Επειτα από συντονισμένες προσπάθειες το αρχοντικό θα αναστυλωθεί και θα αποκτήσει νέα χρήση.

    Η ιστορία του είναι μακρά, 100 περίπου χρόνων και συνδέθηκε άρρηκτα με την πολυκύμαντη ζωή και του ιδιοκτήτη και των Σπετσών. Το Αρχοντικό Αναργύρου χτυπημένο από τον χρόνο, μετατρέπεται πλέον σε χώρο πολιτισμού.

    Ως πρόσφατα ήταν παρατημένο και έμοιαζε σαν στοιχειωμένο με την επιβλητική του θωριά, την πυκνή βλάστηση που το περιέβαλλε και τις αινιγματικές σφίγγες που κοσμούν την είσοδό του. Τώρα, όμως, ξεκινάει η στιγμή της αναστύλωσής του.

    Οπως ανακοίνωσε ο Πρόεδρος Πέτρος Πετρακόπουλος και η Εκτελεστική Επιτροπή του Ιδρύματος της Αναργυρείου & Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών, βρέθηκε λύση στο χρόνιο πρόβλημα της αποκατάστασης του Αρχοντικού του Σωτηρίου Αναργύρου.

    Η αποκατάσταση του αρχοντικού Σ. Αναργύρου αποτέλεσε επί έτη πάγιο αίτημα της κοινω­νίας των Σπετσών.

    Συγκεκριμένα, την Τετάρτη 9/6/2021 το Περιφερειακό Συμβούλιο της Περιφέρειας Αττικής υπερψήφισε την 1η τροποποίηση του προγράμματος εκτελεστέων έργων της Περι­φέ­ρειας Αττικής, στην οποία περιλαμβάνεται το έργο: Αποκατάσταση οικίας Σ. Αναργύρου στις Σπέτσες και μετατροπή της σε πο­λιτιστικό πόλο-χώρο εκθέσεων, προϋπολογισμού 2.500.000 € (συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α.)

    Η εντυπωσιακή σκάλα του αρχοντικού.

    Η αποκατάσταση του αρχοντικού Σ. Αναργύρου αποτέλεσε επί έτη πάγιο αίτημα της κοινω­νίας των Σπετσών. Το εμβληματικό αυτό κτίριο, το οποίο δεσπόζει της Ντάπιας, βρίσκεται εδώ και χρόνια σε αχρησία, παρουσιάζοντας σημαντικές ζημίες, κυρίως όσον αφορά στη στατικότητα των δαπέδων, η οποία προήλθε το 1997 από ανεξέλεγκτη εισροή βρόχινων υδάτων, και στην καταστροφή των πολλών τοιχογραφιών κι οροφογραφιών, είτε από την εισροή των υδάτων, είτε από τον επιχρωματισμό τους τη περίοδο που είχε ενοι­κιαστεί σε γόνους γνωστής οικογένειας τραπεζιτών.

    Οι διάφορες ενδιάμεσες προσπάθειες αποκατάστασης απέτυχαν με αποτέλεσμα το κτίριο να χάνει καθημερινά την αίγλη του και να κινδυνεύει.

    Στις δόξες του, το αρχοντικό Αναργύρου άνοιξε τις πόρτες του για να υποδεχθεί εστεμμένους και προσωπικότητες της εποχής.

    Πλέον, η αποκατάσταση του αρχοντικού καθίσταται πρώτη προτεραιότητά της. Η σημερινή Εκτελεστική Επιτροπή συνέχισε τις συνομιλίες του πλειοδότη προηγούμενου διαγωνισμού, αλλά η έλευση της πανδημίας ακύρωσε τις προσπάθειες.

    Ο Ανάργυρος φιλοδοξούσε να χτίσει ένα αρχοντικό που να μοιάζει με αρχαίο αιγυπτιακό ανάκτορο ή ναό.

    Παράλληλα, όμως, κινήθηκε και προς Δημόσιους φορείς, με το σκεπτικό, ότι η όποια συνέρ­γεια με αυτούς θα διατηρούσε το δημόσιο χαρακτήρα του κτιρίου και τη δυνατότητα απρο­σκό­πτων επισκέψεών του, σε αντίθεση με τις προτάσεις ιδιωτικής χρήσης, οι οποίες προέ­βλεπαν φειδωλή και υπό όρους επισκεψιμότητα. Στη κατεύθυνση αυτή ολοκλήρωσε τις υφι­στά­μενες μελέτες κι επέλυσε τις όποιες εκκρεμότητες, ετοιμάζοντας έναν πλήρη φάκελο.

    Στα κατοχικά και τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια, στέγασε τις δημοτικές αρχές και το δημοτικό νοσοκομείο.

    Για την ολοκλήρωση της προσπάθειας μερίμνησαν ακόμη ο Περιφερειάρχης Αττικής κ. Γ. Πατούλης, που αποδέχθηκε την ανάληψη της διάθεσης των σχετικών κονδυλίων από τη Περιφέρεια, η αρμόδια για τις Σπέτσες Αντιπεριφερειάρχης  Νήσων κ. Β. Θεοδωρα­κοπούλου-Μπόγρη, η Υπουργός Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως, ο Αντι­περιφερειάρχης Οικονομικών της Περιφέρειας Αττικής κ. Πέππας, οι βουλευτές  Πειραιώς, ο Προϊ­στάμενος της  Διαχειριστικής Αρχής της Περιφέρειας κ. Δρόσης και οι μελετητές του έργου.

    Λεπτομέρειες από το εσωτερικό του αρχοντικού.

    Στη συνέχεια προβλέπεται η υπογραφή προγραμματικής σύμβασης με την Περιφέρεια Αττικής και η ρύθμιση γραφειοκρατικών θεμάτων.

    Στις δόξες του, το αρχοντικό Αναργύρου άνοιξε τις πόρτες του για να υποδεχθεί εστεμμένους και προσωπικότητες της εποχής. Στα κατοχικά και τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια, στέγασε τις δημοτικές αρχές και το δημοτικό νοσοκομείο. Έκτοτε πέρασε χρόνια αγωνίας και αργού θανάτου, καθώς το Ίδρυμα, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, αδυνατούσε να το αναστηλώσει.

    Μετά την επιστροφή και τη μόνιμη εγκατάσταση στη γενέτειρά του, το 1899, ένα από τα κύρια μελήματα του Σωτ. Ανάργυρου ήταν η κατασκευή οικίας αντάξιας της οικονομικής του επιφάνειας. Το 1902 βρέθηκε το οικόπεδο. Στο κέντρο ακριβώς της πόλης, ανάμεσα στα παλιά αρχοντικά της Μπουμπουλίνας και του Μπόταση, σε κυρίαρχη θέση, με θέα καταπληκτική προς τη θάλασσα.

    O εξωτερικός χώρος του αρχοντικού περιβάλλεται από έναν κατάφυτο κήπο.

    Ο Σωτ. Ανάργυρος ανέθεσε την εκπόνηση των σχεδίων του αρχοντικού στον Αρχιτέκτονα Παν. Ζήζηλα. Οι οδηγίες του ήταν σαφείς. Φιλοδοξούσε να χτίσει ένα αρχοντικό που να μοιάζει με αρχαίο αιγυπτιακό ανάκτορο ή ναό. Την άνοιξη του 1903 όλα ήταν έτοιμα για την ανέγερση. Επιστράτευσε τους καλύτερους τεχνίτες του νησιού και με αυτεπιστασία μέσα σ’ ένα χρόνο όρθωσε το λαμπρότερο οικοδόμημα των Σπετσών των αρχών του αιώνα.

    Ο Ανάργυρος απέφυγε να προσαρμόσει δομικά και αισθητικά το ύφος του σπιτιού του στις αυστηρές γραμμές των οικοδομών του νησιού.

    Η ανέγερση του αρχοντικού στοίχισε γύρω στις 100.000 χρυσές δραχμές, ποσό ιδιαίτερα σημαντικό για το 1903. Ο Ανάργυρος ωστόσο στην επιθυμία του να καινοτομήσει απέφυγε να προσαρμόσει δομικά και αισθητικά το ύφος του σπιτιού του στις αυστηρές γραμμές των οικοδομών του νησιού.

    Η ανέγερση του αρχοντικού στοίχισε γύρω στις 100.000 χρυσές δραχμές,.

    Ο Σωτήριος Ανάργυρος γεννήθηκε στις Σπέτσες το 1849 με καταγωγή από την ένδοξη  σπετσιώτικη γενιά των Αναργυραίων. Υπήρξε η σπουδαιότερη προσωπικότητα των Σπετσών του τελευταίου αιώνα.

    Ο Σωτήριος Ανάργυρος.

    Η δίψα του για επιτυχία τον οδηγεί από νεαρή ηλικία σε περιπλανήσεις με σταθμούς την Κωνσταντινούπολη, τη Ρουμανία, την Αίγυπτο, τη Γαλλία  και τέλος την Αγγλία. Εκεί ασχολείται για πρώτη φορά με τα καπνά.

    Το 1883 ο Ανάργυρος, οδηγημένος από το εμπορικό του ένστικτο, μεταναστεύει στη Νέα Υόρκη της Αμερικής. Εκεί προσλαμβάνεται στη μεγάλη καπνοβιομηχανία του Αμερικανοεβραίου Τόμσον, την οποία και στο τέλος κληρονομεί μετά την υιοθεσία του από τον μεγαλοβιομήχανο. Με βάση την επιχείρηση αυτή, ο Ανάργυρος χτίζει έναν πραγματικό εμπορικό κολοσσό στο χώρο των καπνών και επεκτείνεται σχεδόν σ’ όλη την αμερικανική αγορά.

    Το 1894 επιστρέφει για πρώτη φορά στις Σπέτσες. Ξανάρχεται τον επόμενο χρόνο οπότε γνωρίζει ­και λίγο αργότερα παντρεύεται­ την δεύτερη εξαδέλφη του Ευγενία Θ. Αναργύρου. Το ζεύγος γυρίζει στην Αμερική, για τρία ακόμη χρόνια. Η νοσταλγία όμως της γυναίκας του για  τις Σπέτσες εξαναγκάζουν τον Ανάργυρο να πουλήσει τις επιχειρήσεις του στην Αμερική και να εγκατασταθεί στις Σπέτσες.

    Από την πώληση της καπνοβιομηχανίας του και μόνο εισέπραξε τότε το ιλιγγιώδες ποσό των 650.000 δολαρίων. Η επιστροφή του Ανάργυρου στο νησί είναι η αρχή της ανάπτυξης των Σπετσών. Η εμπορική του δραστηριότητα συνεχίζεται στην Ελλάδα, οι Σπέτσες όμως αποτελούν το επίκεντρο των ενεργειών του. Το 1904 τελειώνει η ανέγερση πολυτελούς αρχοντικού, νεοκλασικού ρυθμού, στο κέντρο της πόλης. Το 1907 κατασκευάζει, με δικά του έξοδα, το πρώτο υδραγωγείο του νησιού.

    Βασιλιάδες, πρίγκιπες, πρωθυπουργοί και εξέχουσες προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο βρίσκονταν κάθε καλοκαίρι στις Σπέτσες.

    Το 1913-­14 η προσφορά του μεγάλου ευεργέτη προς το νησί είναι μεγάλη. Πρώτον αγοράζει μεγάλη έκταση την οποία αναδασώνει, δημιουργώντας έτσι και πάλι το πευκοδάσος των Σπετσών που κινδύνευε τότε με αφανισμό εξαιτίας της ανεξέλεγκτης ξύλευσης και καλλιέργειας, δεύτερον ανοίγει περιφερειακούς δρόμους στο νησί και τρίτον κατασκευάζει το ξενοδοχείο «Ποσειδώνιο». Το τελευταίο αυτό έργο του έδωσε μεγάλη τουριστική ώθηση στις Σπέτσες και ανέδειξε το νησί σε παραθεριστικό κέντρο των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων.

    Τα εντυπωσιακά γύψινα στο ταβάνι του αρχοντικού.

    Βασιλιάδες, πρίγκιπες, πρωθυπουργοί και εξέχουσες προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο βρίσκονταν κάθε καλοκαίρι στις Σπέτσες, φιλοξενούμενοι του εξαίσιου αυτού ξενοδοχείου. Το 1928 οι Σπέτσες γίνονται το μόνιμο αγκυροβόλιο της περιοχής για τον αγγλικό στόλο, με αποτέλεσμα στην πελατεία του ξενοδοχείου να προστεθούν οι αξιωματικοί του αγγλικού ναυτικού δίνοντας του ακόμα μεγαλύτερη αίγλη. Η αρχοντιά του ξενοδοχείου αυτού είναι ακόμα και σήμερα φανερή.

    Τα σημάδια του χρόνου είναι εμφανή.

    Το 1927 γίνεται η έναρξη της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών, η οποία ήταν η μεγαλύτερη προσφορά του εθνικού ευεργέτη και πραγματικά ανέβασε το πολιτιστικό επίπεδο του νησιού. Η «Σχολή» όπως είναι γνωστή στις Σπέτσες, υπήρξε ένα από τα καλύτερα πρότυπα κολέγια της χώρας αν όχι των Βαλκανίων. Έμπνευση του Ελ. Βενιζέλου, προσωπικού του φίλου και δημιούργημα του Ανάργυρου, η “Σχολή” διαπαιδαγώγησε πλήθος λογίων, καλλιτεχνών, επιστημόνων και πολιτικών. Λειτούργησε μέχρι το 1983, με μαθητές από όλο τον κόσμο.

     

    Διαβάστε ακόμα: Η βιβλιοθήκη-κόσμημα «Σταύρος Νιάρχος» στην καρδιά της Νέας Υόρκης.

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top