«Το αγαπημένο μου φαλάφελ στην Πανόρμου»: με μελιτζάνα, μερακλίδικο, καυτερό

Βάση χούμους, κομμάτια μελιτζάνας, σαλάτα (χωριάτικη ή ντομάτα με κουνουπίδι) μαϊντανός, πίκλες, κρεμμυδάκι, καυτερή σάλτσα και φυσικά φαλάφελ.

Δεν θυμάμαι που πρωτοέφαγα φαλάφελ. Πιθανόν στην Αίγυπτο αλλά θυμάμαι υπέροχα γενναιόδωρα τυλιχτά φαλάφελ και στη Βηρυτό. Στην Αθήνα υπήρχε για χρόνια εκείνο το αξέχαστο Tommy Boy στην Χαλκοκονδύλη που το έτρεχε μια αιγυπτικολιβανέζικη οικογένεια.

Ποιος ήξερε από φαλάφελ τότε και ποιος έμπαινε να αγοράσει δεν ξέρω, αλλά εγώ σε κάθε ευκαιρία έμπαινα. Κι όταν έκλεισε κατηφόριζα με παρέα στην πλατεία Βάθη που άνοιξαν δυο τρία φαλαφατζίδικα από Αιγύπτιους και καταβροχθίζαμε ολόκληρες μερίδες πίνοντας και ένα αριάνι στο τέλος. Μέχρι που άνοιξε το γνωστό φαλαφετζίδικο της Αιόλου και έγινε το πιο διάσημο έθνικ στριτ φουντ της Αθήνας. Τότε σταμάτησα να το αναζητώ κι ας άνοιξε σε κάθε γωνία του κέντρου και από ένα.

Πριν μερικούς μήνες βρέθηκα στην Πανόρμου και λίγο πριν μπω στο μετρό ένιωσα να με κόβει η πείνα. Γύρω μου υπήρχαν διάφορες διάσημες αλυσίδες φαστ φουντ, αλλά δεν μπαίνω σε καμία από δαύτες. Καθώς έκανα μια περισκόπηση γύρω μου πήρε το μάτι μου στο στενάκι της οδού Βασίλη Λογοθετίδη την επιγραφή «Φαλάφελ Πανόρμου». Έτσι χαντακωμένο που το είδα σκέφτηκα ότι θα ανήκει σε κάποιον Άραβα μετανάστη.

Ήταν και το όνομα του δρόμου που προδιέθετε θετικά και είπα να προχωρήσω. Πλησιάζοντας αντίκρισα μια ταμπέλα να λέει για πίτα ολικής αλέσεως. «Τι καλά» σκέφτηκα, γιατί αποφεύγω τα λευκά άλευρα. Μπαίνοντας ανακάλυψα ότι τελικά ανήκε σε Έλληνες. Όχι ότι είχε καμιά ιδιαίτερη σημασία, αλλά ήταν ακόμα μια απόδειξη ότι τα φαλάφελ έχουν όντως εξελιχτεί σε δημοφιλή λιχουδιά και τα βρίσκεις σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας.

Η κουζίνα έλαμπε από καθαριότητα, η ποικιλία συστατικών μεγάλη, οι τιμές καλές. Στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι τα φαλάφελ τους ήταν στεγνά, χωρίς λαδίλες από το τηγάνισμα και πεντανόστιμα. Τέλεια τυλιγμένο όπως ήταν μέσα στην πίτα του, ήταν πέρα για πέρα χορταστικό. Δυστυχώς μένω μακριά από την Πανόρμου αλλά όποτε βρεθώ στην περιοχή μπαίνω και αγοράζω ένα δυο. Συνήθως ένα για να το φάω αμέσως κι ένα για να το πάρω μαζί μου.

Και πάντα με περιποιούνται: βάση χούμους, κομμάτια μελιτζάνας, σαλάτα (χωριάτικη ή ντομάτα με κουνουπίδι) μαϊντανός, πίκλες, κρεμμυδάκι, καυτερή σάλτσα και φυσικά φαλάφελ. Το αυθεντικό στη Μέση Ανατολή δεν έχει τόσα πολλά περιγεμίσματα, αλλά δεν είναι άσχημα ένα απλό τυλιχτό φαλάφελ να μετατρέπεται σε πλήρες γεύμα. Εκεί στην Πανόρμου λοιπόν, θεωρώ ότι έχω βρει το καλύτερο και νοστιμότερο της πόλης.

Διαβάστε ακόμα: Στη Νέα Σμύρνη για «μυστικό» σουβλάκι εκτός καταλόγου.

TAGS :
γεύση Πανόρμου φαλάφελ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook