Έλκουν την καταγωγή τους από την Βενετία, και φοριούνται όπως οι εσπαντρίγιες. (Φωτογραφία: velasca.com).

Το 19ο αι, η φτώχεια δοκιμάζει την αγροτιά του Φριούλι και της Βενέτσια Τζούλια, πέρα από τη λιμνοθάλασσα, στα απόκρημνα βουνά όπου κατοικούν μυθικά όντα. Εκεί, με το τέλος του Β’ ΠΠ θα φτιαχτούν τα «scarpez», αλλιώς «friulane», σύμβολα μιας οικονομίας της ανέχειας, περήφανης, δυναμικής, αγέρωχης, που δεν χρειάζεται μασκαρέματα.

Τα friulane -πλέον furlane επί το απλούστερο- ήταν υποδήματα χειροποίητα. Οι χωρικές τα μαστόρευαν με ό,τι υλικά είχαν στη διάθεσή τους. Για το ύφασμα, χρησιμοποιούσαν από παλιά τραπεζομάντιλα μέχρι κουρτίνες. Ενώ, για τις σόλες, τσουβάλια από γιούτα και λάστιχα ποδηλάτων.

Οι γονδολιέρηδες είναι οι πρώτοι που ασμένως τα υιοθετούν. Σειρά έχουν οι πατρίκιοι της Γαληνοτάτης και οι κάθε καρυδιάς διασημότητες.

Συνοδεύουν χαδιάρικα ένα κρεμ παντελόνι με πιέτες, βαμβακερό ή λινό, κι ένα απλό πόλο (Φωτογραφία: velasca.com).

Καμωμένα αρχικώς με περισσή αγάπη και την προσοχή της κορδελιάστρας, ώστε να φορεθούν από τους Βενετσιάνους. Περί τίνος πρόκειται; Για τα πασούμια του θέρους και τις παντούφλες του χειμώνα. Ένα πολυχρηστικό παντοφλέ πατούμενο, το οποίο γινόταν με τον καιρό όλο και πιο δημοφιλές, εξαιτίας της άνεσης και της αίσθησης ελευθερίας που χάριζε στους απανταχού παπουτσωμένους γάτους.

Στα ‘60s, θα βρεθούν να πουλιούνται στη γέφυρα του Rialto. Οι γονδολιέρηδες είναι οι πρώτοι που ασμένως τα υιοθετούν. Σειρά έχουν οι πατρίκιοι της Γαληνοτάτης και οι κάθε καρυδιάς διασημότητες. Πλάκα-πλάκα, δεν υπάρχει τουρίστας που να μην έχει χώσει καναδυό ζευγάρια στη βαλίτσα του. Γιατί δεν γλιστράνε, κρατάνε καλά το πόδι και είναι μαλακά, ενόσω εκείνοι, συνένοχοι, λικνίζονται απαλά πάνω στα ιριδίζοντα νερά του Canal Grande.

Τα υποδύονται από τους μαέστρους του La Fenice ώς το φιλοθεάμον κοινό.

Σήμερα, οι «παντόφλες» αυτές, χάρη στον κοσμοπολίτικο αέρα της Γαληνοτάτης, αποκτούν τους τίτλους ευγενείας τους. Οικολογικές, κάνοντας χρήση ευγενών υλικών και παραδοσιακών τεχνικών, αλλά και καινοτομώντας, οι βενετσιάνικες furlane γίνονται σημεία αναφοράς, πολλά αξιεκτίμητες. Εμβλήματα μιας αειφόρου ομορφιάς. Ένα ακόμα ιταλικό success story.

Ένα ακόμα ιταλικό success story.

Τα υποδύονται από τους μαέστρους του La Fenice ώς το φιλοθεάμον κοινό, κυρίως σε μαύρο. Κι ύστερα είναι οι ποιητές κι οι καλλιτέχνες, καθώς περιδιαβαίνουν σκιερά σοκάκια και δολιχόδρομα στενά. Απολαμβάνοντας ώς το μεδούλι τις δονήσεις του εδάφους. Απευθυνόμενα σε κάθε λογής flâneurs και βαγαπόντηδες με αστραφτερό βλέμμα.

Σου τραγουδάνε την Ιταλία της τέχνης και της φινέτσας.

Κατάλληλα και για τις γυναίκες όπως η εικονιζόμενη, ελληνίδα καλλιτέχνις, Χριστιάνα Οικονόμου, που τα φορά εδώ και χρόνια.

Συνοδεύουν χαδιάρικα ένα κρεμ παντελόνι με πιέτες, βαμβακερό ή λινό, κι ένα μονόχρωμο πόλο. Ή, εν οίκω, μια robe de chambre που σέβεται τον εαυτό της. Αν ξέρεις να είσαι κομψός… Γιατί διαθέτουν charme τα άτιμα τα furlane. Σου τραγουδάνε την Ιταλία της τέχνης και της φινέτσας. Με χρώματα που ξεπηδάνε από την παλέτα του Βερονέζε ή το ξεσάλωμα του καρναβαλιού.

Εγώ τα έχω σε καναρινί. Έτσι, για να σας βγάζω τη γλώσσα… Ορίστε και μερικές διευθύνσεις απ’ τις πολλές: Gianni Dittura, ViBi Venezia και VIVI Friulane.

 

Διαβάστε ακόμα: Τι παπούτσια με τι παντελόνι.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top