Η σχιζοανάλυση της γευσιγνωσίας

Η δημιουργία του κρασιού λειτουργεί, όπως κάθε έργο τέχνης, σαν μια επιθυμητική μηχανή. (Φωτογραφία: www.1stdibs.com)

Θα ξεκινήσω επισημαίνοντας ότι τα όποια προβλήματα συγγραφής του κειμένου ξεκινούν από τη δυσκολία κατανόησης των βιβλίων στα οποία αναφέρομαι. Αλλά από ένα σημείο και μετά αξίζει να διαβάζεις μόνον βιβλία που δεν καταλαβαίνεις εύκολα.

Η διεργασία της μετατροπής του γλυκού σακχαρούχου χυμού σε ένα αλκοολούχο υγρό, το κρασί, θέτει σε λειτουργία τα μέσα παραγωγής. Αυτό γίνεται χάρη σε ένα δίχως όργανα σώμα, το κεφάλαιο, το οποίο από μόνο του δεν παράγει τίποτε. Όλες οι παραγωγικές μονάδες δείχνουν να γεννιούνται από αυτό και να του ανήκουν. Παράγει την υπεραξία και απλώνεται.

Ο οινοποιός (ως εδαφική μηχανή) επικωδικώνει (διοργανώνει) ροές πάνω στο συμπαγές και δίχως όργανα σώμα (το κεφάλαιο). Έτσι, η δημιουργία του κρασιού λειτουργεί, όπως κάθε έργο τέχνης, σαν μια επιθυμητική μηχανή.

Ο κύριος προορισμός του κρασιού είναι η έλλειψη. Η έλλειψη αυτή δεν είναι ποτέ πρωταρχική. Η παραγωγή δεν είναι ποτέ οργανωμένη σε συνάρτηση με μια προγενέστερη έλλειψη. Η κυρίαρχη τάξη οργανώνει την έλλειψη μέσα στην αφθονία, υποπαραγωγή του κρασιού, αφού ο καθένας μπορεί να κάνει κρασί.

Όμως, η επιθυμητική μηχανή, έκτος από την επιθυμία, δημιουργεί και το φόβο της έλλειψης της υποτιθέμενης ποιότητας. Για το λόγο αυτό δημιουργεί τα κρασιά που δεν μπορείς να αγοράσεις. Αυτό παράγει μια ροή επιθυμίας και μια άλλη που συνδέεται με αυτήν και την κόβει. Αυτός ο κόφτης είναι η υποτιθέμενη ποιότητα.

Αλλά και η πρώτη συμπεριφέρεται ως διακόπτης για μια άλλη που προηγείται αυτής. Ο διακόπτης στη δική μας περίπτωση είναι η τοποθέτηση της ποιότητας ως πρόβλημα. Η μη λύση αυτού του προβλήματος δημιουργεί μια παρανοϊκή μηχανή και προκύπτει από το δίχως όργανα σώμα όταν αυτό δεν μπορεί να ερμηνεύσει την επιθυμητική μηχανή.

Η παρανοϊκή μηχανή είναι η άπωση των επιθυμητικών μηχανών από το δίχως όργανα σώμα. Η επιθυμία απιθώνεται στο κοινωνικό σώμα που είναι ένα συμπαγές σώμα. Με τη διαδικασία αυτή η κοινωνία φτιάχνει το ίδιο της το παραλήρημα καταγράφοντας τη διαδικασία παράγωγης.

Ως θεραπεία έχει επιλεγεί ο δρόμος της οιδιποδοποίησης. Δηλαδή να δημιουργήσει την ποιότητα εκεί που δεν υπάρχει. Αντίθετα, έχει αποβάλει το δρόμο της σχιζοφρενοποίησης που θα ήταν η απουσία κανόνων ποιότητας και που θα μας γιάτρευε από τη θεραπεία.

Γιατί το πρόβλημα της ερμηνείας της ποιότητας προηγείται του προβλήματος της χρήσης και το πρόβλημα δεν λύνεται παρά μόνον όταν εξαλείψουμε και το πρόβλημα και τη λύση του.

Σκοπός της σχιζοανάλυσης είναι να μας απαλλάξει από την οιδιποδοποίηση της ποιότητας, για να φτάσει στο πραγματικό πρόβλημα. Να φτάσει στην περιοχή του ασυνείδητου, εκεί όπου το πρόβλημα της ποιότητας του κρασιού δεν μπορεί καν να τεθεί.

Διαβάστε ακόμα: Η ιδέα της ποιότητας του κρασιού.

TAGS :
βιβλία γεύση κρασί ψυχολογία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook