Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, με το γνώριμο του ύφος. Το “Συμπολίτες μου” ακούστηκε και σήμερα πολλές φορές.

Όσοι περίμεναν με τις… μηχανές αναμμένες μπρος στην οθόνη της τηλεόρασής τους για να ακούσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μιλάει περί «νίκης επί του κορονοϊού» και «κανονικότητας», καλό είναι να πατήσουν φρένο. Ο πρωθυπουργός έδωσε το έναυσμα της σταδιακής εξόδου, αλλά δεν υπέστειλε τη σημαία των συναφών κινδύνων που θα προκύψουν από εδώ και πέρα.

Δεν είναι τυχαίο ότι απέφυγε να χρησιμοποιήσει τη λέξη «κανονικότητα». Αντιθέτως, επισήμανε πως δεν θα επιστρέψουμε σ’ αυτό που ζούσαμε πριν από τον ιό. Πολύ απλά διότι αυτό το «πριν» έχει από καιρό σβηστεί. Ζούμε, ήδη, μια νέα πραγματικότητα που εξελίσσεται καθημερινά και ουδείς μπορεί να γνωρίσει πού και πότε θα ολοκληρωθεί και θα μορφοποιηθεί.

Οι λέξεις κλειδιά του διαγγέλματος του πρωθυπουργού είναι «μένουμε ασφαλείς» και «β’ φάση σχεδίου», άρα όχι «επίλογος». Η επισήμανση, δε, ότι αυτό το σχέδιο ενδέχεται να αναπροσαρμοστεί -έστω και τοπικά- σε περίπτωση που διαφοροποιηθούν οι συνθήκες, δείχνει πως η κυβέρνηση και οι ειδικοί έχουν αρχίσει να προσμετρούν την αύξηση των πιθανών κρουσμάτων, ως αποτέλεσμα της μερικής εξόδου μας.

Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη να εμποδίσει τη ζωή να προχωρήσει. Ναι, η ζωή συνεχίζεται αλλά πρέπει να γίνει με ασφάλεια και υπευθυνότητα.

Ναι, οι δρόμοι θα γεμίσουν ξανά. Ας γίνει με τον σωστό τρόπο (George Vitsaras / SOOC).

Διότι, ας μην γελιόμαστε, είναι μερική και σταδιακή αυτή η έξοδος, δεν είναι μια εμπροσθοβαρής κίνηση που διώχνει όλα τα βάρη της καραντίνας. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, από τις 4 Μαΐου θα ξεχυνόμασταν άπαντες στις… εξοχές. Δεν ισχύει και δεν μπορεί να ισχύσει. Μπορεί η καραντίνα να τελειώνει, όμως, ξεκινάει μια φάση ακόμη πιο δύσκολη: αυτή της ατομικής ευθύνης. Μένει πλέον σε εμάς να πειθαρχήσουμε δίχως τον μπαμπούλα πάνω από το κεφάλι μας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πράττει αυτό που κάνουν κι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες αυτή τη στιγμή. Προβαίνει σε μια κίνηση αποσυμφόρησης που είναι αναγκαία για την οικονομική και κοινωνική ζωή των πολιτών. Δεν γίνεται να θέτεις επ’ άπειρον τους ανθρώπους σε κλωβό. Δεν μπορεί καμία σύγχρονη κοινωνία να κατεβάσει μπάρες και να κλειστεί σε τέσσερις τοίχους. Και, φυσικά, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη να εμποδίσει τη ζωή να προχωρήσει. Ναι, η ζωή συνεχίζεται αλλά πρέπει να γίνει με ασφάλεια και υπευθυνότητα.

Αυτό το διάστημα, η Πολιτεία έπαιξε ως όφειλε το ρόλο του προστάτη, του μπαμπά και ενίοτε του τιμωρού κάθε παράβασης. Από εδώ και πέρα, χρειάζεται όλα αυτά να γίνουμε εμείς για τους εαυτούς μας. Είναι μια φάση ωριμότητας, την οποία οφείλουμε να δείξουμε ότι διαθέτουμε.

Είναι θετικό ότι ακόμη δεν ανοίγουν το Δημοτικά σχολεία, είναι θετικό ότι η προσέλευση στις εκκλησίες θα γίνει μέσα σε δύο φάσεις.

Το γεγονός ότι αποφασίστηκε μια λελογισμένη έξοδος, σημαίνει πολλά για το πώς αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την ανοιχτή πρόκληση με τον ιό. Τον έχει μπροστά της, δεν τον φοβάται, αλλά συνεχίζει να τον υπολογίζει σοβαρά. Μήπως πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο ο καθένας για τον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο;

Είναι θετικό ότι ακόμη δεν ανοίγουν το Δημοτικά σχολεία, είναι θετικό ότι η προσέλευση στις εκκλησίες θα γίνει μέσα σε δύο φάσεις (θα ήταν λάθος να υπάρξει δεύτερη κόντρα με την Ιεραρχία). Είναι θετικό ότι δεν επιστρέφουν αμέσως όλοι οι παραγωγικοί κλάδοι στις θέσεις τους, κάτι που λογικά θα γίνει από τον Ιούνιο και μετά.

Είναι φανερό, όλο αυτό το διάστημα δεν ήταν μια μικρή παύση για να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν.

Δεν έχει νόημα να βγούμε έξω και να κάνουμε το σταυρό μας ωσάν να πρόκειται να πέσει πάνω μας ένα βουνό. Η σημαντική συμβολή μας δεν είναι ένα ευχολόγιο, αλλά μια συνεχής πράξη ευθύνης. Τώρα είναι που πρέπει να δείξουμε ότι η ανοσία της αγέλης δεν σημαίνει ότι θα λειτουργήσουμε με τους νόμους της αγέλης, αλλά με τους κανόνες μιας σύγχρονης και λογικής κοινωνίας. Η διαφορά είναι ειδοποιός.

Ναι, θα υπάρξουν παράπλευρες απώλειες. Ισως για να κάποιο διάστημα να μην μπορούμε να δούμε από κοντά τα προσφιλή μας πρόσωπα. Θα χάσουμε τις καλοκαιρινές συναυλίες και λογικά και την Επίδαυρο. Οι οργανωμένες παραλίες θα μείνουν κλειστές.  Πολλά θα αλλάξουν. Είναι φανερό, όλο αυτό το διάστημα δεν ήταν μια μικρή παύση για να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν. Τώρα, βρισκόμαστε σε ένα εντελώς άλλο κεφάλαιο της ζωής μας. Ας το κατανοήσουμε όσο το δυνατόν πιο άμεσα και σύντομα.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην ειδίκευση των μέτρων που έκανε ο  υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, αρμόδιος για το Συντονισμό του Κυβερνητικού Έργου, Άκης Σκέρτσος, είπε ότι «η κανονικότητα που ξέραμε ως το Φεβρουάριο, και μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο, δεν υπάρχει πια». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να συνηθίσουμε στις μάσκες για ένα χρόνο -και βλέπουμε.

 

 

Διαβάστε ακόμα: Για ποια κανονικότητα μιλάμε στην Ελλάδα;

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top