Ένα όνειρο ζωής για τον Matt Dillon, η συνεργασία του με τον Lars von Trier, βάφτηκε-κινηματογραφικά- με τα πιο έντονα χρώματα.

Στη νέα- και φυσικά σταθερά εμμονική-κατάθεση του Δανού σκηνοθέτη ο Αμερικάνος σταρ υποδύεται έναν κατά συρροήν δολοφόνο, ο οποίος και παρουσιάζει στην κάμερα, κάθε λεπτομέρεια- ενίοτε δυσβάσταχτη, αυτής της εξωφρενικής πορείας του. Για δώδεκα χρόνια κατά τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 η συνέπεια του χαρακτήρα αυτού είναι αξιοθαύμαστη. Και κάθε φορά, η δολοφονία αντιμετωπίζεται ως ένα καινούργιο έργο τέχνης. Και η προσπάθεια του Ματ-Τζακ έγκειται σε αυτό, να προλάβει να δημιουργήσει το απόλυτο μάστερ πις, πριν η αστυνομία χτυπήσει την πόρτα του. Ο -βάζω φωτιά σε κάθε σκέψη- κυνικός σκηνοθέτης, κάνει και πάλι το θαύμα του. Προκαλεί συζητήσεις, εξάπτει την περιέργεια, ρίχνει στάχτες στα μάτια του κοινού και το στοχοποιεί αλύπητα. Τι είναι τελικά ο Τζάκ και το σπίτι του;  Μια ελεγεία της βίας; Ένα απλό θαυμαστικό μετά από την πιο άγρια πλευρά του δίποδου ζώου; Η απλά μια ακόμη ευκαιρία για να σαρκάσει και να διακωμωδήσει, οκ με τις ατυχείς ή πετυχημένες παραβολές του, ο απίθανος αυτός σκηνοθέτης. την ανθρώπινη φύση;

 Η τελευταία ταινία του Δανού κινηματογραφιστή κάνει μάγκα και πάλι τον παλιό μας φίλο, τον επαναφέρει στο πρώτο τραπέζι πίστα του Χόλιγουντ.

Ό,τι κι αν είναι, τελικά, ένα είναι το σίγουρο: Πρόκειται για την ταινία που κάνει μάγκα και πάλι τον παλιό μας φίλο, αυτή που τον επαναφέρει στο πρώτο τραπέζι πίστα και αυτή που κάνει και πάλι τον πλανήτη να κοιτάξει κατάματα τα πιο εκφραστικά μάτια που κυκλοφορούν στα χολιγουντιανά στούντιο.  Και όπως θα περίμενε κανείς, ο Dillon φυσικά και δήλωσε πως αυτό ήταν ένα όνειρο ζωής και πως ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα περίμενε ποτέ, πως ο ιδιόρρυθμος καλλιτέχνης θα έριχνε μια κάποια ματιά προς το μέρος του.

Και όμως αυτός ο άνθρωπος έχει πει όχι για πρωταγωνιστικό ρόλο, στη “Γαλάζια Λίμνη” και στο “Pulp Fiction”.

Ο Matt Dillon γεννήθηκε στο Νου Ροσέλ της Νέας Υόρκης και συνηθίζει να κρατά τα προσωπικά  τους εκτός- η Κάμερον Ντιάζ ήταν το κορίτσι του από το 1995 έως το 1998, ας μείνουμε σε αυτό. Ο αδερφός της γιαγιάς του, ο Άλεξ Ρέιμοντ ήταν ο δημιουργός του Φλας Γκόρντον, οπότε καταλαβαίνουμε τι dna τρέχει μέσα στη φλέβα- ας μείνουμε και σ΄αυτό. Αν πάλι, είχες ανακαλύψει στο τηλεοπτικό “Entourage” (ένα “Sex in the City” για Καλιφορνέζικα αγόρια), το επίθετο Dillon, μια βιαστείς, το όνομα γράφει Kevin και είναι ένα από τα 5 αδέλφια του, ηθοποιός κι αυτός καλός, με μια κάποια καριέρα. Ο κινηματογράφος άρχισε για τον Matt, μόλις στα 14, όταν μία κυνηγός ταλέντων τον οδήγησε απευθείας στην πρώτη του ταινία, ένα χρόνο μετά. Το  “Over the Edge” μια ταινία για την εφηβική αναρχία στα σχολεία, έγινε η αγαπημένη ταινία του Kurt Cobain των Nirvana, για τη οποία μάλιστα δήλωσε κάποια στιγμή πως ήταν κι αυτή η ταινία που διαμόρφωσε ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητας του (το κλιπ του Smells like teen spirit είναι μια ξεκάθαρη αναφορά σ’ αυτή).

Η πρώτη του ταινία “Over the edge” ήταν η αγαπημένη ταινία του Kurt Cobain των Nirvanaκαι το κλιπ του “Smells like teen spirit” μια ξεκάθαρη αναφορά σ’ αυτή.

Παρότι εμπορική αποτυχία στις μέρες του, το “Rumble Fish” έφτιαξε τη βάση του μύθου του Matt Dillon με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Εδώ με τον “κανονικό” Mickey Rourke

Αν τα όχι στις επαγγελματικές σου επιλογές σε κάνουν πρώτο παίχτη ή λούζερ, απλά ας σκεφτούμε, πως ο φίλος Matt είναι πολύ πιθανόν και τα δύο. Σε κάποια στιγμή της ζωής του, είπε όχι στη Γαλάζια Λίμνη (οκ) και στο Pulp Fiction στον ρόλο του Bruce Willis (what;). Πριν όμως από αυτά τα διλήμματα, ο τοίχος στα κοριτσίστικα δωμάτια είχε πάντα εξασφαλισμένη μια θέση. “Επαναστάτες χωρίς αύριο”( The Outsiders) παρέα με όλη την αφρόκρεμα του 1983: Τομ Κρουζ, Πάτρικ Σουέζι, Ντάιαν Λειν, Ράλφ Μάτσιο, Ρομπ Λόου, Εμίλιο Εστέβεζ και το “Rumble Fish” της επόμενης χρονιάς (και τα δύο σε σκηνοθεσία Φράνσις Φόρντ Κόπολλα) είναι η βασική αρχή. “Drugstore Cowboy”,  “To Die For”, “Wild Things”, There’s Something About Mary” οι καλύτερες που ακολουθούν.

Ακόμη και όταν είδε στα τέλη των 80ς την καριέρα του να εξασθενίζει (σχεδόν για μια δεκαετία), η τάση του στις μικρές παραγωγές ανεξάρτητου χαρακτήρα ήταν αυτή τελικά που τον κράτησε καλλιτεχνικά ζωντανό. Τελευταία του εμφάνιση (πριν την συμμετοχή του στα οράματα του Τρίερ), ήταν ένας ανέλπιστος πρωταγωνιστικός ρόλος στο τηλεοπτικό “Wayward Pines”, την απέλπιδα προσπάθεια του σκηνοθέτη M. Night Shyamalan να αποτινάξει από πάνω του το πέπλο της μόνιμης αποτυχίας- τέσσερα χρόνια μετά και ακόμη να ξεπεράσουμε την πιο βαριεστημένη ερμηνείας από καταβολής κόσμου.

To «Σπίτι που Έκτισε ο Τζακ» του Lars von Trier παίζεται από τις 11.10 στις Ελληνικές αίθουσες.

Δεν ξεχνώ: Εμφανίζεται στο video clip της Madonna για το τραγούδι “Bad Girl” του 1993. Έχει προταθεί για όσκαρ Β΄ανδρικού ρόλου για την ταινία “Crash”. Έχει κάνει το πέρασμα του από το τηλεοπτικό “Modern Fαmily” στο 15ο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου, με τίτλο “Princess Party” . Διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές βινυλίων που έχει ηθοποιός στο Χόλιγουντ –οκ και μια από τις μεγαλύτερες των συλλεκτικών καρτών του Mookie Wilson των New York Mets, γενικώς. Και έχει μεγάλη αδυναμία στην αφροκουβανέζικη μουσική.

 

Διαβάστε ακόμα: Bradley Cooper: Ο πιο cool ηθοποιός αυτή τη στιγμή στη Χόλιγουντ, είναι κι ένας υποσχόμενος σκηνοθέτης.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top