To Tρομερό Παιδί άνοιξε μέσα στο καλοκαίρι, εν μέσω lockdown (Yorghos Malathounis).

Το ψωμί είναι αρχέτυπο. Διαχρονικό σύμβολο που νοηματοδοτεί την τροφή, συνδέεται με την ιστορία της γεωργίας στους αιώνες. Μυλωνάς και φούρναρης αποτέλεσαν τους πρωταγωνιστές μιας περιπέτειας που απεικονίζεται σε έργα τέχνης αλλά και καθημερινές ιστορίες. Ζυμωμένες με την ιδέα της ευημερίας, καθώς το ψωμί για τους αρχαίους Αιγύπτιους ήταν και μέσο πληρωμής, ένα πρώιμο νόμισμα, ένα προοίμιο μισθού. Σήμερα είναι και κάτι άλλο: ένα case study δημιουργίας και επιχειρηματικότητας, ακόμα και στη δυστοπία της πανδημίας.

Χορταστικά πολύσπορα ψωμάκια.

Στην Αθήνα ήδη πιο πριν η μόδα των πολύ-φούρνων φιγουράριζε σε νευραλγικά σημεία της πόλης, ποντάροντας σε μια πληθώρα προϊόντων που συχνά κατέληγε σε ένα «ουκ εν τω πολλώ τω ευ». Δίπλα σε αυτή την τάση όμως μια άλλη δίνει το στίγμα της. Φούρνοι μπουτίκ, άρτι αφιχθέντες, καρποί του πείσματος που ζυμώνουν μια νέα ιδέα: ψωμιά με βάρος και ουσία, χωρίς μαγιά αλλά με φυσικό προζύμι, που ξυπνάνε στη συλλογική μας μνήμη το δώρο της θρέψης και της απλότητας.

Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής αρτοποίησης εδρεύει εκεί που συναντιέται η Παπαδιαμαντοπούλου με την Μιχαλακοπούλου στα Ιλίσια, όπου έριξε άγκυρα ένας φούρνος που εμφανισιακά στοιχηματίζει στο ολόλευκο χρώμα του. Προφανώς για να φαίνονται τρισδιάστατα τα κάλλη του, δηλαδή τα ψωμιά του.

Αριστερά: Λυγερόκορμη μπαγκέτα. Δεξιά: αφράτα bannetons.

Λυγερές μπαγκέτες, στρουμπουλά καρβέλια, δυνατά σικάλεως, πληθωρικά πολύσπορα αλλά και ευγενικά ψωμιά φόρμας.

Το Τρομερό Παιδί είναι στην πραγματικότητα δύο: ο Στέφανος Λιβάνιος και ο Χρήστος Παππάς οι οποίοι, πέραν των σπουδών τους στη γαστρονομία, είχαν και το ορμέμφυτο να ανοίξουν μια επιχείρηση στη σκιά του λοκ ντάουν στην αρχή του καλοκαιριού. Τολμηρή η κίνηση, γλαφυρό και το όνομα που παραπέμπει στο γαλλικό παρελθόν, όταν γονείς, απελπισμένοι από τις κατά συρροή ατασθαλίες των enfants terribles βλασταριών τους, τα έστελναν προς συμμόρφωση να βάλουν μυαλό δουλεύοντας στους φούρνους.

Καρβέλι με αλεύρι σίκαλης. Αφράτο και γεμάτο μυρωδιές.

Στο Τρομερό Παιδί ο μινιμαλισμός καρφιτσώνεται και στις δημιουργίες, ήτοι λίγα πράγματα και καλά.

Το Τρομερό Παιδί το ανακάλυψα βράδι και κλειστό νομίζοντας ότι είναι ένα clean cut μα ενδιαφέρον καφέ. Όταν ξαναπέρασα μεσημέρι, οι ουρές που ξεδιπλώνονταν στην Παπαδιαμαντοπούλου «φώναζαν» πως εδώ όντως κάτι ψήνεται. Το στοίχημα σε αυτόν τον μπουτίκ φούρνο παίρνει σάρκα και προζύμι στις λυγερές τους μπαγκέτες, τα στρουμπουλά καρβέλια, τα δυνατά σικάλεως, τα πληθωρικά πολύσπορα αλλά και τα ευγενικά ψωμιά φόρμας.

Εκλέρ με άρωμα λεμόνι ή μήπως ταρτ λεμονιού;

Κοινός παρονομαστής είναι η μεστή γεύση με τις υπόξινες νότες και την αρχέγονη ουσία, το υπόκωφο άρωμα που μοιάζει με αμαρτωλό κάλεσμα, το τραγανό ανάγλυφο που λειτουργεί σαν υπόσχεση απόλαυσης. Ως εκ τούτου, στο Τρομερό Παιδί ο μινιμαλισμός καρφιτσώνεται και στις δημιουργίες, ήτοι λίγα πράγματα και καλά. Περίπου οχτώ τα είδη του ψωμιού, λίγα και τα γλυκά.

Σαν μπουτίκ άρτου και γλυκών (Yorghos Malathounis).

Πολλά όμως τα συν: τα αλεύρια από τον παραδοσιακό μύλο του Πιπίνου Πυρροντζέλλο, το open air ζυμωτήριό τους, τα επίλεκτα υλικά τους που καταλήγουν σε δημιουργίες αδιαπραγμάτευτες. Με ψίχα και ψυχή!

 

//ΙΝFO
To Τρομερό Παιδί, Παπαδιαμαντοπούλου 30, Ιλίσια, τηλ.: 210 7777537

 

Διαβάστε ακόμα: Kobra Coffee & Toast – το τοστ που σκοτώνει.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top