Το «σπρετζατουράτο» δέσιμο της γραβάτας που καταργεί το μπρος-πίσω

Είναι καταπληκτικό το πώς η IWC καταφέρνει πάντα να ισορροπεί με τέτοια ευκολία το αμπιγιέ με το casual, τη στιβαρότητα με την κομψότητα και τη φινέτσα με την άνεση.

Η ΤΑΣΗ

Να το επαναλάβουμε: Η γραβάτα δεν χρησιμεύει σε τίποτα. Δεν προστατεύει απ’ τον αέρα, δεν σε ζεσταίνει, δεν συγκρατεί το παντελόνι να μην πέσει. Άντε να τη βάλεις και να τη σφίξεις γύρω απ’ το μηρό αν σε πυροβολήσουν. Αλλά αυτό δεν σας συμβαίνει κάθε μέρα. Έτσι δεν είναι; Την τελευταία φορά που χρειάστηκε να το κάνω ήταν στις στέπες της Μογγολίας με μια του οίκου Chavret από βαρύ μετάξι. Δεν θέλεις να σου τύχει.

Δεδομένου ότι η νέα γκαρνταρόμπα του άντρα είναι σήμερα προσανατολισμένη στην άνεση, το ντεκοντρακτέ ύφος και την επίδοση, γιατί να τη φορέσεις; Εδώ τα πουκάμισα δεν έχουν πια γιακά ούτε καν κουμπιά για να τα κλείνεις. Χμ, νομίζω ότι αυτό λέγεται T-shirt… Άρα, γιατί να σ’ ενδιαφέρει το μαραφέτι; Βέβαια, η γραβάτα είναι κοινωνική, εξωστρεφής, αλλά αυτό είναι όλο;

Όχι. Το αξεσουάρ αυτό αγγίζει κι άλλες ευαίσθητες χορδές. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που φοράνε γραβάτα γιατί τους λένε ότι έτσι πρέπει να κάνουν. Δεν τους αρέσει η προοπτική. Γυρνάνε σπίτι κι αμέσως τη βγάζουν, ώστε να αναπνεύσουν έναν αέρα ψεύτικης ελευθερίας. Τη φοράνε όταν πρέπει να παίξουν ένα ρόλο: να πάνε σε μια συνέντευξη για δουλειά, σ’ ένα γάμο, σε κάτι επίσημο. Είναι πρακτικοί άνθρωποι παντός καιρού, πραγματιστές, δεν τους αρέσουν οι επιπολαιότητες και θεωρούν την αισθητική αναζήτηση χάσιμο χρόνου.

Τη στιγμή που την έχετε δέσει και πάτε να τη σφίξετε -έχοντας προηγουμένως πλάσει με τα ακροδάκτυλα σας ένα κομψό λακάκι-, τραβήξτε το πίσω μέρος προς τα εμπρός. Είναι τόσο απλό. Η γραβάτα σας θα γίνει ένα διπλό λουλούδι.

Έτσι, όταν έρθει η στιγμή, ξεκρεμάνε τη μοναδική γραβάτα που έχουν στην ντουλάπα τους με τον ακόμα δεμένο κόμπο και την περνάνε γύρω από τον τράχηλό τους «σαν νά ‘τανε θηλειά», όπως λέει ο Μπαλζάκ στην Πραγματεία του περί της γραβάτας. Οι άνδρες αυτοί «δεν νιώθουν, δεν καταλαβαίνουν» τη γραβάτα. Δεν είναι ουδόλως σοβαρό, απλώς τούτη η σανίδα με τον κόμπο δεν κάνει για κείνους.

Υπάρχουν κι άλλοι που τη φοράνε στη δουλειά, καθημερινά, θέλοντας να διαμηνύσουν στο αφεντικό τους ότι είναι κι εκείνοι «μέλη της λέσχης». Γι’ αυτούς είναι η ενδυματολογική απόδειξη της φιλοδοξίας. Δεν κατανοούν τη ρομαντική πλευρά της, το μεγαλείο της. Φυλακίζουν τη γραβάτα τους μέσα σ’ έναν κλοιό από κανόνες που την κάνουν ν’ ασφυκτιά, να χάνει όλη τη λάμψη της.

Άλλοι φανατικοί επιδίδονται σ’ έναν αγώνα για τον πιο περίπλοκο και επιδεικτικό κόμπο, όπως τον eldredge ή τον trinité, πράγμα που πάει κόντρα στην ίδια την ουσία της γραβάτας. Το να αντιλαμβάνεσαι τη γραβάτα σαν μια τεχνική δεσίματος κόμπου είναι σαν να κρίνεις την ομορφιά ενός σύννεφου από το πόσο συμμετρικό είναι. Σαν να έβαλες στον Παρθενώνα φρυγικό σκούφο.

Μόνο προσέξτε: Το συγκεκριμένο κόλπο απαιτεί μεσαίου φάρδους και λεπτού πάχους γραβάτες εξαιρετικής ποιότητας για να στέκονται όμορφα.

Τέλος, υπάρχουν και κείνοι που βλέπουν τη γραβάτα όπως ο Μπαλζάκ: ως «το άρωμα του κοστουμιού». Ναι, η ουσία της γραβάτας είναι ρομαντική. Ένας απόγονος του φουλαριού που πρέπει να αναβλύζει απ’ το λαιμό και να πέφτει σαν μεταξωτός καταρράκτης στο στήθος. Κι αν είναι ατημέλητα δεμένη, έχει περάσει στον ώμο ή κυματίζει στον άνεμο, τόσο το καλύτερο. Είναι όμορφη ιταλιάνικη σπρετζατούρα. Ούτε η θηλιά που έχει από πίσω σας χρειάζεται.

Ξεκινήστε με έναν απλό κόμπο four-in-hand και δώστε του όγκο, ωθώντας το πίσω μέρος στο πλάι: Τη στιγμή που την έχετε δέσει και πάτε να τη σφίξετε -έχοντας προηγουμένως πλάσει με τα ακροδάκτυλα σας ένα κομψό λακάκι-, τραβήξτε το πίσω μέρος προς τα εμπρός. Είναι τόσο απλό. Η γραβάτα σας θα γίνει ένα διπλό λουλούδι. Το στυλ βγάζει νωχέλεια και ανεμελιά. Άνεση. Και δείχνει την αγάπη σας. Μόνο προσοχή: Το συγκεκριμένο κόλπο απαιτεί μεσαίου φάρδους και λεπτού πάχους γραβάτες εξαιρετικής ποιότητας για να στέκονται όμορφα.

Σας φαίνεται επιτηδευμένο; Μια  γραβάτα πρέπει να τη φοράς, όχι να σε φοράει. Να την έχεις δαμάσει, να είναι προέκταση του εαυτού σου. Η γραβάτα από μόνη της δεν είναι κομψή. Μια γραβάτα σε μια κρεμάστρα, μοιάζει με ερωτικό γράμμα που δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη του, που ποτέ δεν διαβάστηκε και άρα μένει ανολοκλήρωτο. Ένας άνδρας δεν είναι κομψός μόνο και μόνο επειδή φοράει γραβάτα. Η κομψότητα δεν είναι μαθηματική εξίσωση. Μετράς την ομορφιά ενός πίνακα από το πόσο πολλές είναι οι πινελιές του ή από πόσα στρώματα γκουάς έχει ο καμβάς;

Στο τραγούδι Creep των Radiohead είναι το si bémol που γλιστράει την τονικότητα του sol majeur προς το mineur. Και σύμφωνα με τον Μπαλζάκ πάλι, «Η γραβάτα είναι για το ντύσιμο ό,τι η τρούφα για το δείπνο». Ο παραλληλισμός με το άρωμα είναι ευφυής. Δεν θέλουμε να φοράνε όλοι ίδιο με το δικό μας. Και, ταυτόχρονα, δεν τη θέλουμε φανταχτερή. Όπως το άρωμα, δεν πρέπει να διαποτίζει τα πάντα στο πέρασμά μας, αλλά να γίνεται ανάμνηση στο μυαλό όσων συναντάμε.

ΤΟ ΡΟΛΟΪ

Την ίδια ποίηση διαβάζεις και σ’ ένα μηχανικό ρολόι. Που το φοράς επειδή το λατρεύεις κι όχι γιατί είναι κατάλληλη η περίσταση ή γιατί είναι ασορτί με τα ρούχα σου ή μόνο γιατί δείχνει την ώρα. Η δική του ψυχή κι η δική σου συνομιλούνε. Αρωματίζει τον καρπό όπως η γραβάτα το λαιμό. Ένα τέτοιο ρολόι, αποκλειστικό, αύταρκες, λιτό και βαρύτιμο μαζί είναι το Da Vinci Automatic Edition 150 Years της IWC.

Είναι καταπληκτικό το πώς αυτή η ελβετική ωρολογοποιία καταφέρνει πάντα να ισορροπεί με τέτοια ευκολία το αμπιγιέ με το casual, τη στιβαρότητα με την κομψότητα και τη φινέτσα με την άνεση. Πρέπει να είναι στα γονίδιά της, δεν εξηγείται διαφορετικά. Για να γιορτάσει τη χρονιά που μας πέρασε τα 150 χρόνια ιστορίας του, ο οίκος του Schaffhausen λάνσαρε την ομορφότερη εκδοχή της σειράς Da Vinci και μάλιστα σε -τηρουμένων των αναλογιών- προσιτή τιμή.

Τα καντράν λαμποκοπάνε με τις 12 στρώσεις λάκας που έχουν εναποτεθεί, η ημερομηνία έχει παραληφθεί και υπάρχει μόνο ένα υπο-καντράν στο 6 για τα μικρά δεύτερα.

Η IWC επανέφερε στο προσκήνιο τη στρογγυλή κάσα, εμβληματική της δεκαετίας του ’80, με αρθρωτά τα μέρη όπου κουμπώνει το κροκό μπρασελέ του ιταλικού οίκου Santoni (με τον οποίο η μάρκα έχει αποκλειστική συνεργασία). Αυτό χαρίζει χαρακτήρα στο ρολόι και το κάνει διακριτικά επιβλητικό. Η αυτόματη έκδοση του Da Vinci 150 Years είναι στα 40,4 mm με πάχος 12,1 mm. Είναι στεγανή στα 30 μ., χωρίς αυτό να χρειάζεται, αφού προφανώς δεν πρόκειται για κάποιο σπορ ρολόι. Όμως, προσθέτει μια υπόσχεση διάρκειας και αντοχής στην καθημερινή χρήση. Τα καντράν λαμποκοπάνε με τις 12 στρώσεις λάκας που έχουν εναποτεθεί, η ημερομηνία έχει παραληφθεί και υπάρχει μόνο ένα υπο-καντράν στο 6 για τα μικρά δεύτερα.

To Da Vinci 150 Years φιλοξενεί στα σπλάγχνα του έναν πραγματικά αξιοσημείωτο μηχανισμό, τον 82200, ο οποίος λειτουργεί στα 4Hz με μία εξαιρετική αυτονομία των 60 ωρών. Το calibre αυτό είναι εφοδιασμένο μ’ ένα remontage Pellaton (σύστημα αποθήκευσης ενέργειας), ενώ τα διάφορα εξαρτήματα είναι από κεραμεικό και συνεπώς σχεδόν άφθαρτα. Η ομορφιά του μηχανισμού, διακοσμημένου με Côtes de Genève, είναι ορατή από την πλάτη του ρολογιού, η οποία προστατεύεται από ζαφειρένιο κρύσταλλο και περιβάλλεται από το γενέθλιο μενταγιόν της IWC.

Ο οίκος επιμένει να εμπλουτίζει την όμορφη σειρά των Da Vinci με νέα συναρπαστικά μοντέλα και πολύ καλά κάνει. Τούτη η Automatic Edition 150 Years περιλαμβάνει τρία. Δύο από ατσάλι, το ένα με λευκό καντράν και μπλε δείκτες, το άλλο με μπλε καντράν και γκρι δείκτες. Εγώ, όμως, γοητεύτηκα από το τρίτο: ένα βραχιόλι από κόκκινο χρυσό των 18 καρατίων με λακαρισμένο καντράν και μπλε δείκτες.

Οικονομικότερο (ατσάλινο γαρ) και προσφορότερο για ενδυματολογικούς συνδυασμούς είναι το εικονιζόμενο μοντέλο με το μπλε καντράν: Χαρείτε το με αμπιγιέ ενδυμασία αλλά φορέστε το και με ένα γλυκό «Κυριακάτικο» ντύσιμο, με πουκάμισο και V πουλόβερ, με παλτό montgomery και desert boots, με ζεστά γάντια και ανέμελα κασκόλ.

Photo: Panos Davios.
Μοντέλο: Okan Boz.
Styling: Σπύρος Σαββίνος.
Σακάκι και πουκάμισο: Bespoke Athens.
Γραβάτα: Dolcepunta, Bespoke Athens.
Ρολόι: Da Vinci Automatic Edition 150 Years, IWC.

Διαβάστε ακόμα: Σμόκιν, οδηγός ενός μυθικού ρούχου.

TAGS :
IWC Da Vinci Automatic γραβάτα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook