Οι ποιητές για το ποδήλατο των παιδικών τους χρόνων

«Το παιδικό ποδήλατό μου, ο άλλοτε απαστράπτων Πήγασος/ που απογειωνόταν μόλις τον καβάλαγα». (Joaquin Sorolla, «Boy and his dog»).

Αργύρης Χιόνης, «Το ποδήλατο»

Το παιδικό ποδήλατό μου, ο άλλοτε απαστράπτων Πήγασος
που απογειωνόταν μόλις τον καβάλαγα, έχει για πάντα τώρα
υπογειωθεί. Κι ας λέω ψέματα, αδιάκοπα, στον εαυτό μου
και σ’ εκείνο, πως, κάποια μέρα θα του αλλάξω λάστιχα, απ’
τη σκουριά του θα το γδύσω, θα το λαδώσω και θα το γυαλίσω
κι όλο τον κόσμο μαζί του θα γυρίσω· το παιδικό ποδήλατό μου
έχει για πάντα υπογειωθεί· το ξέρω και το ξέρει.

(Από τη συλλογή «Στο υπόγειο», εκδ. Νεφέλη, 2004)

Στην επόμενη σελίδα: «πάνω στο πράσινο ποδηλατάκι μου».

1 2 3 4 5

TAGS :
έλληνες ποιητές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook