Κάρρονες! Μεγάλες Μέρες Νεμέας 2019

Η Νεμέα θέλει να προχωρήσει, να βρει το βηματισμό της, να γνωρίσει το κρασί της στον κόσμο, να ανοιχτεί.

Ήταν αδιαμφισβήτητα οι καλύτερες Μεγάλες Μέρες Νεμέας των τελευταίων ετών. Με δεδομένο τον  χαρακτήρα λαϊκής γιορτής που έχουν πάρει πλέον, τα πλήθη που κυκλοφορούσαν στη Νεμέα και Αρχαία Νεμέα όλο το Σαββατοκύριακο όχι μόνο ήταν ήταν πέρα από κάθε προηγούμενο, αλλά και οι επί μέρους αμιγώς οινικές διοργανώσεις ήταν τόσο περιζήτητες που οι θέσεις έκλεισαν νωρίς και κάποιες, όπως το σεμινάριο της Riedel στο Κτήμα Παλυβού έβγαλαν και δεύτερο γύρο για όσους δεν πρόλαβαν τον πρώτο.

Ασφαλώς το κάθε οινοποιείο έχει το δικό του στυλ στη διασκέδαση και το ξεφάντωμα που είναι συνυφασμένο με το κρασί. Ο Γιώργος Παλυβός τέρμα γκάζι εκδηλώσεις όλη μέρα όλο το ΣΚ άντρες-γυναίκες-παιδιά με πατητήρι Κυριακή πρωί και μέην στρημ μουσικά σχήματα. Η Ελένη Ράπτη λαϊκό προσκύνημα το Σαββατόβραδο και πιο διακριτικά το υπόλοιπο διήμερο. Ο Κωστής Γκόφας έχει ταγιάρει άψογα το ποταμίσιο ρoκ (φέτος το ρίβερ είχε και νερό!) με πολύ καλά γκρουπάκια το Σάββατο και ντι τζέι Κυριακή και έχει το πιστό κοινό του.

O Γιώργος Σκούρας σικάτα με έκθεση ζωγραφικής, σοπράνο, πιάνο και ελαφρά κλασικά και τζαζ και μετά τσίμπι-τσίμπι wine glass και ιπτάμενους δίσκους μεζέδων,  ο Κoρωνιώτης πιο κάτω μουσικές στ’ αμπέλι, άντε να πιαστεί και κανά παιδί, ο Νικολάου βραδιά τάνγκο Σαββατόβραδο εφ ω ετάχθη με σανγκρία φυσικά, ο Τάσος Ξύδης και το οινοποιείο Λαυκιώτη ντίνερ νάιτ, ο Χρίστος Μπαραφάκας λαϊκό πάρτι και λοιπά και λοιπά.

Όλα τα οινοποιεία πρόσφεραν τα κρασιά τους για δοκιμή,  αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο οργανωμένα, αν δε πετύχαινες σε κενό και εκτιμούσαν τις γευστικές σου ικανότητες, δοκίμαζες και κρασιά off the record με κλέφτη από τα βαρέλια… Η φιλοξενία όμως ήταν δεδομένη παντού.  Η Σεμέλη έχει και την απίστευτη θέα, αλλά η εμπειρία στο κελάρι της Γαίας, στη λιτή αυστηρή αίθουσα χωρισμένη με ένα γυάλινο τοίχο απ’ τα βαρέλια, ήταν μυσταγωγική. Συγκεντρωνόσουν στο κρασί ή μάλλον στα κρασιά με τις υποδειγματικές οινοποιήσεις, απ’ την εισαγωγική σειρά ως τη ναυαρχίδα, χωρίς να αποσπάσαι, λίγο Ζεν. Ουσία.

Το Κτήμα Παπαϊωάννου παρά το χαμό του πατριάρχη ήταν στις επάλξεις με όλα τα κρασιά του, φέροντας το πένθος εσωτερικά, με αξιοπρέπεια. Παρεμπιπτόντως, όσοι πιστεύουν πως δρυός πεσούσης θα ξυλευτούν, μάλλον θα απογοητευτούν.

Θα σταθώ λίγο στις παράλληλες εκδηλώσεις, η παρουσίαση των ποτηριών της Riedel από τον Γιώργο Λούκα στο αμπέλι του Κτήματος Παλυβού κάτω απ’ την κληματαριά ήταν εντυπωσιακή, με το ίδιο κρασί να αλλάζει δραματικά απ’ το ευχάριστο ως το πολύ δυσάρεστο όταν το μύριζες ή το έπινες από ποτήρι σχεδιασμένο για άλλες ποικιλίες. Λογικό αν το σκεφτείς, όσο πιο εξειδικευμένο είναι ένα ποτήρι τόσο θα είναι εξαιρετικό με κάποιες ποικιλίες και κακό με άλλες.

Φανταστείτε ένα τζιπ, είναι πολύ καλό στο χώμα αλλά δυσάρεστο στην άσφαλτο, ενώ ένα σπορ gti θα είναι άπιαστο στην άσφαλτο και στη βουνοκορδέλα, αλλά στο χώμα θα κάνεις το σταυρό σου. Ένα suv όμως θα είναι αρκετά καλό παντού, χωρίς να πιάνει τις επί μέρους επιδόσεις των άλλων δύο. Τα suv των ποτηριών είναι πολλά, ανάμεσά τους τα μεγάλα πασπαρτού γευσιγνωσίας της Spiegelau ή τα μικρότερα expert, σχεδιασμένα για λειτουργούν και με μικρές ποσότητες. Και γιατί παίρνουμε τα ειδικά; Για τον ίδιο λόγο που παίρνουμε gti και πανάκριβα στερεοφωνικά. Τα καθαρόαιμα κοστίζουν περισσότερο και κάνουν ένα πράγμα μόνο, αλλά τόσο καλά…

Το άλλο ήταν ή πολύ καλή επίδειξη του πώς στήνεται ένα καλό food pairing ανιχνεύοντας τη γευστική παλέτα του κρασιού και αναπαράγοντας μέρος της στο φαγητό, δημιουργώντας μια ανατροφοδοτούμενη ροή, με οικοδεσπότη τον Χρίστο Μπαραφάκα, εμπνευστή τον Αντρέα Ματθίδη και το εκτελεστικό τιμ του Κώστα Μπαμπαλίκη. Εδώ για να ακολουθήσετε χρειάζεστε παραπάνω από μερικά ξεχωριστά ποτήρια, αλλά αν έχετε το μικρόβιο… Ήταν όμως δύο ιδιαίτερες εκδηλώσεις για όσους αγαπάμε το κρασί περισσότερο απ΄ ό,τι ο υπόλοιπος κόσμος, εντρυφούμε αντίστοιχα και θέλουμε πάντα να μαθαίνουμε περισσότερα, όχι με την αναίδεια του νεόπλουτου, αλλά με τη στόφα του καλού εραστή.

Η γενική εικόνα; Η Νεμέα θέλει να προχωρήσει, να βρει το βηματισμό της, να γνωρίσει το κρασί της στον κόσμο, να ανοιχτεί, υπάρχει διάθεση για εξωστρέφεια και τα κρασιά είναι όλο και καλύτερα, οι Μεγάλες Μέρες όλο και πιο πετυχημένες, αν ο στόχος είναι ένα μεγάλο πανηγύρι, μια γιορτή του κρασιού, που θα περάσει καλά ο κόσμος, θα πιει τα κρασιά μας, θα διασκεδάσει στις φιέστες, θα πάρει κρασιά για το σπίτι, θα μας θυμηθεί μετά, θα μας μάθει. Αναρωτιέμαι όμως, χρόνια τώρα: φτάνει αυτό;

Μήπως ο κεντρικός στόχος θα έπρεπε να είναι άλλος και αυτά υποστηρικτικές διοργανώσεις; Εννοώ,  μήπως ο στόχος να ήταν το κρασί το ίδιο και όχι η διασκέδαση, κάτι από την ετήσια αξιολόγηση που γίνεται για το κοινό στην εκδήλωση των Οίνων Πελοποννήσου στην Αθήνα; Όλη η Νεμέα σε μία κεντρική εκδήλωση, όπως στις πρώτες Μεγάλες Μέρες, να βάζαμε τη Νεμέα πριν το οινοποιείο μας; Όλα τα κρασιά σε τραπέζια γύρω-γύρω με εκπρόσωπο του κάθε οινοποιείου απαραιτήτως από πίσω να σερβίρει και να εξηγεί ως το απόγευμα και μετά ένα διάλειμμα να ξεκουραστούν όλοι για τα βραδινά.

Δεν είναι το ίδιο καλά όλα τα οινοποιεία. Μπορούν όμως, αν θέλουν, να γίνονται όλο και καλύτερα.

Να συγκρίνουμε τα κρασιά δίπλα-δίπλα, να δούμε τους καλύτερους, να προσπαθήσουμε να τους μοιάσουμε, άμιλλα. Εννοώ να δοκιμάσουν όλοι οι οινοποιοί τα κρασιά των άλλων, όχι μόνο εμείς που έχουμε το ψώνιο. Να δείχνει θαρρετά η Νεμέα το οινικό της πρόσωπό μπροστάτζα, μια γροθιά: είμαστε το κρασί μας. Και να έρχεται από παντού ο κόσμος να δοκιμάζει όλη μέρα, να μιλάει για το κρασί της Νεμέας συνεχώς, να συγκρίνει χρονιές, οινοποιήσεις, ποικιλίες, κρασιά.

Φυσικά δεν είναι το ίδιο καλά όλα τα οινοποιεία. Μπορούν όμως, αν θέλουν, να γίνονται όλο και καλύτερα, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες: άμμες δ’ εγ εσόμεθα πολλώ κάρρονες*. Θέλουμε να γίνουμε κάρρονες ή ο καθένας το βιλαέτι του; Ποτέ δεν θα γίνουμε όλοι ίδιοι. Μπορούμε όμως να να είμαστε πιο ενωμένοι για να επιτύχουμε αυτά που δεν μπορούμε μόνοι.

Από το πρώτο Οινόραμα παρακολουθώ οινικές εκθέσεις. Τόσα χρόνια μόνο ένα οινοποιό ξέρω να συναντιόμαστε δοκιμάζοντας κρασιά άλλων. Άν ήμουν οινοποιός, θα φρόντιζα να εκπαιδευτώ στον διεθνή, αλλά και ελληνικό αμπελώνα και θα το απαιτούσα και από τα βλαστάρια μου αν εμπλέκονταν στην οικογενειακή επιχείρηση. Θέλω να πω πώς θα ενδιαφερθούμε για τη θέση μας στο διεθνή αμπελώνα, αν δε γνωρίζουμε τα κρασιά του, αλλά και του γείτονα; Και αν δε γνωρίζουμε τη θέση μας στο διεθνή αμπελώνα με ακρίβεια, πώς θα φτιάξουμε στοχευμένα ανταγωνιστικά κρασιά γι αυτήν την αγορά; Ή νομίζουμε πως θα τα πιούμε όλα μόνοι μας ομφαλοσκοπώντας;

Πήρα το θάρρος να πω όλα αυτά επειδή υπάρχει πλέον συναισθηματική εμπλοκή με τη Νεμέα, χρόνια τώρα. Όποτε έρχομαι νοιώθω πως ήρθα στο χωριό μου και το χωριό αυτό το πονάω αντίστοιχα. Είναι επίσης τέτοιος ο χαρακτήρας μου που μου πέφτει ο κλήρος να γράφω και σκέψεις που δεν είναι πάντα ευχάριστες, ή ζορίζουν. Αγαπάω τη Νεμέα και το κρασί της και θέλω να βλέπω τον μεγαλύτερο αμπελώνα της χώρας να χρησιμοποιεί τη δυναμική του, να μην αφήνει τίποτα στην τύχη. Άμμες δ’ εγ εσόμεθα πολλώ κάρρονες δηλαδή.

*κι’ εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας.

Διαβάστε ακόμα: Αφρώδη, ή ποιος κάνει το καλύτερο κεφάλι; 

TAGS :
κρασί Νεμέα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook