Mondaine Depariso: το νέο-καμπαρέ των Παρισίων είναι μια αρένα για αχαλίνωτα πάρτι

Σφόδρα πιθανό να δούμε κάτι αντίστοιχο του χρόνου στο Κολωνάκι.

Το Παρίσι έχει το δικό του τρόπο να γίνεται πρωτοσέλιδο, είτε ως πολιτικό ρινγκ είτε ως επιταχυντής των αισθήσεων μέσα από τη μόδα, την τέχνη και βεβαίως τη γαστρονομία. Σε αυτό το μητροπολιτικό εργαστήριο του ουρανίσκου η άφιξη ενός νέο-καμπαρέ αναμετράται με το εφήμερο των τάσεων που αλλάζουν σαν stories στο Instagram.

Το θερμό κόκκινο είναι ευδιάκριτο παντού.

Άσχετα λοιπόν με το προσδόκιμο ζωής του, το Mondaine Depariso, στο εδώ και τώρα του βίου του, ο οποίος ξεκίνησε πρόσφατα, έχει καταφέρει να γίνει προορισμός διάσπαρτων characters της Εβδομάδας Μόδας του Παρισιού και γενικώς εκείνων που αποζητούν μια εσάνς ξεσαλώματος που περιλαμβάνει live μουσική, παρτάρισμα και φαγητό.

To Μοndaine Depariso ανήκει στον όμιλο Paris Society.

To Μοndaine Depariso ανήκει στον όμιλο Paris Society με μια συλλογή από εστιατόρια, ξενοδοχεία και κλαμπ στο ενεργητικό του και βρίσκεται στο 8^ο Διαμέρισμα στην οδό de Ponthieu. Μετά από αυτές τις τυπικές συστάσεις πάμε στην ουσία: Η ατμόσφαιρα μιξάρει τις μνήμες από το Maxim, το Moulin Rouge, το Hotel Costes, τα περνάει σε ένα μπαρόκ σκηνικό -κυριολεκτικά στα κόκκινα και στα βελούδινα- και πάνω εκεί προσθέτει αρκετά 70s φτιασίδια.

Για ατέλειωτα πάρτι.

Σε άλλη περίπτωση το αποτέλεσμα ίσως να σκόνταφτε στα σκαλοπάτια του φλύαρου, εδώ όμως η παρέμβαση της διακοσμήτριας Daphné Desjeux βάζει τα πράγματα στη θέση τους: ο χώρος είναι μια «αρένα» για πάρτι και διασκέδαση και παραπέμπει σε ένα μεγάλο διαμέρισμα με καλεσμένους εδώ κι εκεί, ανάμεσά τους -νοερά- τον Gainsbourg ή τον Yves Saint Laurent, αντικείμενα των οποίων, δηλαδή μοτίβα από χαλιά που είχαν στα μπάνια και τα σαλόνια τους, έδωσαν την έμπνευση στη σχεδιάστρια.

Εκλεπτυσμένη decadence.

Το πνεύμα του νέο-καμπαρέ αναπνέει μέσα από μαξιμαλιστικές ταπισερί, σερί από καθρέφτες και λεοπαρδαλέ πολυθρόνες μαζί με απαστράπτουσες ντισκόμπαλες. Αυτό το παρ’ ολίγον κιτς σετάρισμα ξεδιπλώνεται απενοχοποιημένα στα δύο επίπεδα του χώρου που το ένα ονομάζεται Βιβλιοθήκη και το άλλο Καπνιστήριο θυμίζοντας ότι είσαι σε ένα παριζιάνικο διαμέρισμα όπου μπορείς να περιηγηθείς ελεύθερα, να λικνιστείς, να επιδειχθείς και να γνωριστείς.

Βελούδο επί βελούδου: Εσάνς τρυφηλότητας.

Άλλωστε σκοπός της διακοσμήτριας Desjeux ήταν μέσα από τους ζεστούς χρωματισμούς σε ton sur ton κόκκινο να αντανακλάται η υποφωτισμένη αλλά πολλά υποσχόμενη ατμόσφαιρα που λειτουργεί σαν χαλαρωτικό για τους θαμώνες και «λύνει» τις διαθέσεις τους.

Όταν «λύνονται» οι διαθέσεις.

Φαντάστηκε λοιπόν ότι αυτός ο χώρος ανήκει στην Mondaine, μια καθόλα Παριζιάνα socialite (κοσμική κυρία), η οποία οργανώνει αλησμόνητα καλέσματα βουτηγμένα στην αποπλάνηση για τους φίλους της.

Κοντά στο κιτς…

Εξ ου και η εμμονή στο στρογγυλό, ως έκφραση της μεθυσμένης ευφορίας που ντεγκραντάρει τις αισθήσεις: καμπύλες έχουν τα φώτα, τα μοτίβα των λουλουδιών είναι κυκλικά, η επική σκάλα το ίδιο, όπως και οι καρέκλες οι οποίες έχουν σχήμα καρδιάς και παραπέμπουν στο φόρεμα της Μιρέιγ Νταρκ στην ταινία Ο μεγάλος ξανθός (The tall blond man with one black shoe).

Αριστερά: Χτένια με βούτυρο λευκής σαμπάνιας, λεμονόχορτο και αρωματικό ρύζι. Δεξιά: ελαφρώς ψημένος τόνος με σοταρισμένα λαχανικά και σουσάμι.

Το αφήγημα της εκλεπτυσμένης decadence διατρέχει και το μενού του Mondaine το οποίο μάλιστα δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι απλησίαστο ως προς τις τιμές του. Και κάπως έτσι η λαγνεία σερβίρεται στο πιάτο: croque-monsieur τρούφας, ρολάκια αστακού, καρπάτσιο με χαβιάρι μαζί με άλλες προτάσεις προορισμένες για να μοιράζονται σε πιρουνιές με υπονοούμενα.

Το μενού του Mondaine το οποίο μάλιστα δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι απλησίαστο ως προς τις τιμές του.

Εξάλλου σε ένα νέο-καμπαρέ όπως το συγκεκριμένο, το φαγητό και το ποτό είναι η αφορμή. Η αιτία είναι η απόφαση να αφεθείς, κάτι που διευκολύνει η μουσική. Οι προθέσεις είναι ξεκάθαρες από την είσοδο, όπου ένας ντράμερ υποδέχεται τον κόσμο προσφέροντας μια ηχητική έκπληξη με το κυρίως μελωδικό θέμα να εξελίσσεται εντός. Από τις βαριές μπορντό κουρτίνες ξεπροβάλλουν οι υπόλοιποι μουσικοί που περιδιαβαίνουν θεατρικά τον χώρο μέχρι να ενωθούν στο κέντρο και να παίξουν κομμάτια που θα λικνίσουν το σώμα και θα χαϊδέψουν τα χείλη. Και η νύχτα μόλις αρχίζει.

Διαβάστε ακόμα: Le Monocle. Το μυθικό λεσβιακό καμπαρέ της Μονμάρτρης και των Années folles.

TAGS :
καμπαρέ παρίσι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook