Τα «φυσικά» κρασιά δεν είναι απαραίτητα καλύτερα

Αφήνουμε τη φύση να δράσει μόνη της ή επεμβαίνουμε; (Φωτογραφία: Leigh Gill).

Τα φυσικά κρασιά ή αλλιώς το μήλον της έριδος της εποχής είναι μια τάση που μάλλον ήρθε για να μείνει. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Κατά την ταπεινή μου άποψη (γιατί δεν είμαι «ειδικός», τα αφήνω σε άλλους αυτά) τα φυσικά κρασιά προσφέρουν κάτι το διαφορετικό στο οινόφιλο κοινό, ιδίως στο νεανικό που είναι κι αυτό που τα προτιμάει κατά κύριο λόγο.

Έχουνε ένα funkiness, πως να το κάνουμε. Παράλληλα, η τάση για επιστροφή στις ρίζες και σε έναν πιο «αγνό» και ecofriendly τρόπο ζωής είναι ο δεύτερος λόγος που τα φυσικά κρασιά γνωρίζουν τέτοια άνθιση. Είναι λίγο σα να λέμε (σαν αίσθηση) τα κρασιά που έκανε παλιά ο παππούς στο κατώγι του σπιτιού, χωρίς χημικά και πρόσθετα (που μάλλον δεν υπήρχαν τότε σε τέτοιο βαθμό). Πιάνετε το feeling; Αν όχι, μην ανησυχείτε, θα το πιάσετε μόλις σας εξηγήσω λίγο τι εννοούμε με τον όρο φυσικό κρασί.

Ας τα πάρουμε από την αρχή, ο όρος «φυσικό κρασί» είναι μάλλον ο πιο αδόκιμος όρος ever. Πρώτον, γιατί αν αφήναμε το αμπέλι στη φύση του, να κάνει τα δικά του (ούτε κλαδέματα, ούτε μαντζούνια, ούτε λιπάσματα, ούτε τίποτα) και μετά παίρναμε τα σταφυλάκια του, τα πετάγαμε σε ένα πιθάρι, ένα βαρέλι ή μια δεξαμενή και τα αφήναμε κι εκείνα να κάνουν τα δικά τους (απόλυτα φυσικά, χωρίς ζύμες, τρυγικά, πιέσεις και θειώδη) αυτό που θα πρόκυπτε θα ήταν σίγουρα φυσικό κρασί αλλά κατά πάσα πιθανότητα δε θα πινότανε (όπως έχει πει κι ο Λαζαράκης).

Επίσης τι πάει να πει φυσικά; Τα άλλα δηλαδή είναι αφύσικα; Όχι, απλά ο όρος φυσικό αντικατοπτρίζει την διαφορετική, ηπίων παρεμβάσεων, φιλοσοφία, τόσο στο αμπέλι όσο και στο κρασί συγκριτικά με την συμβατική. Στο εξωτερικό χρησιμοποιούνται και όροι όπως raw ή low intervention (ήπιων παρεμβάσεων το λέμε εδώ). Αφού το έβγαλα από μέσα μου πάμε τώρα στο ζουμί.

Κάθε χώρα ή κάθε οργανισμός έχει λίγο διαφορετικές προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες ένα κρασί μπορεί να λέγεται φυσικό. Αυτό δημιουργεί μια σύγχυση αλλά τελευταία κάπως έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο.  Η κοινή βάση είναι η εξής: τα σταφύλια καλλιεργούνται οργανικά ή βιοδυναμικά ή με τη φιλοσοφία της περμακουλτούρας και οτ΄ρυγος γίνεται με το χέρι.

Έπειτα, το κρασί ζυμώνει αυστηρά με γηγενείς ζύμες κι όχι του εμπορίου, ενώ απαγορεύεται η χρήση οποιουδήποτε πρόσθετου ή χημικού αλλά και έντονα παρεμβατικών διεργασιών όπως το φιλτράρισμα.  Αυτό σημαίνει πως στο κρασί δε μπορεί να διορθωθεί η οξύτητα ή το αλκοόλ και δε μπορεί να διαυγαστεί. Τέλος, η χρήση θειωδών είναι πολύ περιορισμένη ή ακόμα και μηδενική.

Το φυσικό κρασί είναι σύμφωνα με εκείνους εκείνο που εκφράζει όσο κανένα άλλο την ποικιλία και το terroir (Φωτογραφία: Unsplash).

Λόγω του ότι ο όρος φυσικό κρασί ήταν ένας κάπως αφηρημένος όρος που όμως χρησιμοποιούσαν αρκετοί σαν εργαλείο marketing, έχουν συσταθεί αρκετοί οργανισμοί που θέτουν συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις προκειμένου να πιστοποιήσουν κάποιο κρασί ως «φυσικό». Κάθε ένας από αυτούς μπορεί να έχει λίγο διαφορετικά στάνταρ, όπως αναφέρεται παραπάνω. Τα θειώδη αλλά και το φιλτράρισμα είναι κάτι που διαφέρει από οργανισμό σε οργανισμό. Ο γαλλικός S.A.I.N.S., για παράδειγμα, είναι ο πιο αυστηρός από όλους, καθώς δεν επιτρέπει καθόλου θειώδη αλλά δέχεται το χοντρό φιλτράρισμα.

Επιπλέον αρκετοί από αυτούς τους παραγωγούς προσπαθούν να μην επιβαρύνουν το περιβάλλον υιοθετώντας πρακτικές εξοικονόμησης ενέργειας, μηδενικού αποτυπώματος άνθρακα από τη φιάλη, ανακυκλώσιμων πηγών νερού κτλ. Και εδώ μπαίνει το πιο βασικό στοιχείο αυτών των κρασιών και των δημιουργών τους: η φιλοσοφία.

Το φυσικό κρασί είναι σύμφωνα με εκείνους εκείνο που εκφράζει όσο κανένα άλλο την ποικιλία και το terroir ενώ παράλληλα είναι κι εκείνο που είναι πιο οικολογικό. Τι νόημα έχει να παλεύεις να κάνεις μια φυσική Μαλαγουζιά όταν χρησιμοποιείς την πιο βαριά (και αντι οικολογική) φιάλη ή κινείσαι μέσα στην πόλη με Ferrari, αναρωτιέμαι εγώ τώρα… Επιπροσθέτως οι τύποι αυτοί, δεν «φωνάζουν» πως τα κρασιά τους είναι φυσικά γιατί πιθανόν να γνώρισαν από τους προκατόχους τους μόνο αυτό τον τρόπο οινοποίησης και αυτή τη λογική, οπότε that’s the only way to go (και έτσι δεν τους φαίνεται κάτι σούπερ ντούπερ που να πρέπει να δηλώνεται).

Ας  μην δαιμονοποιούμε τα θειώδη του κρασιού, ζητώντας κρασιά αποκλειστικά χωρίς θειώδη (Φωτογραφία: Leigh Gill).

Θα σας κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό που θα σας πω αλλά το μοντέρνο και το σύγχρονο είναι το «συμβατικό» κρασί μιας και από τα 60s και μετά ξεκίνησε η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας που επηρέασε το κρασί. Παράλληλα το φυσικό κρασί, η βάση του και η λογική του, έχει βάσεις στην αρχαιότητα αν το καλοσκεφτείτε. Από την άλλη υπάρχουν και αρκετοί παραγωγοί που μπορεί να μην έχουν ακριβώς την παραπάνω φιλοσοφία αλλά να θέλουν να δοκιμάσουν και να πειραματιστούν, που κι αυτό μια χαρά είναι, αν το κάνουν ουσιαστικά και με σεβασμό και όχι για λόγους marketing. Μην ξεχνάτε πως οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις ξεκίνησαν από πειράματα.

Τελικά τα θέλουμε τα φυσικά κρασιά ή όχι κυρία Vixen μας, θα αναρωτιέστε. Θα σας πω το εξής. Έχω πιει φανταστικά κρασιά, τόσο φυσικά όσο και συμβατικά ενώ έχω δοκιμάσει αθλιότητες και… φυσικές και συμβατικές. Ναι ίσως τα φυσικά κρασιά να έχουν πιο συχνά «ιδιαιτερότητες» ή ακόμα και μικρά ελαττώματα αλλά αυτό είναι κάτι που σε κάποιους αρέσει (το funkiness που λέγαμε) γιατί συμβάλει στη διαφορετικότητα, στο ότι κάθε κρασί μπορεί να ξεχωρίζει με τον τρόπο του.

Μετά τη λογική του Robert Parker που προήγαγε ένα συγκεκριμένο στυλ και μια ομογενοποίηση των κρασιών, αντιλαμβάνομαι πως αυτό είναι μια ευχάριστη νότα αλλαγής που μπορεί να προσεγγίσει περισσότερο κόσμο και άρα να κάνει περισσότερο κόσμο να πίνει κρασί. Και ξέρετε οι άνθρωποι που πραγματικά αγαπάμε το κρασί, αυτό θέλουμε. Θέλουμε ο κόσμος να γνωρίσει το κρασί και να το βάλει στη ζωή του όπως εκείνος επιθυμεί, χωρίς να αφορίζουμε και να κουνάμε δάχτυλο με ύφος «ειδικού».

Το ρεζουμέ είναι να πίνετε ότι σας αρέσει και ότι σας συγκινεί, φυσικό ή όχι, χωρίς να κοιτάτε τις ταμπέλες γιατί στα κρασιά όπως και στους ανθρώπους, σημασία έχει η ουσία και το περιεχόμενο και όχι η ετικέτα ή η εξωτερική εμφάνιση. Κλείστε τα μάτια και δοκιμάστε, πειραματιστείτε, ανακαλύψτε αυτό που σας συναρπάζει. Είμαι σίγουρη πως εκεί έξω υπάρχει το επόμενο αγαπημένο σας κρασί, φυσικό ή συμβατικό.

ΥΓ Ας  μην δαιμονοποιούμε τα θειώδη του κρασιού, ζητώντας κρασιά αποκλειστικά χωρίς θειώδη γιατί κάπου ακούσαμε ότι μας κάνουν κακό (δε μιλάω φυσικά για την σπάνια περίπτωση αλλεργίας). Πρώτον γιατί θειώδη παράγονται φυσικά κατά την οινοποίηση και δεύτερον οι ξηροί καρποί και τα αποξηραμένα φρούτα που βάζετε στο γιαούρτι σας έχουν πολύ περισσότερα.

Διαβάστε ακόμα: Είναι το κρασί σας φελλομένο; Γιατί συμβαίνει αυτό;

TAGS :
wine vixen κρασί κρασιά αμπελώνας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook