αυτό νόστιμο και σπιτικό.

Πρακτικά: ο κατάλογος ανανεώνεται σε τακτικά διαστήματα. Τα περισσότερα πιάτα στοιχίζουν από 11 ως 15 ευρώ. Μπουκάλι μπύρας 330 ml από 5 ως 6.50 ευρώ, ποτήρι κρασί 7 ευρώ. Με 320,50 ευρώ μπορείτε να παραγγείλετε όλο τον κατάλογο (!). Η τουαλέτα είναι στον όροφο προσβάσιμη με σκάλα. Δευτέρα κλειστά, κρατήσεις εδώ.

INFO:
// Lost Athens, Αρχελάου 7 Παγκράτι, 210 723 0832.

Διαβάστε ακόμα: «Παπάρα» τέλος; Τι δεν θα μπορούμε πια να κάνουμε στα εστιατόρια.

TAGS :
εστιατόρια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook