Αριστερά: Μέσα στο παντελόνι, αλλά χαλαρό (gq.com). Δεξιά: Έξω από το παντελόνι -και λίγο μέσα- σε στυλ “πολύ που νοιάστηκα” (gq-magazine.co.uk).
Υπάρχει ένα ερώτημα στο οποίο συνηθίζουμε τσάτρα-πάτρα ν’ απαντάμε, αλλά χωρίς ποτέ να είμαστε απολύτως σίγουροι για την επιλογή μας. Είναι υπαρξιακό και είναι το εξής: να βάλω το πουκάμισο μέσα από το παντελόνι ή να το αφήσω απέξω;
Από ρυθμικής άποψης, θα μπορούσε να παραπέμπει σε μύθο του Λαφονταίν: «Το πουκάμισο που ήθελε να δραπετεύσει από τη σκελίδα», αλλά δυστυχώς δεν πρόκειται περί αυτού. Κι ούτε πρόκειται να σας χαρίσει κάποιου είδους πνευματική ανάταση.
Η απάντηση στην απορία δεν είναι προφανής. Καθότι είθισται ο τζέντλεμαν να το βάζει από μέσα με μόστρα το ζωνάρι. Ένας σικ τρόπος να βλέπεις τα πράγματα.
Από τη μεριά μου, είναι φορές που τοιουτοτρόπως νιώθω στριμωγμένος. Ιδίως τώρα πια που αρχίζει να φουσκώνει η μπάκα. Από την άλλη, διατηρώ μια αίσθηση ότι τα πράγματα δεν έχουν μπει στη θέση τους. Και κοιτάω στραβά όλους αυτούς τους αξιοπρεπείς κυρίους, ντυμένους στην τρίχα, με τα πουκάμισά τους που μοιάζουν πάντα καλοσιδερωμένα, πάντα του κουτιού.
Για τους νεολαίους, όλα αυτά που τσαμπουνάω δεν έχουν καμία σημασία. Τους ζηλεύω γι’ αυτό. Cool, περιφέρονται με τα γυαλάκια ηλίου και τις βερμούδες τους σαν να μην τρέχει κάστανο. Γι’ αυτούς, το πουκάμισο έχει μετατραπεί στο σακάκι της νέας γενιάς.
Είναι φορές που πιάνω τον εαυτό μου να φαντάζεται το μέλλον της ανδρικής γκαρνταρόμπας. Σκέφτομαι κυρίως το σακάκι. Και συνειδητοποιώ πως, στην ιστορία του ενδύματος, όταν ένα ρούχο γίνεται σήμα κατατεθέν του γάμου, έχει ήδη περάσει στην αντικάμαρα του θανάτου. Εντάξει, υπερβάλλω, αλλά όχι πολύ.
Όπως και νά ‘χει, το πουκαμισάκι που ρίξαμε πάνω από το ψυχεδελικό μακουδάκι μας κεντρίζει το ενδιαφέρον. Παρουσιάζεται ως διακοσμητικό ριχτάρι, καμουφλάρει το χρηστικό, σκεπάζει το εσώρουχο.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως πρόκειται για μόδα της κουρελαρίας. Γιατί είναι σαφές ότι η αμφίεση στερείται σχήματος. Ωστόσο, οι χαλεποί καιροί επιτάσσουν το ζαρωμένο, το τσαλακωμένο, το αλλού ντ’ αλλού. Χαλαρά κι ασυμπλεγμάτιστα. Ιδίως το καλοκαίρι.
Ωραία όλα αυτά τα θεωρητικά που συγκινούν εμένα, εσάς όμως σας κόφτουν τα πρακτικά ζητήματα. Είναι γεγονός ότι αδυνατώ να αποφανθώ ξεκάθαρα επί του θέματος. Κάθε αγοράκι θα βρει, ανάλογα με την ηλικία του και την κοψιά του, την κατάλληλη φόρμουλα.
Βασική αρχή, όπως παντού, υπάρχει. Ορίζεται από το μήκος του πουκαμίσου. Και όχι τόσο, παρά τα όσα πιστεύουμε, από τη μορφολογία του σώματος (εκτός κι αν θυμίζετε κοτόπουλο). Ένα casual πουκαμισάκι φορεμένο πάνω από το παντελόνι οφείλει να είναι αρκούντως κοντό.
Παρότι είναι θέμα γούστου, το προτιμάμε ανοιχτό πάνω από ένα T-shirt, πράγμα που προσθέτει ρευστότητα και χαλαρότητα στο όλο look. Κι αυτό, για ένα ποτάκι με τα φιλαράκια, ένα απευκταίο οικογενειακό δείπνο ή ένα Σαββατοκύριακο στο χωριό.
Εν γένει, είμαι της γνώμης πως πρέπει να είμαστε αυστηροί στο πώς φοράμε το κοστούμι, τη γραβάτα ή το πώς συνδυάζουμε τα χρώματα και τα μοτίβα. Το ντεκοντρακτέ βεστιάριο απαιτεί διαφορετική προσέγγιση. Αρκεί να μη συνδυάζετε λευκό καλτσάκι και πλαστική παντόφλα πισίνας. Γιατί τό ‘δαμε κι αυτό.
Διαβάστε ακόμα: O γιακάς του πουκμίσου πάνω από τα πέτα του σακακιού είναι μαφιόζικο στυλ ή καρναβάλι;
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
