Οι ποιητές μας για ένα κορίτσι το φθινόπωρο

«Γι’ αυτό σε θέλω τώρα. Αυτήν την κρίσιμη/ Στιγμή, ακριβώς, χωρίς αναβολή. Τώρα./ Κρυφή κι αμίλητη να κυριεύσεις τη ζωή μου». (Frederick Carl Frieseke, «Autumn», 1914).

Ηλίας Κεφάλας, «Ιέρεια του φθινοπώρου»

Έχει καιρό να βρέξει. Το χώμα στέγνωσε.
Τα φύλλα εκλιπαρούν την κίτρινη φωταύγεια.
Και ο άνεμος θερμός μάς ψιθυρίζει
Ειδήσεις από μακρινά ναυάγια.
Μα ποιος ακόμα τα νομίζει μακρινά;
Γι’ αυτό σε θέλω τώρα. Αυτήν την κρίσιμη
Στιγμή, ακριβώς, χωρίς αναβολή. Τώρα.
Κρυφή κι αμίλητη να κυριεύσεις τη ζωή μου.
Όπως ιέρεια του φθινοπώρου
Που βάζει τάξη στο ρίγος και την έξαρση της γης.
Πέσε –κρυφή– σαν ξαφνική βροχή στην ξηρασία μου
Επιθυμημένη βαθιά και αξόδευτη από αιώνες.
Ιέρεια σεπτή με όλους τους ανέμους
Ν’ αναστατώνουν τα μακριά μαλλιά σου.
Και με την όψιμη ευωδιά των λουλουδιών
Στα ιαματικά σου δάκρυα να αντιλάμπεις.
Αμίαντη όπως πάντα να προσέρχεσαι
Εντός μου.

(Από τη συλλογή «Το δέντρο που έγνεθε τη βροχή και τραγουδούσε», εκδ. Ροές, 2010)

Ακούστε: Rolf Løvland – Secret Garden (adagio)

Στην επόμενη σελίδα: «μέσα στον φθινοπωρινό καιρό, ο έρωτάς μου ίσως να σου ταιριάζει».

1 2 3 4 5

TAGS :
ποιήματα Ποίηση Φθινόπωρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook