Τα TOP πιάτα του χειμώνα: στην Psaropoula για τσιπούρα σε κρούστα panko

Η λεμονάτη επίγευση του κρασιού ετοιμάζει με ωραίο τρόπο τον ουρανίσκο για την επόμενη μπουκιά από το ψάρι.

Τις παλιές εποχές, όταν οι Αθηναίοι ήθελαν να φάνε φρέσκο ψάρι και θαλασσινά, κατέβαιναν την Συγγρού, έφταναν στο Φαληρικό Δέλτα και έστριβαν στις Τζιτζιφιές. Εκεί ήταν τότε οι καλές ψαροταβέρνες, οι οποίες διέθεταν ό,τι πιο φρέσκο έβγαζαν τα ψαροκάϊκα και οι τράτες από τον Σαρωνικό.

Εκεί ήταν και η διάσημη Ψαροπούλα του Ηλία Χαϊδεμένου, που αν μην τι άλλο ήξερε να «περιποιείται» τους θησαυρούς της θάλασσας. Μετρούσε πάνω από 35 χρόνια λειτουργίας όταν φέτος στις αρχές του καλοκαιριού πέρασε σε άλλα χέρια.

Μιλάμε για μια new age ψαροταβέρνα.

Τις Κυριακές φιλοδοξεί να γίνεται ολίγον party restaurant όπως -τηρουμένων των αναλογιών- υπήρξε το αθηναϊκό Sea Satin.

Την επιχείρηση ανέλαβαν οι Σπύρος Κερκύρας, Ηλίας Ανθίδης, Ειρήνης Πυρπυρή και Ερμής Τριανταφύλλου. Έμειναν πιστοί στην ίδια φιλοσοφία της ψαροφαγίας που όμως θέλησαν να την εναρμονίσουν με τις νέες τάσεις και απαιτήσεις της εποχής. Έτσι μιλάμε για μια new age ψαροταβέρνα που τις Κυριακές φιλοδοξεί να γίνεται και ολίγον party restaurant όπως -τηρουμένων των αναλογιών- υπήρξε το αθηναϊκό Sea Satin.

Η διακόσμηση φέρει την υπογραφή του interior designer Γιώργου Παντελούκα.

Βρέθηκα στην νέα Psaropoula ένα μεσημέρι Τετάρτης. Η παρέα ήθελε ψαροκατάσταση και φυσικά καλό κρασί. Η προσεγμένη διακόσμηση της, που φέρνει την υπογραφή του interior designer Γιώργου Παντελούκα, μας έβαλε αμέσως στο κλίμα: οι λευκές πέτρες στους τοίχους, οι μπλε καρέκλες και καναπέδες, τα «εικονικά» παράθυρα που βλέπουν θάλασσα, οι ξύλινες λεπτομέρειες συνθέτουν ένα μοντέρνο, ατμοσφαιρικό σκηνικό με πολλές γωνίες για να βγάλετε όσες φωτογραφίες θέλετε για το instagram σας.

Ο chef Αλέξανδρος Μηλιαράκης υλοποιεί καθημερινά τον κατάλογο που έχει επιμεληθεί ο executive chef Γιάννης Λιόκας.

Το γεύμα ξεκίνησε με την νόστιμη κακαβιά με ψάρι ημέρας, κρόκο Κοζάνης, ψητό λεμόνι και λάδι σχοινόπρασου.

Εμείς προτιμήσαμε να καθίσουμε στη κλεισμένη με τζαμαρία παλιά αυλή κάτω από τα λαμπιόνια και τα ψεύτικα φύκια έδιναν την ψευδαίσθηση ότι βρισκόμασταν δίπλα στο κύμα.

Τον κατάλογο του φαγητού έχει επιμεληθεί ο σεφ Γιάννης Λιόκας και υλοποιεί ο σεφ Αλέξανδρος Μηλιαράκης, χρόνια συνεργάτης του. Ιδέα και των δυο ήταν να πατήσουν στα κλασικά, αλλά να βάλουν την δική τους πινελιά και να τα πειράξουν όσο πρέπει. Το δικό μας γεύμα ξεκίνησε με την στοργικά νόστιμη κακαβιά με ψάρι ημέρας, κρόκο Κοζάνης, ψητό λεμόνι και λάδι σχοινόπρασου.

Ένα πιάτο που φανερώνει το εξαιρετικό τηγάνι του σεφ μιας και δεν έχει ίχνος λαδιού.

Ακολούθησε η ταραμοσαλάτα και η μελιτζανοσαλάτα για να ανοίξει η όρεξη. Νόστιμη ήταν και η Αθηναϊκή σαλάτα που πατούσε μεν στην κλασική συνταγή με τα ψιλοκομμένα λαχανικά της, αλλά είχε και την τσαχπινιά της στη μαγιονέζα, στην οποία προσθέτουν ταραμά και αυγοτάραχο. Εξίσου ωραίος μεζές ήταν και οι μαραθοκεφτέδες με καπνιστό χέλι που έρχονται με σάλτα γιαουρτιού με μυρωδάτο λάδι δυόσμου.

Το Plano του Κτήματος Τέχνη Οίνου χαρίζει στη μύτη αρώματα λεμονανθού, γκρέιπφρουτ, λευκόσαρκου ροδάκινου και πράσινου μήλου.

Κάπου εκεί ήρθε και το κρασί στα χείλη μας, ένα δροσερό, αρωματικό και “τραγανό” Ασύρτικο που όμως δεν παράγεται στην Σαντορίνη, αλλά στη Δράμα. Ο λόγος για το Plano του Κτήματος Τέχνη Οίνου. Το χρώμα του είναι ανοιχτό, λαμπερό λεμονοπράσινο. Στην μύτη χαρίζει αρώματα λεμονανθού, γκρέιπφρουτ, λευκόσαρκου ροδάκινου και πράσινου μήλου που συνδυάζονται με τα ορεκτικά, “ορυκτά” χαρακτηριστικά της ποικιλίας.

Το Plano είναι ένα εξαιρετικό ταίρι για πιάτα που μυρίζουν θάλασσα.

Στο στόμα, το Plano έχει την χαρακτηριστική υψηλή οξύτητα του Ασύρτικου, που όμως ισορροπεί υπέροχα με την κρεμώδη υφή του. Όσο για την λεμονάτη επίγευση που χαρίζει, έχει μια απολαυστική διάρκεια. «Είναι ένα από τα καλύτερα Ασύρτικα που έχω δοκιμάσει έως τώρα», μου λέει ο κολλητός και εγώ γνέφω καταφατικά την ώρα που απολαμβάνω μία γενναιόδωρη παγωμένη γουλιά.

Στο στόμα, έχει την χαρακτηριστική υψηλή οξύτητα του Ασύρτικου.

Η κρούστα του ψαριού ήταν τραγανή, ενώ το εσωτερικό του παρέμενε ζουμερό.

Το Plano ταίριαξε απόλυτα με το επόμενο πιάτο, μια τραγανή τσιπούρα σε κρούστα panko που συνοδευόταν από μια sauce tartare. Ένα πιάτο που φανέρωνε το εξαιρετικό τηγάνι του σεφ μιας και δεν είχε ίχνος λαδιού. Η κρούστα του ήταν τραγανή, ενώ το εσωτερικό του παρέμενε ζουμερό. Και εκεί ήρθε το Plano να το συμπληρώσει με την δροσιστική του οξύτητα και τις βοτανικές νότες του και να μας χαρίσει ένα νόστιμο συνδυασμό. H λεμονάτη επίγευση του κρασιού ετοίμαζε με ωραίο τρόπο τον ουρανίσκο μας για κάθε επόμενη μπουκιά από το ψάρι. Απλό και άψογο τανγκό.

Η Ψαροπούλα μετρούσε πάνω από 35 χρόνια λειτουργίας όταν φέτος στις αρχές του καλοκαιριού πέρασε σε άλλα χέρια.

Η Psaropoula Fish Meze μπορεί να μην θυμίζει την παλιά, αλλά αυτό δεν το βρίσκω αρνητικό. Αντίθετα μάλιστα, έχει φτιάξει την δική της προσωπικότητα που όσο περνάει ο καιρός την καλλιεργεί παραπάνω. Μένει πιστή την ψαροφαγία και της δίνει σύγχρονη υπόσταση με «πειραγμένους» μεζέδες που έχουν ενδιαφέρον. Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.