Τα κρασιά που ξεχωρίσαμε στο Οινόραμα

O κόσμος υποδέχθηκε με ενθουσιασμό το Oenorama 2022.

Μετά από δυο χρόνια απουσίας, το αγαπημένο οινικό γεγονός επέστρεψε! Οι συνθήκες ήταν δύσκολες, δε θα πω ψέματα. Όχι γιατί είχε κάποιο πρόβλημα η διοργάνωση αλλά κυρίως επειδή πολλοί από μας είχαμε πολύ καιρό να βρεθούμε σε κλειστό χώρο, με τόσο πολύ κόσμο. Δε σας κρύβω πως ένιωθα κάπως αμήχανα, να κουβαλάω το δικό μου πτυελοδοχείο ή να βγάζω τη μάσκα για να δοκιμάζω. Το κυριότερο όμως και δυσκολότερο κομμάτι ήταν πως συνάντησα αγαπημένους ανθρώπους μετά από τόσο καιρό και δε μπορούσα να τους αγκαλιάσω. Παρόλες τις δυσκολίες και την αμηχανία όμως δοκίμασα πολλά κρασιά και σίγουρα κάποια ξεχώρισαν και είμαι βέβαιη πως θα είναι τα κρασιά που θα πίνουμε και θα συζητάμε φέτος το καλοκαίρι. Πάμε να τα δούμε;

1. One Μούχταρο ροζέ Αμπελώνες Σαμαρτζή

«Παιδιά δοκιμάσατε τίποτα καλό;» ρωτούσα όσους ερχόντουσαν στο stand του Botilia.gr για να δοκιμάσουν. Οι μισοί έλεγαν το καινούργιο ροζέ του Πάνου και φυσικά δε γινόταν να μην το δοκιμάσω. Το One Μούχταρο ροζέ είναι ένα ροζέ από Μούχταρο, από ένα και μόνο αμπελοτόπι, το αμπελοτόπι Παπανικόλα. Το ζωηρό του χρώμα συνοδεύεται από μια έξτρα φρουτώδη μύτη και ένα στόμα που ξεχειλίζει φράουλα και ρόδι, χωρίς να είναι καθόλου μονοδιάστατο. Από τα πιο ενδιαφέροντα ελληνικά ροζέ που έχω δοκιμάσει τελευταία!

Το Οινόραμα έγινε στο Ζάππειο μέγαρο.

2. F One Off Vostilidi

Ο αεικίνητος Φοίβος Παπαστρατής εκτός από τα δικά του κρασιά στην Εύβοια, ξεκίνησε πέρσι να κάνει και one off οινοποιήσεις σε σπουδαίες οινοπαραγωγικές ζώνες της Ελλάδας (προς το παρόν, γιατί Φοίβος είναι αυτός). Η πρώτη ήταν η Σαντορίνη και φέτος δοκίμασε την τύχη του με την Κεφαλονιά. Σε συνεργασία με το Κτήμα Χαριτάτου έκανε ένα Βοστιλίδι ποίημα. Εκφραστικό φρούτο, καλή συμπύκνωση, λεμονάτη οξύτητα και διάχυτος mineral χαρακτήρας σε κερδίζουν από την πρώτη γουλιά. Εμένα τουλάχιστον με κέρδισε αλλά αν το δοκιμάσετε δεν έχω αμφιβολία πως θα σας συμβεί το ίδιο.

Αριστερά: Αστεράτη Λημνιώνα από το Κτήμα Τέχνη Οίνου. Δεξιά: Το Theros, ένα Ασύρτικο από την Αττική.

3. Xmf Κτήμα Τσέλεπος

Ήμουν πολύ επιφυλακτική για αυτό το κρασί για να είμαι ειλικρινής. Αυτές οι «φυσικές» οινοποιήσεις που είναι η τάση της εποχής μου δημιουργούν πάντα έναν δισταγμό όταν προέρχονται από παραγωγούς που δε μας έχουν συνηθίσει σε τέτοια. Το Xmf ήταν το προσωπικό στοίχημα του Άρη (Τσέλεπου) και σας λέω με βεβαιότητα πως πέτυχε διάνα. Πρόκειται για ένα Μοσχοφίλερο που ζυμώνει με γηγενείς ζύμες, παραμένει με τα στέμφυλα για 20 μέρες και ωριμάζει σε αμφορέα για 6 μήνες. Το αποτέλεσμα είναι ένα κρασί, με οριακά κοκκινωπό χρώμα, γεμάτο ροδοζάχαρη, κυδώνι, φλούδα από νεράντζι και φράουλα. Α-πι-στευ-το!

4. Theros Αμπελώνες Μάρκου

Και μιας και είπαμε για αμφορείς πάμε και στο επόμενο διαμαντάκι, το Theros των αδερφών Μάρκου. Το Theros είναι ένα Ασύρτικο από την Αττική που περνάει 2 μήνες σε πήλινους αμφορείς. Μπορεί στη μύτη να μην εντυπωσιάζει (δεν είναι και το ατού του Ασύρτικου άλλωστε αυτό) αλλά στο στόμα θα σας ανταμείψει γενναιόδωρα. Εσπεριδοειδή κάθε είδους, γερμάς και γήινες νότες πακεταρισμένα σε ένα κρασί με υπέροχη υφή στο στόμα και σε τιμή που φαντάζει πραγματικά μικρή για αυτό που παίρνετε.

Αριστερά: Το Rimpatrio του 2018 είναι ένα Greco από το Δομοκό με νεύρο, φρεσκάδα και χαρακτήρα. Δεξιά: Το οινοποιείο Ζινίδεος έφερε ένα διαμαντάκι Chardonnay.

5. Μονεμβασιά Κτήμα Κυρ Γιάννη

Ναι ξέρω πως κατά πάσα πιθανότητα έχετε διαβάσει την παραπάνω πρόταση παραπάνω από μια φορές. Όχι δεν έχω κάνει λάθος. Το Κτήμα Κυρ Γιάννη βγάζει Μονεμβασιά, φυσικά όχι από τη Νάουσα αλλά από την Πάρο. Είναι η πρώτη, πειραματική οινοποίηση της Μονεμβασιάς, σε ελάχιστες φιάλες και η αλήθεια είναι πως είναι απλά απίθανη! Λευκά άνθη, αχλάδι, ροδάκινο, ξύσμα λεμονιού και όλα αυτά σε ένα πολύ ντελικάτο στόμα. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ αυτό το λευκό θα πίνω στις διακοπές μου!

6. Μαυροτράγανο Οινοποιείο Βαπτιστής

Το οινοποιείο του Γιάννη Μωραΐτη στην Τήνο βρίσκεται σε ένα υπέροχο μέρος, κοντά στη Στενή, με ασύλληπτη θέα, που το καλοκαίρι θα μπορείτε να την απολαύσετε παρέα με τα κρασιά τους. Δε δοκίμασα κάτι που να μη μου άρεσε αλλά το Μαυροτράγανο το ερωτεύτηκα. Πυκνό κόκκινο και μαύρο φρούτο, βοτανικότητα και διακριτικά μπαχάρια παρέα με ένα στόμα που ζητάει αίμα ή λίγο χρόνο. Ο συνδυασμός ρωμαλέου και κομψού, σαν κλωτσιά από μπαλαρίνα την ώρα που κάνει το petit jété της, είναι κάτι που πάντα θα με γοητεύει.

Αριστερά: Αυτό το καλοκαίρι θα πίνετε την Iris του οινοποιείου Gentillini. Δεξιά: Το Xmf από το Κτήμα Τσέλεπος είναι γεμάτο ροδοζάχαρη, κυδώνι, φλούδα από νεράντζι και φράουλα.

7. Ξινόμαυρο Navitas Winery

Και μιας και μιλάμε για γοητεία, υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από ένα ζουμερό, new age Ξινόμαυρο με δαντελένιες τανίνες και άφθονο κόκκινο φρούτο; Για μένα μάλλον όχι, γι’ αυτό και το Ξινόμαυρο της Μαρίας Δημητριάδη με κέρδισε από την πρώτη γουλιά. Αν αγαπάτε τα πιο έντονα, εκχυλισμένα και ρουστικ Ξινόμαυρα αυτό μπορείτε να το παραλείψετε μπας και μείνει λίγο για μας (από τις ελάχιστες φιάλες του) που είμαστε του αιθέριου.

8. Rimpatrio Οινοποιία Γκιρλέμη

Στο Diploma η συμβουλή για τις τυφλές γευσιγνωσίες ήταν πως αν είναι λευκό που δε μυρίζει και πολύ και δεν είναι και ιδιαίτερα έντονο (κοινώς ψιλό αδιάφορο) είναι λευκό από την Ιταλία. Έλα όμως που το Rimpatrio δεν είναι καθόλου έτσι. Το Rimpatrio του 2018 είναι ένα Greco από το Δομοκό με νεύρο, φρεσκάδα και χαρακτήρα. Η συμπαγής δομή στο στόμα, παρέα με την κοφτερή οξύτητά του, συνθέτουν ένα κρασί που εκτός από νόστιμο, δείχνει πως δεν έχει κουραστεί ακόμα, αντιθέτως έχει δρόμο μπροστά του.

9. Iris Μαυροδάφνη Gentillini

Ψάχνετε ποιο κόκκινο θα πίνετε όλο το καλοκαίρι; Μην ψάχνετε άλλο! Θα πίνετε την Iris του οινοποιείου Gentillini, μια Μαυροδάφνη χωρίς ίχνος βαρελιού, ζουμερή και τσαχπίνα όπως ακριβώς και η 16χρονη δημιουργός της! Μωβ άνθη, βύσσινα, μύρτιλα, κεράσια, δάφνες και λεβάντα θα γεμίσουν το ποτήρι σας. Και από στόμα; Βελούδο!

10. Κοτσιφάλι Indigenous Yeasts Αμπελώνες Καραβιτάκη

Τι να πω τώρα εγώ γι’ αυτό το κρασί και αυτό το αγόρι… Η δουλειά που κάνει ο Νίκος με τα 3 νέα του κρασιά, με βάση τα παλαιά κλήματα και τις γηγενείς ζύμες, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη. Επαναπροσδιορίζει τον όρο τυπικότητα και terroir με έναν τρόπο τόσο κομψό που δε θα ξέρετε ποιο να διαλέξετε. Εγώ επέλεξα, αυτή τη φορά, το Κοτσιφάλι γιατί πραγματικά τέτοια έκφραση της ποικιλίας δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Κόκκινα φρούτα, φίνα μπαχάρια, διακριτικές ζωικές και γήινες νύξεις, τραγανή οξύτητα και μεταξένιες τανίνες. Ποτέ πριν το Κοτσιφάλι δεν έμοιαζε τόσο με Pinot Noir!

Μετά από δυο χρόνια απουσίας, το αγαπημένο οινικό γεγονός επέστρεψε.

11. Chardonnay Zinideos

Στο μικρό δωματιάκι με τις οινικές αποκαλύψεις είχε διάφορα διαμαντάκια. Ένα από αυτά ήταν και το οινοποιείο Ζινίδεος. Το οικογενειακό αυτό οινοποιείο βρίσκεται στα Λουτρά Πόζαρ και κάνει πραγματικά εξαιρετική δουλειά. Άψογος χειρισμός βαρελιού, εκφραστικότητα και τυπικότητα σε όλα τους κρασιά! Το Chardonnay το ξεχώρισα γιατί είναι ίσως η πιο πολύπαθη ποικιλία σε ελληνικό έδαφος με τόνους βαρελιού, βουτύρου και βανίλιας να καλύπτουν κάθε ποικιλιακό χαρακτηριστικό. Εδώ όμως δεν είναι έτσι. Το κρασί έχει φρούτο, κομψότητα και σίγουρα μέτρια (+) οξύτητα που δίνει νεύρο και φρεσκάδα. Το βαρέλι είναι τόσο όσο για να υπογραμμίσει όλα τα παραπάνω.

12. Moraitis Amphora Μονεμβασιά

Ο Βασίλης μου είναι ο πιο αγαπημένος μου συνεργάτης στο Botilia και μέγας γνώστης του κρασιού. Προτιμά τα clean cut και φίνα κρασιά και δεν πετάει και τη σκούφια του για ζόρικα orange γενικά. Στο Οινόραμα φέτος όμως έφαγε κόλλημα με αυτή τη Μονεμβασιά. Κάθε μέρα με ρωτούσε αν τη δοκίμασα, τέτοιο κόλλημα λέμε. Και πήγα. Και τη δοκίμασα. Και είχε δίκιο φυσικά. Στη μύτη κυριαρχούσε το γήινο στοιχείο: μανιτάρια, πηλός, βρεγμένο χώμα μετά από βροχή. Στο στόμα όμως γινόταν πάρτι. Ζαχαρωμένοι λεμονανθοί, κυδώνια, νεράντζια, φλούδες μανταρίνι, γιασεμιά, περγαμόντα, κερήθρες και δομή στιβαρή, απλά απίθανη.

Αριστερά: Το F One Off Vostilidi έχει εκφραστικό φρούτο, καλή συμπύκνωση, λεμονάτη οξύτητα και διάχυτο mineral χαρακτήρα. Δεξιά: η Εύα Μαρκάκη επί τω έργω.

13. Pure Santorini Volcanic Slopes

Το καλύτερο κρασί της έκθεσης και ίσως η ωραιότερη Σαντορίνη φέτος. Τελεία και παύλα. Θα μου πείτε καλά, για νέο μας το λες; Προφανώς όσοι έχετε δοκιμάσει το συγκεκριμένο κρασί και μάλιστα από τη μυθική χρονιά του 2016, γελάτε πονηρά διαβάζοντας αυτές τις γραμμές γιατί ξέρετε. Εγώ λοιπόν δεν είχα ξανασυναντηθεί με το Pure αλλά τώρα που βρεθήκαμε μάλλον δε θα χαθούμε ποτέ (παράγγειλα ήδη φιάλες για το σπίτι). Μύτη γεμάτη με λεμόνι, αλμύρα, διακριτικά λευκά άνθη και λευκόσαρκα φρούτα. Στόμα ατελείωτο. Πυκνό φρούτο, δομή στιβαρή, με συμπύκνωση που την κόβεις με το μαχαίρι και οξύτητα στο θεό. Και όλα αυτά σε τέλεια ισορροπία. Αυτό το κρασί απλά δε γίνεται να μη σας κατακτήσει και να μη χαραχτεί στη μνήμη σας για πάντα αυτή η πρώτη φορά που το δοκιμάστε, σας το υπογράφω.

ΥΓ: Για την Αστεράτη Λημνιώνα από το Κτήμα Τέχνη Οίνου δεν θα αναλύσω πολλά σ’ αυτό το άρθρο. Επειδή αξίζει, θα της αφιερώσουμε ολόκληρο άρθρο όπως της πρέπει! Μείνετε συντονισμένοι.

Διαβάστε ακόμα: Πέντε «απαγορευμένες» Μαυροδάφνες.

TAGS :
wine vixen κρασί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook