Το διαμέρισμα βρίσκεται σε πολυκατοικία του 1967 στο Κολωνάκι.

    Στο Κολωνάκι, σε μια πολυκατοικία του 1967, ένα τυπικό διαμέρισμα της δεκαετίας, επανασχεδιάζεται στο εσωτερικό του από τους Αγάπη Πρώιμου και Λευτέρη Μιχαλούτσο. Η τυπολογία του διαμερίσματος αναδιαμορφώνεται, απορρίπτοντας το μέχρι τώρα αυστηρό διαχωρισμό χώρων και λειτουργιών, και προτείνεται μια νέα μορφή κατοίκησης μέσα σε αυτό.

    Η κάτοψη των 42τμ μετατρέπεται σε ένα ευέλικτο πεδίο, με μεταβλητά όρια και πολλαπλές δυνατότητες. Ως ενοποιητικό χαρακτηριστικό των επιμέρους αρχιτεκτονικών στοιχείων που συνθέτουν αυτό το «μηχανισμό», λειτουργεί το λευκό χρώμα.

    Η κάτοψη των 42τμ μετατρέπεται σε ένα ευέλικτο πεδίο.

    Κατ’αυτόν τον τρόπο, η αρχιτεκτονική πρόταση εναρμονίζεται με την σύγχρονη πολυδιάστατη καθημερινότητα και δίνει τη δυνατότητα στο χρήστη να τροποποιεί το χώρο ανάλογα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Το διαμέρισμα βρίσκεται σε πολυκατοικία της δεκαετίας του ‘60. Η τυπική κάτοψη της εποχής όριζε πέντε διακριτούς χώρους: υπνοδωμάτιο, καθιστικό, κουζίνα, λουτρό και χώρο εισόδου(χολ).

    Από την είσοδο είναι ορατή η πόλη μέσω της μπαλκονόπορτας και του παραθύρου.

    Μία δίφυλλη συρόμενη πόρτα μεταξύ του υπνοδωματίου και του καθιστικού ενοποιούσε, ως ένα βαθμό, τους δύο κύριους χώρους, ενώ όλοι οι χώροι συνδέονταν δια μέσου του χολ. Σε αυτή τη συνθήκη η υπηρεσιακή ζώνη εισόδου κουζίνας και μπάνιου ήταν αποκομμένη από το φυσικό φως και την όψη του διαμερίσματος προς το εξωτερικό περιβάλλον.

    Η νέα κάτοψη ενοποιεί όλους τους επιμέρους χώρους του διαμερίσματος.

    Η ισότιμη κατανομή των δύο κύριων χώρων και τα σκληρά όρια αυτών, περιόριζαν την κατοίκηση σε μικρούς χώρους με περιορισμένες οπτικές φυγές και φυσικό φως.

    Κάθε επιμέρους σημείο της μικρής αυτής κατοικίας φέρει περισσότερες από μία δραστηριότητες.

    Η νέα κάτοψη ενοποιεί όλους τους επιμέρους χώρους του διαμερίσματος διατηρώντας μόνο το χώρο του λουτρού. Από την είσοδο είναι ορατή η πόλη μέσω της μπαλκονόπορτας και του παραθύρου που βρίσκονται πλέον σε συνέχεια το ένα με το άλλο στην εσωτερική όψη προς το δρόμο.

    Ο πάγκος εργασίας της κουζίνας είναι και τραπέζι φαγητού.

    Τη θέση των συμπαγών διαχωριστικών στοιχείων των επιμέρους χώρων παίρνουν διάτρητα μεταλλικά στοιχεία λεπτών διατομών, όπως η βιβλιοθήκη, που είναι το κέντρο της κάτοψης και κινητά στοιχεία όπως συρόμενες και κρυφές πόρτες ώστε το φυσικό φως να διαχέεται σε όλο το χώρο και οι οπτικές φυγές να πολλαπλασιάζονται.

    Όλες οι νέες κάθετες επιφάνειες– συρόμενα πετάσματα, μεταλλική βιβλιοθήκη, ντουλάπες ερμάρια, κουρτίνες- εκτείνονται από το δάπεδο ως την οροφή ενοποιώντας το χώρο και στο επίπεδο της τομής, δημιουργώντας κρυφές κόγχες και αποθηκευτικούς χώρους.

    Παντού υπάρχουν κρυφές κόγχες και αποθηκευτικοί χώροι.

    Κάθε επιμέρους σημείο της μικρής αυτής κατοικίας φέρει περισσότερες από μία δραστηριότητες. Ο πάγκος εργασίας της κουζίνας είναι και τραπέζι φαγητού ενώ το γραφείο είναι και κάθισμα για να χαζεύει κάποιος έξω από το παράθυρο.

    Το κρεβάτι κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι μέρος του καθιστικού.

    Το κρεβάτι κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι μέρος του καθιστικού ενώ το βράδυ απομονώνεται σε ένα ήσυχο λευκό κουτί ύπνου. Η κεντρική μεταλλική κατασκευή έχει δύο όψεις και η τηλεόραση, ως μέρος αυτής, περιστρέφεται σε ένα στύλο 180 μοίρες.

    Η γαλήνη, η διαφάνεια και η καθαρότητα του διαμερίσματος δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ανάπαυσης.

    Οι τοίχοι, η οροφή, οι κατασκευές, τα κινητά πετάσματα και οι εξοπλισμοί είναι λευκοί με στόχο την ομοιογένεια και την καθαρότητα ενός μικρού χώρου που συντίθεται από πολλαπλά στοιχεία. Η επιφάνεια του καθρέφτη, κάθετα στην εξωτερική όψη, επεκτείνει το χώρο, πολλαπλασιάζει το άνοιγμα της μπαλκονόπορτας και αντανακλά στον εσωτερικό χώρο το εξωτερικό περιβάλλον της πόλης.

    Οι τοίχοι, η οροφή, οι κατασκευές, τα κινητά πετάσματα και οι εξοπλισμοί είναι λευκοί με στόχο την ομοιογένεια και την καθαρότητα ενός μικρού χώρου.

    Η γαλήνη, η διαφάνεια και η καθαρότητα του διαμερίσματος δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ανάπαυσης μέσα στη βαβούρα της πόλης και της πολυκατοικίας.

     

    Φωτογραφίες: Μαριάνα Μπίστη
    ⇒ Για περισσότερα επισκεφθείτε το archisearch.gr.

     

    Διαβάστε ακόμα: Η Art deco ξαναζεί στη Θεσσαλονίκη

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top