Η μυθική μπάρα που αν μπορούσε να μιλήσει θα είχε πολλά να αφηγηθεί.

1987:    Το Rock n Roll συστήνεται στο αθηναϊκό κοινό και αρχίζει μια χρυσή περίοδος που κρατάει δυο δωδεκάδες χρόνια.

2011:    Το Rock n Roll αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον ιστορικό του χώρο.

2012:    Το Rock n Roll εγκαθίσταται αλλού. Κοντά, αλλά αλλού. Δεν είναι το ίδιο.

2017:    Το Rock n Roll επιστρέφει θριαμβευτικά και πανηγυρικά στο σπίτι του.  Ο πολυέλαιος ανάβει και πάλι.

2018:    Πάντα εδώ.  Με τον παλιό γνώριμο του μαγαζιού, Χριστόφορο Πέσκια, να υπογράφει ξανά το μενού.

5 χρονιές-ορόσημα της περιπετειώδους ζωής του μπαρ-κλαμπ-εστιατορίου που έγραψε και συνεχίζει να γράφει ιστορία.  Του μαγαζιού που δεν υπάρχει κάποιος που να μην το έχει τουλάχιστον ακουστά. Από την Αθήνα έχουν περάσει πολλά μαγαζιά, κάποια από αυτά μοναδικά για την εποχή τους κι αξέχαστα. Σαν το Rock n Roll, κανένα.

Το μοσχαρίσιο carpaccio με την κρούστα από wasabi συνοδεύεται από ελληνικότατο σταμναγκάθι που χορεύει ροκ με γιαπωνέζικο dashi.

Δεν θα ξαναγράψουμε για το πόσοι και κυρίως ποιοι έφαγαν πόρτα. Δεν θα ξαναγράψουμε για τα απίστευτα αποκριάτικα πάρτι του, ούτε για τα Σαββατιάτικα μεσημέρια που τελείωναν την Κυριακή το πρωί. Δεν θα ξαναγράψουμε για τις Πρωτοχρονιές, τα γενέθλια, τους έρωτες, τους χωρισμούς, τους ατέλειωτους χορούς.

Το hamburger στο Rock n Roll ήταν πάντα το απαραίτητο καύσιμο για να μπορέσεις να πιεις και να χορέψεις.

Θα ξαναγράψουμε όμως για το θρυλικό του hamburger διότι εν έτει 1987, δεν ήταν πολλά τα μέρη που μπορούσες να φας ένα νόστιμο και σωστό hamburger α λα αμερικάνα. Στο Rock n Roll δεν πήγαινες βέβαια για το φαγητό. Για άλλα πράγματα πήγαινες και παρεμπιπτόντως έτρωγες κιόλας.  Δεν ήταν καθόλου κακό το φαγητό, απλώς δεν ήταν προτεραιότητα. Το hamburger όμως ήταν το απαραίτητο καύσιμο για να μπορέσεις να πιεις και να χορέψεις.

Για πάνω από τρεις δεκαετίες, ο περίφημος πολυέλαιος φωτίζει τις Κολωνακιώτικες νύχτες.

Λοιπόν, κυρίες και κύριοι, το “1987 Rock n Roll Hamburger” είναι εκεί, πάντα εκεί, ίδιο και -σχεδόν- απαράλλαχτο.  Το μόνο που αλλάζει, εκτός από την ακρίβεια στο ψήσιμο (ζητείστε το medium rare) είναι το new age coleslaw που δεν έχει μαγιονέζα αλλά soy sauce, ακολουθώντας έναν πιο ελαφρύ δρόμο. Ο εκσυγχρονισμός του coleslaw είναι δημιούργημα του Χριστόφορου Πέσκια, παλιού γνώριμου του Rock n Roll και ημών των θαμώνων του, που ξαναγύρισε στον τόπο του εγκλήματος εδώ και λίγες εβδομάδες  για να αναλάβει το μενού της νέας σεζόν 2017-΄18.

Ο Χριστόφορος Πέσκιας δεν χρειάζεται συστάσεις.  Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που έφερε έναν νέο αέρα στη γαστρονομική σκηνή της Αθήνας.  Έναν αέρα που εξακολουθεί να φυσάει δροσερά.  Έτσι και στο Rock n Roll του 21ου αιώνα έφερε τον αέρα της εποχής μας.  Γεύσεις από πολλές γωνιές του κόσμου.  Είναι εκεί η Ευρώπη με την Ιταλία και την Ισπανία, είναι εκεί η Ασία με την Ταϊλάνδη και την Ιαπωνία, είναι εκεί η Αμερική, οι Ηνωμένες Πολιτείες (στην καρδιά του μενού) αλλά και το -κοντινό- Μεξικό.

Η βελούδινη σφαίρα από mousse σοκολάτας με το θεϊκό sorbet cassis.

Γεύσεις ροκ, έτσι τις ονομάζει ο Χ. Πέσκιας και η παρομοίωση είναι δόκιμη. Το ροκ έχει πάψει προ πολλού να είναι αμερικάνικη αποκλειστικότητα. Σε όλον τον κόσμο χορεύουν ροκ, σε όλον τον κόσμο τραγουδούν ροκ. Ροκ χορεύουν τα Thai noodles με τα λεπτοκαμωμένα λαχανικά και το dressing από oyster και yuzu (€ 12), σε μια σαλάτα ολοζώντανη και παιχνιδιάρικη στο στόμα. Ροκ χορεύει και το μοσχαρίσιο carpaccio με την κρούστα από wasabi, ενώ συνοδεύεται από το ελληνικότατο σταμναγκάθι που χορεύει ροκ με το γιαπωνέζικο dashi (€ 16). Συνδυασμός τολμηρός, που καθρεφτίζει την ευρηματικότητα και τη μακρόχρονη εμπειρία του σεφ. Ροκ χορεύει και το μεξικάνικο soft fish taco με το guacamole και τη salsa pico de gallo (€ 14).  Τα ασιατικά bao buns ξεβιδώνονται στον χορό με το κουβανέζικο pulled pork (€ 10).  Και η Ιταλία ροκ χορεύει, με πίτσες και pasta (€ 15 – € 19).  Αυτά για την αρχή.

Τα κρέατα και τα ψάρια είναι άψογα ψημένα, οι πουρέδες βελούδινοι, οι σάλτσες πλούσιες σε γεύση και όλα μαζί δένουν στα πιάτα.

“Let’s rock your world”, με αυτή την φράση μας προκαλεί το μενού των κυρίως πιάτων. Κι αυτό ακριβώς κάνουν όλα τα πιάτα, ξεκινώντας από τον σολομό με τον πουρέ σπαστής πατάτας με wasabi (€ 21), περνώντας στο κοτόπουλο piri-piri (€ 16), το wagyu burger με τη salsa verde και το guacamole (€ 19), το χοιρινό Iberico με τον πουρέ σελινόριζας και τη σάλτσα Pedro Jimenez (€ 22), την μοσχαρίσια ταλιάτα με τον πουρέ γλυκοπατάτας και τη σάλτσα του από καραμελωμένο ξύδι Xérès (€ 24) και βεβαίως το εμβληματικό “1987 Rock n Roll Burger” (€15). Τα κρέατα και τα ψάρια είναι άψογα ψημένα, οι πουρέδες βελούδινοι, οι σάλτσες πλούσιες σε γεύση και όλα μαζί δένουν στα πιάτα. Άλλα είναι λίγο πιο groovy, άλλα πιο glam, άλλα alternative, μερικά indie και όλα είναι ροκ.

Ταϊλανδέζικα νούντλς, μοσχαρίσια ταλιάτα (μπεστ σέλερ) και μια εξαιρετική, εύθρυπτη τάρτα μήλου.

Και τα επιδόρπια, ροκ είναι κι αυτά: Η κλασσική βελούδινη mousse σοκολάτας ξυπνάει με το θεϊκό sorbet cassis (€ 10), ενώ η τάρτα μήλου, με την τραγανή ζύμη και τα ξινούτσικα μήλα, ροκάρει με το άλλο υπέροχο (σπεσιαλιτέ του Χριστόφορου από παλιά) παγωτό κανέλα (€ 8).  Βεβαίως, τα παγωτά είναι και αυτά, made in Rock n Roll.

Σίγουρα 30 χρόνια πριν, δεν πήγαινες στο Rock n Roll για το φαγητό του. Σήμερα όμως, πηγαίνεις και γι’ αυτό. Keep rocking!

 

Διαβάστε ακόμα: Όταν ο Γιώργος Νανούρης πρόβαρε τα black tie looks της χρονιάς στο Rock n Roll. 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top