Πρώτη ματιά στο «Point A»: Χορταίνεται η Ακρόπολη;

Tiradito τόνου με τραγανή κινόα, ψητά ροδάκινα και ají amarillo (Γιώργος Μεσσαριτάκης).

Όσο ζεστά, σχεδόν μυστηριώδη και ατμοσφαιρικά είναι τα χειμωνιάτικα μπαρ, τόσο οι καλοκαιρινές ταράτσες με θέα γίνονται εν ου παικτοίς μόλις ζεστάνει ο καιρός, κάτι σαν τα θερινά σινεμά δηλαδή. Τώρα αν έχεις και θέα την Ακρόπολη να την πιεις στο ποτήρι, από την πολύ εμπεριστατωμένη λίστα κρασιών ή κοκτέιλ, περνάς στην ευφορία. Και μιλάμε για την ταράτσα, ναι το roof garden του ξενοδοχείου Ηρώδειον, που προσπερνάμε στη Ροβέρτου Γκάλι ψάχνοντας να παρκάρουμε στις παραστάσεις του ομώνυμου αρχαίου θεάτρου.

Οι θετικές εντυπώσεις ξεκινούν με το γλυπτό Δακτυλικά Αποτυπώματα της  Κατερίνας Σαραντοπούλου στην είσοδο και συνεχίζονται με τον άπλετο, απέριττο, διαμπερή χώρο του ισογείου με το τεράστιο τετράγωνο μπαρ να δεσπόζει, χωρίς να διακόπτει τη θέα, χειμωνιάτικες υποσχέσεις. Η ταράτσα του Point A όμως τώρα που είναι καλοκαίρι σε τραβάει απ’ το μανίκι. Παρ’ όλη τη θέα 360° μάλλον εστιάζεις στον ιερό βράχο και παραγγέλνεις κοκτέιλ, περιμένοντας να αλλάξει ο φωτισμός, να βασιλέψει ο ήλιος και να ανάψουν τα φώτα.

Με ανεμπόδιστη θέα στην Ακρόπολη. Τι καλύτερο; (Γιώργος Μεσσαριτάκης).

Ευτυχώς οι παροχές δεν τελειώνουν με την άριστη εκμετάλλευση του προνομιακού αστικού τοπίου, οι αναμίξεις των  ποτών έχουν άποψη, οι νεαροί σεφ Μανόλης Μαυρογιαννάκης και Μάριος Περπερίδης είναι δυναμικοί, γνώστες, κεφάτοι και ψάχνονται και όπως προανέφερα, μπορείς να διαλέξεις κρασί από μία πολύ ψαγμένη λίστα, στημένη από τον έμπειρο Δήμο Βασιλειάδη, με αρκετά κρασιά σε ποτήρι εκτός από τις φιάλες των 750ml.

Αν και όχι φίλος, διάλεξα την αλεκτωροουρά (cocktail) “Ηρώδειον”: επιτυχία, με το τεράστιο παγάκι να ισορροπεί το 12άρι Μεταξά με μέλι αρωματισμένο από ανανά και ένα τσικ από μαχλέπι, χωρίς να χάνονται οι γεύσεις των επί μέρους συστατικών. Χρόνου μελέτης της wine list ούτω κερδισθέντος, καταλήξαμε στη στιβαρή Σαντορίνη Καραμολέγκου, με αρκετή ορυκτότητα, σώμα και οξύτητα να μας συνοδεύσει στα περισσότερα τάπας που παραγγείλαμε.

Ψωμάκια ατμού με καβουρμά Θράκης και τηγανητό αυγό (πιάτο στο focus) + Σκουμπρί με καραμέλα τζίντζερ, ξινόμηλο και σαμπλέ αλατιού Κυθήρων (πιάτο κέντρο & δεξιά) + Μοσχαρίσιο teriyaki με τηγανητά κρεμμύδια, πίκλες αγγουριού και μαγιονέζα chilly (Γιώργος Μεσσαριτάκης).

Πολύ καλό το σκουμπρί με καραμελωμένο τζίντζερ ξινόμηλο και σαμπλέ αλατιού Κυθήρων. Το λαυράκι σεβίτσε με συριανό λουκούμι πιπερόριζας επίσης, με τα επί μέρους ανάγλυφα και αναγνωρίσιμα. Μόνο που όπως και στο επίσης πολύ καλό taradito τόνου με κινόα και ψητά ροδάκινα χρειαζόσουν μαχαιροπίρουνα, βάζοντας τρικλοποδιά στο κόνσεπτ τάπας. Να προτείνω στους ορεξάτους σεφ τη δημιουργία μικρής τάρτας ως υποδοχέα σε τέτοιες περιπτώσεις με τσιμπημένο θαλασσινό αλάτι και 3 πιπέρια,  ροζ, Σετσουάν και Μαλαμπάρ;

Εξαιρετικά τα μακαρόν φουαγκρά, όπως και οι μαντλέν με τσορίθο και τυρί σουλγούν, αν και το τσορίθο θα μπορούσε να είναι πιο έντονο. Φινέτσα και ένταση στην τερίνα κατσικίσιου τυριού με πραλίνα φυστικιού Αιγίνης και γεμάτη, πλούσια γεύση στις βάφλες Γκοργκοντσόλας και πράσου. Και περνάμε στο νιγκίρι λευκής μελιτζάνας με σκόνη ρυζιού σε εξαιρετική εκτέλεση με μια παρατήρηση προσωπικού γούστου: η υπερβολικά ήπια γεύση της λευκής μελιτζάνας μου στέρησε την αντίστιξη. Αν και γνωρίζω πως υπάρχουν οπαδοί της λευκής, μήπως η μοβ φλάσκα με τη χαρακτηριστική υπόπικρη και πιπεράτη επίγευση να κοντράρει αποτελεσματικότερα τη γλύκα της σάρκας;

Μοσχαρίσιο teriyaki με τηγανητά κρεμμύδια, πίκλες αγγουριού και μαγιονέζα chilly (Γιώργος Μεσσαριτάκης).

Ήπιαμε και ένα ροζέ του Κτήματος Γκόφα με το Κapriko, το Κρητικό Τάκος: πανσέτα σιγοψημένη 2 μέρες σε κενό αέρος στους 65 Κελσίου (προσομοίωση μοναστηριακής κρητικής συνταγής) σερβιρισμένη με τσιπς τζίντζερ σε κρέμα  λεμονιού πάνω στην τορτίγια της, βελούδινη γεύση, αντί το πικάντικο στοιχείο, που μάλλον έχετε στο μυαλό σας. Ξέχασα να πω πως η παρουσίαση των πιάτων είναι επιπέδου υπερπαραγωγής, όπως το Κapriko σε δέντρο και η Παύλοβα καραμέλας με ινδοκάρυδο, που έκλεισε τη βραδιά μαζί με ένα Μοσχάτο Ρίου Πατρών Παρπαρούση, σε αναλόγιο…

Οι σημαντικές λεπτομέρειες είναι αυτές που δίνουν το στίγμα της κλάσης της κουζίνας και του Point A (Γιώργος Μεσσαριτάκης).

Όλα αυτά είναι ουσιώδεις λεπτομέρειες, που δίνουν το στίγμα της κλάσης της κουζίνας και του Point A γενικότερα, αλλά η ουσία είναι πως μπορείτε να πάτε για τη θέα και μόνο, τα χαμόγελα και την ευγένεια της εξυπηρέτησης, την θερμή αλλά διακριτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί η σφιχτοδεμένη ομάδα του εστιατορίου και με τη βεβαιότητα πως θα περάσετε μια υπέροχη βραδιά.

//ΙNFO
A Point, Ροβέρτου Γκάλι 4A, Aκρόπολη

Διαβάστε ακόμα: Πρώτη ματιά στο «Λοκάλι»: μποέμικη νοστιμιά στο πρώην Ciné Ψυρρή.

TAGS :
εστιατόριο τάπας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook