«γιατί ήσουν άγγιγμα της θάλασσας που θάρθει/ απ’ τα παράθυρα να σχίσει τη σιωπή,/ να αιχμαλωτίσει/ το φως, μα συλλογίστηκα/ όλα είναι στάχτη». (Andrew Wyeth, «Wind from the Sea»).
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, «Στάχτη του καλοκαιριού»
Αυτό το μεσημέρι σε θυμήθηκα
ανάμεσα στις φυλωσσιές, τα στάχια και τον ουρανό
γιατί ήσουν άγγιγμα της θάλασσας που θάρθει
απ’ τα παράθυρα να σχίσει τη σιωπή, να αιχμαλωτίσει
το φως, μα συλλογίστηκα
όλα είναι στάχτη
Αυτό το απόγευμα, καθώς
κατέβαινα στις ξύλινες εξέδρες και στους κήπους
που πλάγιαζαν σμίγοντας με τον ήλιο, σε κατάλαβα
σελίδες άγραφες, κλειστά τετράδια να μου απλώνεις
κι όλο να στήνεις σκαλωσιές, δε μίλησα
όλα είναι στάχτη
Αυτό το βράδυ που ο αέρας γέμισε
ψιθυρισμούς της θάλασσας στον τσιμεντένιο εξώστη
στην έξαρση της ομορφιάς με αποδεκάτισες
με μια βραχνή κορνέτα, δε σταμάτησα
θα γίνεις στάχτη
(Από τη συλλογή «Ο θάνατος του Μύρωνα», εκδ. Διαγώνιος, 1960. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Ο Δύσκολος Θάνατος», εκδ. Εγνατία 1978 / εκδ. Νεφέλη 2007)
Ακούστε: Neil Diamond – If You Go Away.
Στην επόμενη σελίδα: «Η αγαπημένη του εποχή».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
