Στο Odori θα βρεις ένα μενού-ύμνο στο βερμούτ, αλλά και στα βότανα, χωρισμένο σε τέσσερις ενότητες.
Θυμάμαι συχνά το γεμάτο απορία και έκπληξη βλέμμα των φίλων μου κάθε φορά που τους πρότεινα να πάμε να πιούμε ένα βερμούτ. Θυμάμαι επίσης ότι με χαρακτήριζαν «παλιομοδίτη» ή και «ξεπερασμένο», αλλά εγώ δεν το έβαζα κάτω και δεν άλλαζα την συνήθεια μου αυτή που την κουβαλούσα από την Μαδρίτη. Να, όμως, που έχει ο καιρός γυρίσματα και αυτό το κόκκινο, γλυκό, σχεδόν ερωτικό ποτό αρχίζει να γίνεται η νέα τάση στην πόλη.
Δεν είναι μόνον η συμμετοχή του στο πλέον πολυσυζητημένο Negroni που το έκανε να γίνει ξανά το επίκεντρο της προσοχής, αλλά και μια ολοκαίνουργια βερμουτερία που άνοιξε πρόσφατα στο κέντρο της πόλης, στην πλατεία Αγ. Θεοδώρων, εκεί όπου βρισκόταν το Obi, για τους παλιούς. Το όνομα της «Odori», που όπως έμαθα είναι ένα παραδοσιακός ιαπωνικός χορός. Δημιουργοί της; Οι Λευτέρης Γεωργόπουλος, Θάνος Τσουνάκας, Γιώργος Καίσαρης και Μανώλης Λυκιαρδόπουλος.
Στο Odori θα ανακαλύψεις κλασικές συνταγές από κοκτέιλ, αλλά σε μια πιο «πειραγμένη» εκδοχή, με κύριο πρωταγωνιστή το βερμούτ.
Πήγα ένα μεσημέρι Τρίτης, για να συναντήσω τον Μανώλη και να πιούμε τα βερμούτ μας. «Ήρθες και έφερες τη βροχή», μου λέει χαμογελώντας, καθώς μόλις που είχα προλάβει να γλιτώσω την μπόρα που άρχιζε. Κάθομαι και κοιτάω το χώρο. Το μπαρ διατρέχει κατά μήκος σχεδόν όλο το μαγαζί. Κλουβιά με ψεύτικα πουλιά κρέμονται για φωτιστικά. Στον τοίχο, μια ταπετσαρία γεμάτη φυλλωσιές. Με λίγα λόγια, μπαίνεις και έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μια εσωτερική αυλή. «Αυτό θέλαμε να πετύχουμε. Να φτιάξουμε τη δική μας αυλή», μου εκμυστηρεύεται ο Μανώλης και μου φέρνει να δοκιμάσω τα δυο blend βερμούτ που έχει φτιάξει για το μαγαζί.
Παίρνω τον κατάλογο των κοκτέιλ στα χέρια μου και αρχίζω να χάνομαι. Όχι γιατί είναι πολύπλοκος, το αντίθετο μάλιστα, αλλά γιατί δεν ξέρω τι να πρωτοδοκιμάσω. Ο Μανώλης έχει στήσει ένα μενού-ύμνο στο βερμούτ, αλλά και στα βότανα, και το έχει χωρίσει σε τέσσερις ενότητες.
Έτσι, λοιπόν, βρήκα μια σειρά από aperitivo, με πιο δελεαστικό το Piazza Castello, εμπνευσμένο από το καφέ της κεντρικής πλατείας του Τορίνο όπου εργαζόταν ο Antonio Benedetto Carpano. Γίνεται με Martini Riserva Speciale Rubino, cold brew coffee, Fernet-Branca και Three Cents τόνικ.
Ανακάλυψα επίσης κλασικές συνταγές από κοκτέιλ, αλλά σε μια πιο «πειραγμένη» εκδοχή, με κύριο πρωταγωνιστή το βερμούτ. Δοκίμασα το Upside Down Martini με ένα μείγμα από ξηρά ιταλικά βερμούτ, Tanqueray 10 και μπίτερς teapot και ένιωσα σαν ένας άλλος Τζέιμς Μπόντ.
Πέρασα μετά στην κατηγορία «The Odori Touch» όπου εκεί, μεταξύ των 6 διαφορετικών κοκτέιλ που υπάρχουν, ζήτασα το Rosita: τεκίλα Don Julio Reposado, mezcla, dry και γλυκό βερμούτ, martini biller και αγγούρι. Και παρέα με αυτό το «καπνιστό» ποτό, έφτασα στην τελευταία κατηγορία και στα «Signature» που όλα τους έχουν στο επίκεντρο ένα βότανο. «Βότανα που αναλύονται με αρκετές λεπτομέρειες στις δύο κεντρικές σελίδες του καταλόγου μας» μου, λέει ο Μανώλης και μου τον ανοίγει. Μια Αρτεμισία από χαρτί εμφανίζεται μπροστά μου.
Τα υπέροχα κοκτέιλ και τα κλουβιά με ψεύτικα πουλιά που κρέμονται για φωτιστικά θα σε κάνουν να «κολλήσεις» με το μαγαζί.
Αφήνομαι να διαβάζω για τα βότανα και στο μεταξύ κάνει την εμφάνιση του το Hippocratic Passion και με ξαφνιάζει ευχάριστα. Βότκα Ketel One μαγειρεμένη με κόλιανδρο, βερμούτ με βανίλια, φρούτα του πάθους και λάιμ. Για μια στιγμή κλείνω τα μάτια, ξεχνάω ότι βρίσκομαι στο κέντρο της Αθήνας, την καλοκαιρινή μπόρα που δεν λέει να σταματήσει, το άγχος και ταξιδεύω. Ταξιδεύω μέσα από τα ποτά του Μανώλη.
Όμως, το ταξίδι δεν έχει τελειώσει ακόμα. Είχε μείνει -για μένα τουλάχιστον- το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του. The Negroni Story! Ο παράδεισος μου! Αρχικά, μέσα από τρία διαφορετικά ποτά, μπορεί κάποιος να ακολουθήσει την πορεία αυτού του πικρόγλυκου κοκτέιλ και πώς φτάσαμε σ’ αυτό από το Milano-Torino και το Americano. Επίσης, μπορεί να φτιάξει το δικό του, επιλέγοντας ένα από τα τέσσερα διαφορετικά βερμούτ και ισάριθμα spirits. Ή αν πάλι θέλει να βιώσει τη Negroni Experience, αυτό που έκανα κι εγώ φυσικά, και να γευτεί τρία διαφορετικά σε μικρές αλλά επαρκείς δόσεις.
Εκτός από ποτά, στο Odori θα δοκιμάσεις και πεντανόστιμα ιταλικά πιάτα.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι στο Odori δεν θα βρεις μόνο τις ωραίες, ενδιαφέρουσες και ψαγμένες βερμουτοσυνθέσεις του Μανώλη, αλλά και νόστιμα ιταλικά πιάτα. Πίτσα, που το ζυμάρι το φτιάχνουν οι ίδιοι και το ψήνουν σε ξυλόφουρνο που έφεραν από τη Νάπολη, μακαρονάδες (δοκίμασα την καρμπονάρα με το ποσέ αβγό), αλλά και panini και μπρουσκέτες που φτιάχνει ο νεαρός chef Αλβέρτος Σιμιλλίδης.
Στο Odori είναι σίγουρο ότι θα επιστρέψω ξανά και ξανά. Έχω δηλώσει ερωτοχτυπημένος με το Negroni και εδώ νομίζω ότι μπορώ να ερωτοτροπώ μαζί του δίχως ντροπή και τύψεις. Αλλά θα φέρω και τους φίλους μου, εκείνους που με χαρακτήριζαν «ξεπερασμένο», για να διαπιστώσουν ότι το βερμούτ δεν είναι ξεχασμένο κι έχει επιστρέψει δυνατά. Και στο Odori ζει τα καλύτερα του!
//«Odori», Σκουλενίου 2, Αθήνα, τηλ. 210 3314674.
Διαβάστε ακόμα: Στο ανανεωμένο Scala Vinoteca: Ισπανική κουλτούρα και μενού έκπληξη
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
