Τα ποιητικά γυμνά του Man Ray 
Richard Serra: Ο άνθρωπος που διατάραξε τα όρια μεταξύ τέχνης και αρχιτεκτονικής 
Ροζ σημαίες και ασπρόμαυρα μυαλά 
Έφυγε από τη ζωή ο Στέλιος Φαϊτάκης, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της γενιάς του 
Λορέντζο Κουίν: «Ο πατέρας μου έγινε μια κλασική ελληνική φιγούρα, ένας Ζορμπάς» 
«Οι ισλαμικοί νόμοι στην πραγματικότητα αφαιρούν το δικαίωμα σε μια φυσιολογική ζωή και την ατομική ελευθερία από κάθε άτομο».
Η έκθεση της ιρανής ζωγράφου που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο O.Lala, προκειμένου να δημοσιεύει ανεμπόδιστα το έργο της και να μην δέχεται… απειλητικές ενοχλήσεις, απεικονίζει τον κόσμο χωρίς τους άντρες. Ο παράδεισος της αυτός είναι πορνογραφικός, χιουμοριστικός και συναισθηματικός και με προκάλεσε να τη ρωτήσω, γιατί δεν χωράνε οι άντρες εκεί, καθώς και αν η απαγόρευση τους θα τους καταστήσει ένα λαχταριστό φρούτο.
Η έκθεση “For a mandatory Paradise” που φιλοξενείται στην γκαλερί Crux παρουσιάζει μια επιλογή από σχέδια που εκφράζουν μια σύγχρονη αναπαράσταση της θηλυκότητας, της αγάπης και της σεξουαλικότητας και έμειναν μόνο λίγες μέρες για να επισκεφτεί κάποιος, ως τις 4 Δεκεμβρίου.
Η O.lala που ήταν παρούσα στα εγκαίνια, σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω απ’ το έργο της, ζει στη Ρώμη, έχοντας σπουδάσει στην Ολλανδία. Στην Ευρώπη βρίσκεται μόλις από το 2014. Εργάζεται και δημοσιεύει το έργο της με ψευδώνυμο, προκειμένου να προστατεύσει την καλλιτεχνική της ελευθερία σε μια εποχή που οι άνθρωποι διώκονται ακόμα και για τις σκέψεις τους, από τα αυταρχικά καθεστώτα. Σε μια σύντομη επικοινωνία που είχαμε, την ρώτησα πως νιώθει που μπορεί να ζει ελεύθερη στον δυτικό κόσμο και πως αυτό αντανακλάται στην τέχνη της.
«Σίγουρα, η εμπειρία που έχω ως Ιρανή καλλιτέχνιδα στη Δύση, είναι πρώτα απ’ όλα η ελευθερία που έχει αφαιρεθεί από εμένα και όλες τις γυναίκες από την αρχή της ζωής μας ως γυναίκες στη χώρα μου, αλλά αυτή η ελευθερία είναι πάντα με μια θλίψη και έναν πόνο για μένα που έχουν συνδεθεί με τις ρίζες μου στο Ιράν, μπορώ να πω ακόμη και ένα περίεργο αίσθημα ενοχής, από το οποίο δεν μπορώ ποτέ να ξεφύγω, ακόμη και αν ζω σε μια χώρα ελευθερίας».
«Στο Ιράν το να κάνεις σεξ πριν από το γάμο είναι μεγάλη αμαρτία».
– Είναι χρήσιμα αυτά τα συναισθήματα;
Φυσικά, για μένα όλα αυτά τα συναισθήματα είναι χρήσιμα κατά κάποιο τρόπο, επειδή μπορώ να δείξω όλα αυτά τα συναισθήματα στην τέχνη μου, σε μια ελεύθερη χώρα, όπου κανείς δεν θα με περιορίσει επειδή είμαι γυναίκα ή θα με απειλήσει για τη σεξουαλικότητα στην τέχνη μου.
– Ως λέξη περσικής προέλευσης, ο “παράδεισος” είναι μια έννοια στενά συνδεδεμένη με την ανατροφή και το βίωμα της. Πώς αντιλαμβάνονται τον παράδεισο στον Ιράν, και γιατί αισθάνεται την ανάγκη να αντιπαραβάλει ένα δικό της παράδεισο;
Δεδομένου ότι στο Ιράν, η βάση της εκπαίδευσής μας βασίζεται στη θρησκευτική εκπαίδευση και στους περιορισμούς που δημιουργούνται από τους ισλαμικούς νόμους, οι οποίοι στην πραγματικότητα αφαιρούν το δικαίωμα σε μια φυσιολογική ζωή και την ατομική ελευθερία από κάθε άτομο, και στη συνέχεια μας υπόσχονται ότι όλα είναι διαθέσιμα στον παράδεισο.
«Στο Ιράν το χιτζάμπ είναι υποχρεωτικό και αν δεν καλύπτεις τα μαλλιά σου όχι μόνο δεν θα πας στον παράδεισο αλλά και θα σε συλλάβει η αστυνομία ηθικής».
– Πώς ορίζεται ο παράδεισος από το καθεστώς;
Στην πραγματικότητα, ο παράδεισος που ορίζεται από το καθεστώς είναι σαν τον υπόλοιπο κόσμο, όπου έχουν ελευθερία και τα δικαιώματά τους γίνονται εύκολα σεβαστά, για παράδειγμα στο Ιράν το χιτζάμπ είναι υποχρεωτικό και αν δεν καλύπτεις τα μαλλιά σου όχι μόνο δεν θα πας στον παράδεισο αλλά και θα σε συλλάβει η αστυνομία ηθικής, ή η κατανάλωση αλκοόλ απαγορεύεται και μπορούν να σε συλλάβουν ή σε ορισμένες περιπτώσεις να εκτελέσουν αυτόν που είναι μεθυσμένος, ή το να κάνεις σεξ πριν από το γάμο είναι μεγάλη αμαρτία. Τότε ο Παράδεισος είναι κάποιο μέρος όπου έχεις όλα αυτά τα δικαιώματα, όμως όχι σε αυτή τη ζωή, μόνο μετά το θάνατό σου.
– Για ‘σένα τι είναι ο παράδεισος;
Ο ορισμός του παραδείσου για μένα είναι εκεί όπου υπάρχει ελευθερία και όλοι είναι ίσοι και οι άνδρες δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα από τις γυναίκες, όπως μας έχει ορίσει το ισλαμικό καθεστώς του Ιράν και έχει κάνει τη ζωή δύσκολη για όλους και ειδικά για τις γυναίκες και τα παιδιά.
«Ο ορισμός του παραδείσου για μένα είναι εκεί όπου υπάρχει ελευθερία και όλοι είναι ίσοι».
Στο έργο της, η O.lala αγνοεί μια υπόσχεση ενός παραδείσου που την κάνει να αισθάνεται αποξένωση, αντιθέτως προτείνει έναν κόσμο που σχεδιάζεται και κατοικείται από γυναίκες, αποκλείοντας κάθε ανδρική παρουσία. Εύκολα παρατηρεί κανείς ότι τα σχέδιά της απεικονίζουν γυναίκες να απολαμβάνουν τον εαυτό τους ή η μία την άλλη, απελευθερωμένες από κάθε είδους περιορισμό. Τη ρώτησα αν τελικά η απαγόρευση των ανδρών θα τους καταστήσει ως το αντικείμενο του πόθου.
«Στον δικό μου παράδεισο υπάρχουν πολλές σέξι γυναίκες εκεί και μπορούν να κάνουν σεξ όσες και όσο θέλουν, διότι όλες οι ιστορίες και οι χαρές αφορούν τους άνδρες στον Παράδεισο που μας υπόσχονται. Θέλω να πω ότι από την άποψη του Κορανίου ακόμα και στον Παράδεισο, δεν υπάρχουν υποσχέσεις για τις γυναίκες που να τις κάνουν να ανυπομονούν να πάνε εκεί, αφού όχι μόνο σε αυτόν τον κόσμο, αλλά στον άλλο κόσμο γεννιούνται για να υπηρετούν τους άνδρες και να είναι σαν εργαλείο για τις απολαύσεις τους. Έτσι και πάλι στον παράδεισό μου δεν υπάρχει χώρος ούτε τρόπος για τους άνδρες να ικανοποιήσουν τις φαντασιώσεις τους συμμετέχοντας, μπορούν να το κάνουν κάπου μακριά από τις γυναίκες, απλά παρακολουθώντας τες».
//Γκαλερί Crux: Σέκερη 3, Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης: ως τις 3 Δεκεμβρίου
Διαβάστε ακόμα: Πιέρ Σουλάζ. Ο ζωγράφος που έδωσε υπόσταση στο μαύρο.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
