Sauvignon Blanc crash test: παλιός Vs νέος κόσμος

Αριστερά, επιλεγμένα Sauvignon Blancs του «παλαιού κόσμου», και δεξιά του «νέου κόσμου».

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Sauvignon Blanc που ήταν την Παρασκευή που μας πέρασε (6 Μαΐου) είπα να βάλω σε ένα crash test την λατρεμένη λευκή ποικιλία με τον… εαυτό της! Ναι, δεν τρελάθηκα. Η «μάχη» θα παιχτεί ανάμεσα στο Sauvignon Blanc του λεγόμενου παλιού κόσμου και σε εκείνο του νέου. Μπορεί η ποικιλία να είναι ίδια αλλά οι διαφορές είναι τόσες που έχουν δημιουργηθεί δυο διαφορετικά στυλ Sauvignon Blanc με φανατικούς οπαδούς εκατέρωθεν. Και όταν λέω φανατικούς, το εννοώ. Γνωρίζω αρκετό κόσμο που λατρεύει το haribo-like Sauvignon της Νέας Ζηλανδίας αλλά δε μπορεί να πιει ούτε γουλιά από το αυστηρό και πιπεράτο Sauvignon του Λίγηρα (και το αντίστροφο).

Για να ριχτούμε στη μάχη, πρώτα θα σας πω μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά της ποικιλίας, for your information, που λένε και στο Notting Hill. Αρχικά το Sauvignon Blanc παίρνει το όνομα του από την παράφραση της γαλλικής λέξης sauvage που σημαίνει άγριο και αυτό συμβαίνει γιατί οι κληματσίδες του θυμίζουν εκείνες των «άγριων» αμπελιών. Η χώρα καταγωγής του είναι βέβαια η Γαλλία και συγκεκριμένα, η κοιλάδα του Λίγηρα, όπου δίνει κάποια από τα ακριβότερα και επικότερα δείγματα της ποικιλίας.

Το Sancerre ξεχωρίζει για τη λεμονάτη οξύτητα, τα αρώματα σπαραγγιού ή γρασιδιού και λευκών λουλουδιών όπως αγιόκλημα. Από την άλλη το Pouilly Fume είναι πιο αυστηρό, με πράσινο φρούτο (μήλο, λεμόνι) ενώ έχει περισσότερο τονισμένο τον mineral χαρακτήρα, με έντονο το στοιχείο της τσακμακόπετρας και του μπαρουτιού (ακριβώς όπως θα μυρίζει η ατμόσφαιρα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του Διαγωνισμού της Θεσσαλονίκης ένα πράγμα).

Είναι από τις πιο πολυφυτεμένες λευκές ποικιλίες στον κόσμο (άνετα στο top 5) και καλλιεργείται πρακτικά παντού, αφού προσαρμόζεται πολύ καλά σχεδόν σε όλα τα κλίματα και τα εδάφη, δίνοντας πολύ διαφορετικές εκφράσεις της ποικιλίας (that’s the fun part). Το βασικό του χαρακτηριστικό είναι η φυτικότητά του (γρασίδι, σπαράγγι, πράσινη πιπεριά) που οφείλεται στις (μεθόξυ) πυραζίνες που είναι ενώσεις που συναντάμε στο σταφύλι όταν καλλιεργείται σε πιο ψυχρά κλίματα ή με λιγότερη ηλιοφάνεια. Επίσης ανάλογα με το κλίμα που καλλιεργείται μπορεί να έχει περισσότερη ή λιγότερη οξύτητα (αν και μιλάμε σχεδόν πάντα για άνω του μετρίου επίπεδα) και λεμονάτο ή τροπικό φρούτο.

Το Miani Saurint είναι ένα εξαίρετο δείγμα του… παλαιού κόσμου.

Και τώρα που κάναμε την ανακεφαλαίωση μας βγάζω τα γυαλιά μου, κατεβαίνω από τον πίνακα και περνάω στο παρασύνθημα. Παλιός Κόσμος είναι οι οινοπαραγωγικές χώρες της Ευρώπης και όταν μιλάμε για το Sauvignon εννοούμε κυρίως τη Γαλλία (και λίγο Ιταλία,  Collio και Alto Adige μεριά αν και παρατηρώ πως έχει αρχίσει να παίζει δυνατά και η Αυστρία). Από την άλλη μεριά ο Νέος Κόσμος περιλαμβάνει όλες τις υπόλοιπες «νέες» χώρες όπως Αμερική, Αυστραλία, Χιλή, Νέα Ζηλανδία (για το Sauvignon Blanc η βασίλισσα είναι η Νέα Ζηλανδία).

Όπως καλά καταλαβαίνετε η κόντρα παίζει κυρίως μεταξύ Γαλλίας και Νέας Ζηλανδίας καθώς από αυτές τις δυο χώρες προκύπτουν τα δυο υπογραμμισμένα διαφορετικά στυλ. Ξεκινάμε συγκρίνοντας τα αρωματικά προφίλ: Τα Sauvignon Blancs του Παλιού Κόσμου είναι πιο συγκρατημένα και με πιο αυστηρή μύτη. Τα φρούτα είναι πιο πράσινα, τα εσπεριδοειδή παίζουν το πρώτο βιολί ενώ ο φυτικός χαρακτήρας είναι αρκετά εμφανής. Σε αρκετά συναντάμε και λευκά άνθη (χαμομήλι, αγίοκλημα, λεμονανθό) και φυσικά νότες ορυκτότητας (ανάλογα με το μέρος που προέρχονται).

Το Greywacke Wild του νέου κόσμου μπορεί να είναι μια από τις βασικές προτιμήσεις σας.

Τα Sauvignon του Λίγηρα έχουν ένα ακόμα ιδιαίτερο αρωματικό χαρακτηριστικό, το λεγόμενο pipi du chat (δεν το μεταφράζω επίτηδες για να το γκουγκλάρετε και να σοκαριστείτε μόνοι σας) το οποίο οφείλεται στην χημική ένωση 4MMP και σε μικρές δόσεις δίνει πολυπλοκότητα στο σύνολο. Τα νεοκοσμίτικα Sauvignon, από την άλλη, είναι μια αρωματική έκρηξη. Το πολύ χαρακτηριστικό άρωμα τους είναι το gooseberry (στα ελληνικά λαγοκέρασο) που θυμίζει λίγο το διάφανο ζελεδάκι haribo σε συνδυασμό με πράσινη πιπεριά. Από εκεί και πέρα τα τροπικά φρούτα κάνουν πάρτι. Μάνγκο, lime, passion fruit πλαισιωμένα από ροδάκινο και λεμόνι είναι τα συνήθη αρωματικά στοιχεία του Sauvignon του Νέου Κόσμου.

Πάμε στο στόμα τώρα. Η οξύτητα παίζει σε σχεδόν παρόμοια επίπεδα αν συγκρίνουμε Γαλλία με Νέα Ζηλανδία (από μέτρια + έως υψηλή) απλά στα καλά παραδείγματα του Νέου Κόσμου πατάει σε υψηλή συμπύκνωση φρούτου και ίσως περισσότερου σώματος και το αποτέλεσμα είναι για κάποιους πιο ευχάριστο, πιο φιλικό προς το χρήστη. Στο Λίγηρα για παράδειγμα που είναι κάπως πιο αυστηρά τα κρασιά και όχι τόσο ζουμπουρλούδικα η οξύτητα φαίνεται περισσότερο και ίσως ενοχλεί (τους φανατικούς οπαδούς του νέου κόσμου που λέγαμε στην αρχή).

Κρασιά σαν το Silex ταιριάζουν με τους λαχανοντολμάδες της μαμάς.

Κατά κανόνα ο Νέος Κόσμος έχει πιο ζεστά κλίματα και αυτό οδηγεί σε κρασιά με περισσότερο μεν φρούτο αλλά και αλκοόλ, ενώ ο παλιός παίζει πιο χαμηλά (ή τουλάχιστον έπαιζε γιατί με την κλιματική αλλαγή τα πράγματα αλλάζουν δραματικά σιγά σιγά). Με το βαρέλι τι γίνεται; Χμμ εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο μπερδεμένα. Ο παλιός κόσμος βάζει ελάχιστο ή καθόλου βαρέλι στα Sauvignon του και ακόμα και όταν του δίνει και καταλαβαίνει, το βαρέλι παραμένει διακριτικό.

Στο Νέο Κόσμο, ιδίως αν μιλάμε για California, αγαπούν πολύ τα έντονα καπνιστά αρώματα του βαρελιού οπότε η παρουσία του είναι πολύ έντονη όταν γίνεται χρήση του. Δεν ξέρω αν γνωρίζετε το θρυλικό Fumé Blanc του Mondavi που «δανείστηκε» το fumé του Λίγηρα αλλά επειδή δεν είχε τον καπνό από το terroir (βλέπε Pouilly Fumé) το τίγκαρε στο βαρέλι κατά τα πρότυπα της τότε εποχής (τονίζω το της τότε εποχής γιατί σήμερα το κρασί έχει μεν αρκετό βαρέλι αλλά είναι ελαφρώς πιο κομψό). Στη Νέα Ζηλανδία όμως το πράμα αλλάζει και πατάει πιο πολύ σε λογική παλιού κόσμου με κυρίως fruit driven κρασιά με καθόλου ή ελάχιστο και σχετικά διακριτικό βαρέλι.

Το Villa Maria Private Bin ταιριάζει με σούσι.

Φτάνοντας σιγά σιγά στο τέλος θέλω να πω πως αυτή η μάχη δεν έχει νικητή. Και τα δυο στυλ έχουν τη γοητεία τους και ανάλογα με την περίσταση και το πιάτο τα απολαμβάνω εξίσου. Αν για παράδειγμα παίζει πλατό με κατσικίσια τυράκια ή λαχανοντολμάδες της μαμάς θα πάω σε Λίγηρα. Αν πάλι τσιμπάω sushi και dumplings στη βεράντα με την Ματίνα θα πάω σε Marlborough.

Εξαιρετικά δείγματα Παλαιού Κόσμου για να δοκιμάσετε είναι το Sancerre Domaine Vacheron, το Silex του Didier Dagueneau, το Baron de L, το Pouilly Fumé Henri Bourgeois, το Sancerre του Francois Cotat, το Quarz Cantina Terlano,  το Alphonse Mellot Sancerre La Moussiere, το Sauvignon του Nigl, το Sancerre Domaine du Nozay, το Miani Saurint και το Tiarre Sauvignon Blanc.

Αν πάμε σε Νέο Κόσμο τότε θα πρότεινα να δοκιμάσετε το Astrolabe, το Cloudy Bay Te Koko, το Villa Maria Private Bin, το Craggy Range Te Muna, το Greywacke Wild, το Torres Santa Digna και το Leyda. Αν θέλετε κάτι πιο βαρελάτο που ξεφεύγει από το κλασικό στυλ της Νέας Ζηλανδίας, τότε δοκιμάστε το Eisele Vineyard, το Robert Mondavi, τo Kalon Vineyard και το αστεράτο Dogpoint Section 94.

Κλείνοντας και για να το πούμε πιο απλά, αν το Sauvignon του Παλαιού Κόσμου ήταν γυναίκα θα ήταν ψηλή, αδύνατη, σοφιστικέ, με μαύρα ίσια μαλλιά, pencil μαύρη φούστα και λευκό πουκάμισο με ανοιγμένα τα πάνω κουμπιά, κοινώς αυστηρή αλλά κλασσική και σέξι τόσο όσο. Το νεοκοσμίτικο πάλι θα ήταν η Sydney Sweeney του Euphoria, δηλαδή χυμώδης, ανεπιτήδευτα σέξι και με μια αθώα παιδικότητα. Σας κάλυψα;

ΥΓ1: Ένας από τους πιο αγαπημένους μου και comfort συνδυασμούς είναι ριζότο με σπαράγγια, αρακά, μανιτάρια, ξύσμα λεμόνι και mascarpone με το Sancerre του Vacheron. Μπουκιά και οργασμικός αναστεναγμός.

ΥΓ2: Αν σας αρέσει να βγαίνετε με τις φίλες σας και να δοκιμάζετε κρασιά ποτέ μα ποτέ μην τους δώσετε να δοκιμάσουν Sauvignon από το Marlborough. Θα φάνε κόλλημα και θα θέλουν να πίνουν μόνο αυτό. Έπαθα και έμαθα!

Διαβάστε ακόμα: Εγκώμιο στη Μαλαγουζιά. Γιατί αγαπάμε τη Σταχτοπούτα του ελληνικού αμπελώνα.

TAGS :
sauvignon wine vixen κρασί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook