Η Γαύδος θεραπεύει, γιατί είναι η Μύκονος των αντιπόδων.

«Κοπελιά τώρα έχομε κάθε μέρα καράβι για Γαύδο, πήγαινε-έλα». Την είδηση ανακοίνωσε ο Κωστής, ο ψηλός μαυροντυμένος καπετάνιος-ιδιοκτήτης-μηχανικός-ταμίας του Gavdos Cruises. Μεταξύ μας, τα ήξερα από το Facebook, όμως άλλη χάρη έχει να ακούς από το τηλέφωνο τα κρητικά του ως σύνθημα για την αντίστροφη μέτρηση της φυγής.

Τη Γαύδο την είχα ανακαλύψει ένα μακρινό καλοκαίρι. Στην καρότσα του αγροτικού ο οδηγός μου είπε: «ρίχνε και καμιά ματιά στο κατσικάκι, μέχρι να φτάσουμε στον Άι Γιάννη». Αναζήτησα το βέλασμα του μωρού, το οποίο κειτόταν πυροβολημένο σε ένα σακί.

Μέχρι να φτάσω στην παραλία έβλεπα μόνο τα κέδρα και τον ουρανό. Και μετά ξαναπήγα, φορτωμένη μαζί με τη σκηνή και τον υπνόσακο, απώλειες και απογοήτευση. Αλλά η Γαύδος θεραπεύει, γιατί είναι η Μύκονος των αντιπόδων. «Κοπελιά, πλάκα μας κάνεις», θα πουν οι γκουρού του ελεύθερου κάμπινγκ.

Στην παραλία της Τρυπητής θα βρείτε αυτή την καρέκλα. Πολυφωτογραφημένη και κιτς.

Επιμένω. Η Γαύδος είναι το deja-vu της Μυκόνου, όταν η τελευταία ήταν λίκνο αλήθειας, στυλ και ελευθερίας. Χωρίς Τζάκι Ωνάση και θαλαμηγούς. Αλλά με όλους εκείνους τους νομάδες ποστ χίπηδες που άφησαν τη σφραγίδα τους ζωντανή ακόμα και σήμερα, γιατί πλέον η Μύκονος είναι η Ντίσνεϊλαντ του δήθεν και από τα λίγα που της έχουν μείνει είναι η ανάμνηση του γυμνισμού και της Βεγκέρας.

Ο Φάρος της Γαύδου.

Δεν έζησα την αύρα των απαρχών της Μυκόνου αλλά ακούγοντας τους πρωτοπόρους της να διηγούνται για ανοιχτά πάρτι στον Πάνορμο κάτω από την πανσέληνο, καταλαβαίνω ότι το απόσταγμα του αυθορμητισμού, η ελευθερία του τώρα, έχει επιβιώσει τέρμα νότο, στη Γαύδο. Πλέον έχει ριζώσει, βγάζοντας λουλούδια και αγκάθια. Ένα από αυτά ήταν η περσινή εξτραβαγκάντζα με τις καβάτζες Airbnb.

Ήτοι καλές γωνιές ανάμεσα από τα κέδρα και τα πεύκα, σκιερές και δροσερές, προς ενοικίαση μαζί με σκηνή. Η είδηση ταξίδεψε στην επικράτεια, ξεσηκώθηκε διαδήλωση-πορεία στο νησί και οι επιτήδειοι αποχώρησαν. Φέτος, στο όνομα της πανδημίας, το ελεύθερο κάμπινγκ τελεί υπό διωγμό, πράγμα αδιανόητο για περιοχές που στηρίζουν ένα κομμάτι της οικονομίας τους σε αυτό. Ανάμεσά τους και η Γαύδος.

Σαλιγκάρι με σάλτσα στα «4 Αδέρφια».

Το ελεύθερο κάμπινγκ άλλωστε την κάνει μοναδική. Μαζί και η μυθολογία του νοτιότερου σημείου της Ευρώπης που λικνίζεται μεταξύ Λιβυκού και απεραντοσύνης. Από το Καραβέ, το λιμάνι του νησιού, μέχρι την Τρυπητή, όπου και περίφημη καρέκλα, πολυφωτογραφημένη και κιτς, το νησί άλλοτε το εποικούν μυστηριώδεις Ρώσοι επιστήμονες, άλλοτε ο Άρης Βελουχιώτης που μάλιστα έχτισε ένα πέτρινο σπίτι στην άκρη του Σαρακήνικου, άλλοτε πεφωτισμένοι γιόγκι.

Στο Στέκι της Γωγώς για τοπικές γεύσεις.

Το σίγουρο είναι ότι η Γαύδος έχει έναν κόσμο που της δίνει χρώμα και ρυθμό. Στο Σαρακήνικο μαζεύονται οι πιο «ήσυχοι», παρότι η παραλία, προστατευμένη και τυρκουάζ, είναι, τηρουμένων των αναλογιών, κοσμική. Εδώ είναι κι όλα τα μαγαζιά εξάλλου, ταβέρνες αρχέγονες που τα τραπέζια τους παρκάρουν στο κύμα. Στην μια της άκρη είναι η Χελώνα, την οποία προτιμώ μαζί με το διπλανό μαγαζί της Σούλας.

Στο Σαρακήνικο μαζεύονται οι πιο «ήσυχοι», παρότι η παραλία, προστατευμένη και τυρκουάζ, είναι, τηρουμένων των αναλογιών, κοσμική.

Παρακάτω είναι ο Κέδρος, ο Νότος, η Γοργόνα και τα 4 Αδέρφια. Το τελευταίο έχει ωραίο ψητό καλαμάρι για σπεσιαλιτέ. Και στον ακριανό βράχο είναι οι Εξόριστοι, δηλαδή το σπίτι του Βελουχιώτη και των υπολοίπων ανταρτών, το οποίο σήμερα είναι μουσείο και καφέ, ενώ νοικιάζει και δωμάτια, γεγονός που έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις. Σημειωτέον ότι τα μαγαζιά στο Σαρακήνικο είναι τρανσφόρμερ: το βράδυ μεταμορφώνονται σε κλαμπ, μπαρ, σκηνές live, αν και για πάρτι και ρέιβ καταστάσεις υπάρχει το απόμερο σχετικά Χαρότο.

Τοπικά καλούδια από τον Φούρνο της Στέλλας.

Η ανθρωπογεωγραφία της Γαύδου περιλαμβάνει τα «κορμιά», δηλαδή τα νιάτα που καβαλάνε το ΚΤΕΛ και πάνε σούμπιτοι στον Άι Γιάννη, μια ακόμα υπέροχη παραλία, με πιο βαθιά και ανοιχτά νερά και αισθησιακούς αμμόλοφους όπου οι κέδροι είναι στα κέφια τους. Πιο πέρα είναι ο Λαβρακάς, ο Πύργος και ο Ποταμός, χωρίς κανένα κομφόρ αλλά άψογα ησυχαστήρια για μια δυο μέρες ή για όσους είναι hard core κατασκηνωτές. Όμως το νησί έχει και ενδοχώρα: στο Καστρί βρίσκεται ο ενημερωμένος φούρνος της Στέλλας και μια δυο ταβέρνες με κρέατα όπου δεν κλείνεις τραπέζι, διότι το ρεζερβέ σε όλα τα μαγαζιά είναι άγνωστη λέξη. Καλύτερα έτσι;

//Πληροφορίες: στη Γαύδο θα πάτε από Σφακιά είτε από Παλαιόχωρα ή Σούγια. Αν δεν έχετε ΙΧ, τότε το ΚΤΕΛ Χανίων κάνει τη δουλειά. Φέτος από Χανιά για Σφακιά έχει λεωφορείο Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. Από εκεί σας παραλαμβάνει το πλοιάριο του Gavdos Cruises.

 

Διαβάστε ακόμα: 5 παραλίες στην Κω που σταματάνε τον χρόνο.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top