«Σεράμικο» στον Κεραμεικό: comfort γεύσεις από τη Μακεδονία

Ο σεφ Γιώργος Μποϊδάνης έχει στήσει ένα καλοκαιρινό μενού, με έντονο μακεδονικό αέρα.

Ίσως στην πιο ζωντανή υπο-γειτονιά του Κεραμεικού, εκεί, πάνω από την Ιερά οδό, στην πιάτσα των κουτουκιών και των μεζεδοπωλείων, βρίσκεται το Σεράμικο (Μεγάλου Αλεξάνδρου 109-111). Άνοιξε το καλοκαίρι του 2023 κουβαλώντας βαριά κληρονομιά, μιας και είναι ξαδερφάκι του γνωστού Σαλονικιού “Σέμπρικο”, μιας από τις πρώτες γαστρό-ταβέρνες της Ελλάδας, που εισήγαγαν στη χώρα, αυτή την πλέον δημοφιλέστατη εστιατορική προσέγγιση.

Ίσως είναι λόγω καταγωγής, αλλά αγαπάω πολύ τη παραδοσιακή κουζίνα της συμπρωτεύουσας. Οι γλυκές οξύτητες από τις Βαλκανικές επιρροές, οι έντονες γαστρονομικές (και όχι μόνο) μνήμες από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, δημιουργούν πάντα πιάτα με ατσάλινη προσωπικότητα αλλά και ανάλαφρη σαγήνη. Ο σεφ Γιώργος Μποϊδάνης λοιπόν, έχει στήσει ένα καλοκαιρινό μενού, με έντονο μακεδονικό αέρα, που πρεσβεύει αυτή τη παράδοση στη πρωτεύουσα, πάντα με τον δική του γαστρονομική πινελιά.

Ο χώρος αποτελούσε κομμάτι ενός παλιού λατομείου της περιοχής. Η κουζίνα είναι ανοιχτή, για να μπορέσει κανείς να χαζέψει τη δουλειά των σεφ.

Το Σεράμικο είναι ένα λιτό μαγαζί στην όψη. Τα βλέμματα κερδίζει η πέτρα στους τοίχους, που έχει μείνει από όταν ο χώρος αποτελούσε κομμάτι ενός παλιού λατομείου της περιοχής, και οι κεραμικές λεπτομέρειες της Κατερίνας Λατούφη, που του δίνουν χαρακτήρα. Η κουζίνα είναι ανοιχτή, για να μπορέσει κανείς να χαζέψει τη δουλειά των σεφ, αλλά σε ένα παρεΐστικό μαγαζί σαν το Σεράμικο, σπάνια πιστεύω ότι θα γυρίσεις το βλέμμα.

Ο πρωταγωνιστής εδώ όμως δεν είναι η διακόσμηση, είναι το φαγητό.Το μενού είναι φτιαγμένο για να μοιράζεται, με εποχιακά πιάτα και καλές πρώτες ύλες, και θέλω να ξεκινήσω αποτίοντας φόρο τιμής στο καλύτερο πιάτο που δοκίμασα, τα φασολάκια ψητά με ρομέσκο (8,5€). Φρέσκα, τραγανά φασολάκια, επιμελώς καραμελωμένα κατά τόπους, ντύνονται με σκόρδο, ντομάτα, κόκκινη πιπεριά και αμύγδαλα, για να παρουσιάσουν μια ανάλαφρη καλοκαιρινή εκδοχή του σπιτικού λαδερού, με σχεδόν όλα τα καλά στοιχεία και καθόλου από αυτή τη -λίγο κουραστική- λιπαρότητα. Δοκιμάστε το και δε θα μείνετε στο ένα.

Τα περισσότερα πιάτα είχαν αυτό το “περιποιημένο σπιτικό” στυλ.

Τα περισσότερα πιάτα είχαν αυτό το “περιποιημένο σπιτικό” στυλ, όπως η ντοματοσαλάτα Καλύμνου με ξύγαλο και μελιτζάνα (10€), σε μια εκδοχή της χωριάτικης με βορειοελλαδίτικης τεχνοτροπίας οξύτητες και νόστιμες πρώτες ύλες, το χταπόδι ψητό με καπνιστή μελιτζανοσαλάτα (16,5€), που προσπαθούσε να φέρει τις απαραίτητες εντάσεις στο προσκήνιο, αλλά δυστυχώς η γλυκύτητα από το καραμελωμένο ξύδι αποδυνάμωνε τα υπόλοιπα αρώματα σε ένα συγκριτικά αδύναμο πιάτο. Τα χόρτα με βουβαλίσιο καβουρμά και αυγά (13,5€) είναι κλασικό, γνώριμο φαγητό από το Σέμπρικο, με ζουμερά σέσκουλα al dente, έντονο, αλμυρό καβουρμά και το απαραίτητο αυγό μάτι να χύνεται από πάνω.

Η λίστα κρασιών, επιμελημένη από την Έλλη Τεντζεράκη, αποτελείται από περίπου 40 εμπνευσμένες επιλογές ελληνικών κρασιών, σε προσιτές τιμές.

Άλλα πιάτα έπαιρναν λίγο την παραδοσιακή συνταγή απλά σαν σύσταση, και αποτελούσαν έκφραση της μαγειρικής τσαχπινιάς του chef. Πρώτο και νοστιμότερο, είναι οι κροκέτες με κόκκορα κρασάτο (9,5€). Υπέροχοι “κεφτέδες” από κόκκορα κρασάτο, άλλοτε ψιλοκομμένο, και άλλοτε σε μεγαλύτερα κομμάτια για να δημιουργεί μια ευχάριστη ετερογένεια, σερβιρισμένοι με μαρμελάδα πιπεριάς και γραβιέρα, που συμπληρώνουν την πεντάδα των γεύσεων. Από την άλλη, ήταν κάπως απογοητευτικό το ριζότο ντομάτας με nduja (13€), καθώς μεταξύ άλλων περιείχε ξύδι ντομάτας και lime, που οδηγούσαν σε ένα αταίριαστα όξινο πιάτο, ειδικά για ριζότο.

Υπέροχοι “κεφτέδες” από κόκκορα κρασάτο, άλλοτε ψιλοκομμένο, και άλλοτε σε μεγαλύτερα κομμάτια για να δημιουργεί μια ευχάριστη ετερογένεια.

Στα κυρίως υπήρχε το καλά καρυκευμένο αλλά κάπως παραμαγειρεμένο μοσχαρίσιο συκώτι σωτέ (14,5€) και η πολύ νόστιμη ταλιάτα μαύρου χοίρου (16€) η οποία ήταν κάπως βαριά στα μπαχαρικά, τόσο στην ίδια την ταλιάτα όσο και στα συνοδευτικά, αλλά τη συστήνω για όσους αγαπάνε τα πιο έντονα πιάτα.

Από τα γλυκά του Σεράμικο, θέλω να μείνω στο αρμενοβίλ, έναν ιδιαίτερο συνδυασμό παγωτού, μαρέγκας και ξηρών καρπών φημισμένο στη Θεσσαλονίκη, που αποτελεί ένα σπάνιο έδεσμα στην Αθήνα δυστυχώς. Ο σεφ έχει κάνει φανταστική δουλειά, σε ένα δροσερό, ανάλαφρο μίγμα, με τραγανά στοιχεία από τους ξηρούς καρπούς και τη σοκολάτα, να δημιουργούν αυτό το κάπως παιδικό, νοσταλγικό παιχνίδισμα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα, για να αφήσει μια καλοκαιρινή επίγευση στο γεύμα.

Από τα γλυκά του Σεράμικο, το αρμενοβίλ είναι έναν ιδιαίτερο συνδυασμό παγωτού, μαρέγκας και ξηρών καρπών.

Η λίστα κρασιών, επιμελημένη από την Έλλη Τεντζεράκη, αποτελείται από περίπου 40 εμπνευσμένες επιλογές ελληνικών κρασιών, σε προσιτές τιμές για την ποιότητά τους, με έξι επιλογές για ποτήρι, και άλλα έξι κρασιά χύμα (δύο ανά χρώμα στα 7€/500ml) όπου αναγράφεται ονομαστικά και το κτήμα από όπου το προμηθεύτηκαν, κάτι που δείχνει σεβασμό προς τον πελάτη. Το χύμα κρασί έχει τη γοητεία του στη παρέα άλλωστε.

Το Σεράμικο είναι ένα εστιατόριο με πολύ λογικές τιμές για αυτό που προσφέρει και προδιαγραφές για ένα εξαιρετικό βράδυ με παρέα. Μπορώ να με φανταστώ να ξαναπηγαίνω μερικές καθημερινές απόγευμα στο κοντινό μέλλον για να πούμε τα νέα μας με φίλους που έχω να δω καιρό. Να τονίσω όμως, ότι το Σεράμικο δεν είναι αμιγώς μεζεδοπωλείο, καθώς η κουζίνα του είναι κατά βάση εστιατορική. Μια βόρεια κουζίνα, γεμάτη γεύση, πολλές οξύτητες, αρκετό αλάτι, πολλά μπαχαρικά, και μια λίγο πιο εκλεπτυσμένη μορφή, του στυλ φαγητού που αγαπήσαμε με τσίπουρο και τα αρώματα της Νύφης του Βορρά.

Διαβάστε ακόμα: Rōnin στη Δεξαμενή, ένας φρέσκος και στιλάτος Σαμουράι, που του λείπουν οι εντάσεις.

TAGS :
εστιατόρια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook