Τα μυστικά μέρη για καλό φαγητό στην Αστυπάλαια

Η «Αστροπαλιά» το σούρουπο. Απλά μαγική.

Μεγάλωσα ακούγοντας για την Αστυπάλαια. Πολύ πριν η «πεταλούδα του Αιγαίου» γίνει μια σέξι απόδραση, ένα μαγαριστό σημείο αγάπης για την Ελλάδα και ένωσης με το σύμπαν και τις επί Γης αποδείξεις της τελειότητας της Δημιουργίας, είτε αυτές είναι γεύσεις, είτε αρώματα, είτε οποιαδήποτε άλλη αποτύπωση στις αισθήσεις ενός ζαλισμένου απ’ τις χειμερινές, αστικές ταλαιπώριες κορμιού και μυαλού.

Οι γονείς μου είχαν περάσει δυο από τα πολύτιμα νεανικά τους καλοκαίρια, μ’ εμένα σποράκι δυο και τριών ετών, δουλεύοντας νυχθημερόν ένα εστιατόριο στο τότε λιμάνι, σήμερα απομεινάρι μιας άλλης εποχής, το μοναδικό ουσιαστικά στο νησί προ σαράντα ετών, προσπαθώντας να χτίσουν μια ζωή καλύτερη, όπως μόνο οι άνθρωποι που έχουν σερβίρει χωριάτικες σε γερμανούς τουρίστες και μπύρες σε παραπαίοντες ευρωπαίους φορτωμένους με μισό νοικοκυριό σε ένα σακίδιο στην πλάτη, ξέρουν σ’ αυτή την χώρα.

Στο «Μελτέμι» για τοπικά γλυκά και όχι μόνο.

Βρέθηκα για πρώτη φορά – απ’ όσο θυμάμαι δηλαδή – στην Αστυπαλιά, προ δεκαετίας. Καλοκαίρι ζευγαρένιο, γλυκό, ζεστό, γεμάτο ανάγκη για άδειασμα και αισθήσεις που έψαχναν απάγκιο στο Αιγαίο και τις μεταφυσικές του χάρες. Φτάσαμε «σκοτωμένοι» από μια κακή ταξιδιωτική εμπειρία στην Αμοργό, με ακόμα λιγότερες αντοχές και απόλυτη ανάγκη κι επιθυμία για ομορφιά και «ξεφόρτωμα» συναισθηματικό και εγκεφαλικό. Και τελικά, κάτσαμε διπλάσιο χρόνο απ’ όσο είχαμε αρχικά σχεδιάσει, και φύγαμε γεμάτοι, ψυχή τε και σώματι, αφήνοντας λίγη ψυχούλα στο νησί, και μια γνήσια υπόσχεση πως θα επιστρέφουμε εκεί, να ξαναβρίσκουμε εαυτό και χαρά και επαφή με τα πιο μεγάλα από τα μέσα και τα γύρω μας.

Στο «Αγέρι» για ψαρικά, αλλά και κατσικάκι.

Η Αστυπάλαια δεν έχει μια ενέργεια «σαν τα νησιά του Αιγαίου». Έχει την ψυχή του πελάγου παντού της, σε παραλίες, στο Κάστρο, στα μακριά του χωριουδάκια, στην στενή της λωρίδα που την κάνει να μοιάζει «πεταλούδα». Είναι όμορφη, χωρίς να ουρλιάζει γραφικότητα, έχει μυστικά αλλά δεν τα χρειάζεται για να σε κερδίσει, έχει μυρωδιές και γεύσεις, και πέτρες, και αμμουδιές, και κάστρα, και μύλους, και κύμματα κι απάνεμα κολπάκια, και γαζίες και το Λιβάδι, και ανθρώπους και ταξίδια και σιωπές και ήχους να σε μαγέψουν και να σε «γιάνουν» και να σε αφήσουν ερωτευμένο μαζί της, και να σε κρατήσουν δικό της για μια ζωή. Αλλά χωρίς να στο φωνάζει στα μούτρα, χωρίς να σε «εκβιάσει» στιγμή να την αγαπήσεις, χωρίς να σε ξεγελάσει για λίγο, σαν άλλος ένας καλοκαιρινός έρωτας.

Στον «Αίολο» και μόνο τους τυρολουκουμάδες με τη μαρμελάδα ντομάτας να τρωγες, θα έφευγες ευτυχισμένος για μια ζωή απ’ το νησί.

Εκείνο το καλοκαίρι η Αστυπάλαια έγινε δική μου. Το νησί μου. Ο τόπος που από «παιδικό όνειρο» μετατράπηκε σε ενήλικο καταφύγιο. Κι έκτοτε, όταν χρειάζομαι μια απόδραση από τα σκληρά και μυτερά του κόσμου, εκεί δραπετεύω, είτε σωματικά, ή ακόμα και νοητικά μόνο, σαν σε ταξίδι «αστρικό», βγαίνοντας απ’ το σώμα μου και βρίσκοντας τις γωνιές που μ’ αγάπησαν σαν παιδί τους απ’ την πρώτη στιγμή στην λατρεμένη Αστυπαλιά μου.

Στην «Άγονη Γραμμή» για ψαγμένο, αλλά μαμαδίστικο φαγητό.

Μην αντισταθείς στις ομορφιές. Αλλά δεν χρειάζεται να ψάξεις να ανακαλύψεις συγκεκριμένα… Άσε την Αστυπάλαια να σε πάρει μαζί της, και να σου μιλήσει ψιθυριστά, όπως κάνει σ’ όσους νιώθει πως αξίζουν την αγάπη της. Το μοναστήρι του Άη Γιάννη θα το δεις έτσι κι αλλιώς, το Κάστρο δικό του είναι, τις Παναγιές, τη Χώρα και τον Πέρα Γιαλό, θα τα βιώσεις μέρα νύχτα.

Για μπάνιο θα αγαπήστε το Μπλε Λιµανάκι.

Στους μύλους θα βγάλεις φωτογραφίες, θα αγκαλιάσεις όποιον βρεθεί ν’ αγαπήσει ήλιους και φεγγάρια καλοκαιρινά μαζί σου, αλλά είτε γυρίσεις το νησί, Μέσα κι Έξω, όπως το πέλαγο τ’ ορίζει, τα σκαλοπάτια και τις βόλτες στις ακρογιαλιές θα τις μετρήσεις μέσα σου αλλιώτικες. Στη Μαλτεζάνα θα κολυμπήσεις, αλλά κάτσεις και για γλυκά στον Μαρίνο (“Καφεγλυκατζίδικο” με τ’ όνομα, και σούπερ ελαφρύ μιλφέιγ σε όλες τις γεύσεις, το βύσσινο προτιμούν τα κορίτσια που ξέρουν, και τέλειο εκμέκ). Θα φας στην «Αλμύρα», ψάρια φρέσκα, πελαγίσια, απ’ αυτά τα γεύματα του καλοκαιρινού Αιγαίου τα μυθικά, με αξέχαστους μεζέδες.

Θα πας και στα Καµινάκια, και θα βουτήξεις στις Βάτσες, και στον Πέρα Γιαλό θα δροσιστείς, και το Λιβάδι θα μυρίσεις και δεν θα πιστεύεις πως γίνεται να υπάρχουν τέτοια διαφορετικά κομμάτια παράδεισου κοντά μας, και το Στενό και τον Σχοινώντα θα ακολουθήσεις μαζί με πλήθη ή ζευγάρια, αλλά πάρε μια βάρκα ή ένα σκάφος και πήγαινε, ανάλογα με το που φυσάει ο άνεμος εκείνη τη μέρα, στις πιο «αποκλειστικές» αγάπες του νησιού. Τον Κουτσοµύτη και τις Κούνουπες θα τις βγάλεις φωτογραφίες, αλλά θα τις θυμάσαι ακόμα κι αν δεν τις ξαναδείς ποτέ.

Τις Κούνουπες θα τις βγάλεις φωτογραφίες, αλλά θα τις θυμάσαι ακόμα κι αν δεν τις ξαναδείς ποτέ.

Το Τηγάνι είναι από εκείνα τα μέρη που νιώθεις πως είσαι σ’ άλλη ήπειρο, αλλά η αρμύρα του Αιγαίου θα σου μιλήσει από την πρώτη βουτιά στα νερά του. Αγάπησα το Μπλε Λιµανάκι, και πάντα στέλνω τους αγαπημένους μου στα Καρέκλια. Βούτα απ’ τους βράχους απ’ τα Καµινάκια. Και πάρε το κορμί που αγαπάς και καείτε γυμνοί στον ήλιο στο Τζανάκι και το Μαγαζάκι. Τον Άη Γιάννη θα τον λατρέψεις, αρκεί να αντέχεις το περπάτημα.

Στην «Αστρόπελο», ό,τι θαλασσινό κι αν μυριστείτε, κορυφαίο θα είναι.

Θα φας, αυτά που αγαπάει η λατρεμένη μου Μαριέττα. Το μπανόφι στο «Μελτέμι». Κοκκινιστό κατσικάκι με μακαρόνια, και ντολμαδάκια γιαλατζί στο «Αγέρι» απ’ τον Ηλία και τη Γιάννα.  Στον «Αίολο» και μόνο τους τυρολουκουμάδες με τη μαρμελάδα ντομάτας να τρωγες, θα έφευγες ευτυχισμένος για μια ζωή απ’ το νησί, αλλά δεν μπορεί, θα φας και κάτι σαν το ραβιόλι με μπέικον, μανιτάρι και ρικότα.

Στην «Άγονη Γραμμή», μακαρούνες, όπως κι αν είναι, και επίσης κοτόπουλο «μαμίσιο».  Στην «Ακτή» αγάπησε το ριζότο, πάρε μερικές από τις καλύτερες τηγανητές πατάτες της ζωής σου και όλα αυτά κρεμασμένος πάνω απ’ το πέλαγο. Ε και για την «Αυστραλία» θα ακούσεις απ’ όλους, γιατί θα θυμηθείς τη μαμά, τη γιαγιά, όποια υπέροχα χέρια σε τάιζαν καλύτερα από όλους. Και στην «Αστρόπελο», ό,τι θαλασσινό κι αν μυριστείτε, κορυφαίο θα είναι. Όπως και το ριζότο.

Διαβάστε ακόμα: Φαγητό, παραλίες, ομορφιές – Τα καλύτερα στα Κύθηρα.

TAGS :
Αστυπάλαια τα στέκια των διακοπών

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook