Πώς ήταν -για λίγο- η ζωή χωρίς το Instagram; 
Ω, τι μπαναλιτέ! 
«Τοξικοί άνθρωποι»: η νέα καραμέλα 
Μίσησε τον πλησίον σου ως εαυτόν 
Τι γίνεται με τα ιατρικά απόβλητα της Covid-19; 
Style icon στην εποχή του κορονοϊού; Δύσκολο (Photo by Carsten Koall/picture alliance via Getty Images/Ιdeal image).
Θα μπορούσε να ονομαστεί και καβγάς πάνω από την ανοιγμένη πίτσα. Προ ημερών, μια ελληνίδα παρουσιάστρια επιδείκνυε την πίτσα που έφτιαξε για τα παιδιά της έμπλεη ενθουσιασμού και γνήσιας μητρικής φροντίδας. Για τη σημειολογία του πράγματος: φορούσε μια ιδιαζόντως επώνυμη στολή «εργασίας» και, φυσικά, είχε τον αέρα της σπουδαιοφάνειας (με μια νότα σεμνοτυφίας) που της προσέδιδε η πλουμιστή κουζίνα της.
Αίφνης, άρχισε να καταφτάνει στον λογαριασμό της στο Instagram ένας ορυμαγδός από απαξιωτικά σχόλια έως και ευθείες βολές εκ του συστάδην. Οι ακόλουθοί της την κατηγόρησαν ακόμη και για το πώς κρατάει το πινέλο για να αλείψει την τομάτα. Τι συμβαίνει ξαφνικά; Μας έκανε η καραντίνα επιθετικούς; Πού πήγαν όλες αυτές οι κομψές ρητορείες για τη ριζική αλλαγή που θα συμβεί μέσα μας λόγω του κορονοϊού; Πώς, ακόμη και τώρα, συνεχίζει να ξεπροβάλλει από τις χαραμάδες ο ανοικτίρμων εαυτός μας;
Μικρή αναγκαία παρένθεση: την περίοδο της οικονομικής κρίσης, τότε που άρχισαν να φεύγουν από τα μάτια οι τσίμπλες του νεοπλουτισμού και της παντί τρόπω επιθυμίας μας για κάλυψη όλων των καταναλωτικών μας ροπών, αποδομήθηκαν πολλά πρόσωπα και συμπεριφορές του ημεδαπού -βαλκανικού τύπου- σταρ σίστεμ. Άνθρωποι που ως εκείνη τη στιγμή θεωρούνταν το ύψιστο της επιτυχίας και το διαπεραστικό ίχνος της καλής ζωής, είδαν το είδωλό τους να αποδομείται και να κατακρημνίζεται αυθωρεί και παραχρήμα. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες: σε εποχές κρίσης οι έσχατοι γίνονται πρώτοι και οι πρώτοι πέφτουν στα Τάρταρα.
Αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια συνθήκη εξωλογική. Η επιθετικότητα του κορονοϊού, ο αναγκαίος εγκλεισμός και η ισχνότητα κάθε θετικής προοπτικής διαμορφώνουν μια κατάσταση που μοιάζει με κοιμητήριο κάθε πρότερης επιθυμίας. Πολλά πράγματα πυροβολούνται με σιγαστήρα κι άλλα με πάταγο. Μέσα μας αισθανόμαστε την ανάγκη να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας, να βρούμε άλλες σταθερές, να ορίσουμε καινούργια πρότυπα. Τι να σου πουν πια οι influencers στα social media; Πάντως, για να δούμε και την άλλη πλευρά του θέματος: τραβούν κι αυτοί τα ζόρια τους.
Ένα άρθρο του Business Insider κάνει λόγο για την -επί τα χείρω- αλλαγή στη ζωή (και την τσέπη) των θαυμαστών αυτών προσώπων των κοινωνικών δικτύων λόγω του κορονοϊού. Η οικονομική δραστηριότητα έχει παγκοσμίως δεχθεί ισχυρά πλήγματα. Μεγάλες εταιρείες που χρησιμοποιούσαν αναγνωρίσιμα πρόσωπα για να προβάλλουν τα προϊόντα τους, βρίσκονται σε φάση ύφεσης ή ακόμη χειρότερα έχουν κατεβάσει πρόσκαιρα τα ρολά. Άρα, τι να διαφημίσει ο άμοιρος ο influencer; Το κενό του εαυτό του; Δεν φτάνει, δεν πωλείται, δεν εξαγοράζεται. Υπήρχε και πριν, αλλά ήταν ενδεδυμένο με επώνυμα ρούχα. Πριν δεν μας ένοιαζε, τώρα μας ενοχλεί.
Το μοναδικό που διακινείται αυτή τη στιγμή είναι ο φόβος της επόμενης ημέρας και σίγουρα όχι το χρήμα και η καταναλωτική συνήθεια. Οι ισχυροί πόλοι των social media δεν έχουν πραμάτεια να πουλήσουν, οι πιθανοί αγοραστές περί άλλα τυρβάζουν, το άγχος της πιθανής «συνάντησής» μας με τον ιό μάς βάζει στη διαδικασία να προσαράξουμε σε άλλο λιμάνι: αυτό της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο. Τι σημασία έχει αν σ’ αυτό το «νησί» θα φοράς όμορφα ρούχα, φανταχτερά κοσμήματα και θα αλείφεσαι με πρωτοποριακές κρέμες; Το ζητούμενο, πρώτα και κύρια, είναι να παραμείνεις ζωντανός.
Αυτό σημαίνει, άραγε, το τέλος των επικυρίαρχων στα social media; Ας μην προτρέχουμε. Οι εποχές κρίσεις πάντα δίνουν τη θέση τους σε εποχές ευζωίας. Δεν θα είμαστε πάντα υπό το κράτος του φόβου. Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από στιγμές σκότους, αλλά και φωτεινών μονοπατιών. Όταν με το καλό θα έχουμε επιστρέψει στην απάθεια της καθημερινότητας, όταν ο εγκλεισμός θα είναι μια ακίδα παρελθόντος και όταν, τέλος πάντων, θα γραπωθούμε ξανά από την περιλάλητη joie de vivre, θα επανέλθουν στο προσκήνιο και οι γνωστοί λογαριασμοί στο Instagram (και οι θεράποντές τους) που θα μας προτείνουν το ένα ή το άλλο.
Μέχρι τότε: ας καμαρώσουμε την κατακρήμνισή τους. Είναι σκληρό, το ξέρω, ορισμένες φορές είναι και άδικο. Όμως, τι τα θέλετε: η ζωή από τη φύση της είναι άδικη. Σε κάποιους δίνει, σε κάποιους παίρνει. Σαν μια ρόδα που γυρνάει αδιάκοπα με τη χλευαστική σιγουριά ότι όλοι μας θα πατηθούμε κάποια στιγμή από την ορμή της κίνησής της.
Διαβάστε ακόμα: Μιλώντας στον 12χρονο γιο μου για τον κορονοϊό.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
