Nebbio: το οινικό καμάρι του Πιεμόντε, γνωρίζει δόξες στο Μικροχώρι Δράμας

Το όνομα του προκύπτει από τη λέξη nebbia που στα ιταλικά σημαίνει ομίχλη.

Για πολλούς, ανάμεσά τους κι εγώ, το Nebbio είναι ίσως το καλύτερo κρασί της “Τέχνης Οίνου” και μια από τις κορυφαίες εκφράσεις της ιταλικής ποικιλίας Nebbiolo σε ελληνικό έδαφος. Αποφάσισα λοιπόν να το βάλω στο μικροσκόπιο και να δούμε μαζί ένα – ένα τα χαρακτηριστικά εκείνα που κάνουν το Nebbio αυτό που είναι. Πάμε;

Ξεκινάμε με τα βασικά: Το Nebbio είναι ένα Nebbiolo από το Μικροχώρι Δράμας. Παρά τη φήμη πως είναι η ποικιλία που δεν ταξιδεύει,  όλα δείχνουν πως το Nebbiolo όχι μόνο ταξίδεψε από το Piemonte αλλά εγκαταστάθηκε μια χαρά στο ψυχρό κλίμα της Δράμας.

Το όνομα του προκύπτει από τη λέξη nebbia που στα ιταλικά σημαίνει ομίχλη παραπέμποντας στην φθινοπωρινή ομίχλη που καλύπτει τα πρωινά τα αμπέλια στο Piemonte. Είναι σίγουρα ένα πολύ απαιτητικό σταφύλι τόσο στην καλλιέργεια όσο και στην οινοποίηση γι’ αυτό και αποτελεί προσωπικό στοίχημα κάθε οινοποιού, ιδίως αν δεν κατάγεται από τη Βόρεια Ιταλία.

Το Nebbiolo απαιτεί πολύ συγκεκριμένες συνθήκες για να ωριμάσει σωστά. Θέλει αρκετή ηλιοφάνεια, μακρά καλλιεργητική περίοδο και εδάφη με καλή αποστράγγιση. Για το λόγο αυτό το συναντάμε κυρίως στον τόπο του, το Piemonte, όπου ακόμα κι εκεί η ποσότητα που εμφιαλώνεται κάθε χρόνο είναι αρκετά περιορισμένη (μην πίνετε πολύ Nebbiolo παιδιά, δε φτάνει για όλους!).

To Nebbio της Τέχνης Οίνου έχει πιο βαθύ χρώμα από τα περισσότερα Nebbiolo.

Αυτό εξηγεί εν μέρει τις υψηλές τιμές που πιάνουν τα περίφημα Barolo και Barbaresco (και τα δυο σπουδαία DOCG του Piemonte με βάση το Nebbiolo φυσικά). Στην οινοποίηση τα πράγματα δε γίνονται καθόλου ευκολότερα, καθώς το Nebbiolo είναι μια ποικιλία με λίγες ανθοκυανίνες (και άρα χρώμα) αλλά υψηλή οξύτητα και έντονες τανίνες. Σπαζοκεφαλιά. Χρειάζεται μαεστρία μεγάλη έτσι ώστε να δαμαστούν οι τανίνες του χωρίς ωστόσο να χάσει τη φρεσκάδα του, να μην έχει υδαρές σώμα και φυσικά να λάμψει ο μοναδικός ποικιλιακός του χαρακτήρας.

To Νebbio μπορεί να πρωταγωνιστήσει στο τραπέζι σας.

Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω σίγουρα θα σκέφτεστε «καλά, τρελοί είναι εκεί στην Τέχνη Οίνου και τα έβαλαν με το θηρίο;». Κάθε καλλιτέχνης, κάθε πρωτοπόρος ή ονειροπόλος σε αυτή τη ζωή πρέπει να διακατέχεται από λίγη τρέλα θα σας πω εγώ. Από αυτή την τρέλα που σε κάνει να πιστέψεις πως μπορεί και να τα καταφέρεις και να κάνεις ένα Nebbiolo αξιώσεων εκτός βορειοδυτικής Ιταλίας.

Και στην Τέχνη Οίνου το πίστεψαν και δούλεψαν πολύ για αυτό. Φυσικά τα μεγαλεπήβολα στοιχήματα ενέχουν και ρίσκο και επένδυση χρόνου και κόπου (και χρημάτων ενίοτε). Έτσι ξεκίνησαν δειλά δειλά πριν από αρκετά χρόνια, σίγουρα πάνω από 20, να δοκιμάζουν την τύχη τους με το Nebbiolo. Τα πρώτα κρασιά ήταν πειραματικά και εκείνοι απλώς παρακολουθούσαν τι πήγαινε καλά, τι όχι, τι ήθελε αλλαγή, με μεγάλη υπομονή και τρελό πάθος. Ναι αν δεν έχεις πάθος για αυτό που κάνεις δε μπαίνεις σε τέτοιες διαδικασίες, πας στα εύκολα και τα επικερδή (καταλαβαίνετε πως αυτοί οι πειραματισμοί οδηγούσαν σε κρασί που έμενε απούλητο στο κελάρι του οινοποιείου, με όποιο κόστος συνεπάγεται αυτό…).

Και ξαφνικά, μετά από χρόνια, βρίσκεται η μαγική συνταγή για το Nebbio: Το μόνο που μπορώ να σας αποκαλύψω σαν μέρος αυτής της «συνταγής» είναι η παλαίωση σε παλιά γαλλικά δρύινα βαρέλια για περίπου 4,5 χρόνια. Τα άλλα παραμένουν μυστικά, και αποτελούν μέρος της γοητείας αυτού του υπέροχου κρασιού.

Η χρονιά του 2009 ήταν η πρώτη που είχα δοκιμάσει, όταν είχε παρουσιαστεί σε κάποια έκθεση, το 2015 νομίζω, και ήταν το αστέρι της έκθεσης, το κρασί που συζητούσαν όλοι με τεράστιο θαυμασμό, αυτό που μονοπωλούσε τα οινικά πηγαδάκια. Θυμάμαι ακριβώς εκείνη την πρώτη γουλιά από Nebbio… Ήταν τόσο εντυπωσιακό, φουλ ανθικό, συμπαγές και καθόλου υδαρές, με τανίνες έντονες αλλά τόσο καλογυαλισμένες.

Φεύγοντας από εκεί, λέω αυτό το κρασί πρέπει να το αποκτήσω! Αλλά μάταια: Οι ελάχιστες φιάλες του, είχαν ήδη εξαντληθεί. Και τα χρόνια πέρασαν. Και είμαι πλέον τόσο τυχερή που μπορώ και απολαμβάνω την νέα σοδειά του 2015 από την άνεση του καναπέ μου, και μπορώ να μοιραστώ μαζί σας ακριβώς αυτή την εμπειρία. Ξεκινάω λοιπόν.

Το ζουμερό κόκκινο φρούτο ντύνεται με έναν γήινο μανδύα και μπλέκεται με νότες λουλουδιών, μπαχαρικών και κακάο.

To Nebbio της Τέχνης Οίνου έχει πιο βαθύ χρώμα από τα περισσότερα Nebbiolo που έχω δοκιμάσει. Στη μύτη όμως φωνάζει ξεκάθαρα την βέρα πιεμοντέζικη καταγωγή του. Τριαντάφυλλα, λεβάντες, αποξηραμένα μωβ άνθη, βύσσινα, μαύρα κεράσια, κόκκινα μούρα, τσάι, μελάνι, ευκάλυπτος, μοσχοκάρυδο, δέρμα, γλυκόριζα και πιπέρι ξεχειλίζουν από το ποτήρι. Στο στόμα δεν αστειεύεται.

Το μέτριο (+) σώμα του ισορροπεί τέλεια με την τονισμένη οξύτητα και τις ρωμαλέες τανίνες. Το ζουμερό κόκκινο φρούτο ντύνεται με έναν γήινο μανδύα και μπλέκεται με νότες λουλουδιών, μπαχαρικών και κακάο. Είναι σίγουρα από αυτά τα κρασιά που άνετα παλαιώνουν για μια δεκαετία και παραπάνω, αλλά αν είστε ανυπόμονοι, όπως εγώ, βάλτε δίπλα του μοσχαρίσιο διάφραγμα με βούτυρο τρούφας και μανιτάρια σωτέ, οσομπούκο με γκρεμολάτα και παπαρδέλες με μοσχαρίσια μάγουλα και παρμεζάνα. Κόλαση.

Διαβάστε ακόμα: Άκης Παπαδόπουλος. «Στόχος μας είναι τα κρασιά από τη Δράμα να γίνουν γνωστά διεθνώς».

TAGS :
Nebbio κρασί κτημα τεχνη οινου Τέχνη Οίνου

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook