Η Philippine Leroy-Beaulieu αγαπάει αυτό που είναι κι αυτό που της έδωσε ο χρόνος καθώς περνάει (φωτογραφία: barbarabui.com).

Κομψή μέσα στα εκλεπτυσμένα ρούχα της, αλλά και με μακιαβελικό στιλ διαχείρισης της εταιρείας της στην σειρά του Netflix «Εmily in Paris» που έφτασε αισίως στην 3η σεζόν. Ω ναι, η Philippine Leroy-Beaulieu (ως Sylvie Grateau) γίνεται η νέμεση της Emily Cooper (Lily Collins) για όσους έχουν απορία τι πρόκειται να συμβεί.

Κι ενώ θα περίμενες τα φώτα της ράμπας να πέσουν στην παιδίσκη, αίφνης, όλος ο κόσμος μιλάει για μια από τις παλιοσειρές του γαλλικού κινηματογράφου και της τηλεόρασης που δεν την λες άσημη, αλλά ούτε και προβεβλημένη. Τουλάχιστον, όχι όσο θα της άξιζε πραγματικά.

H πρώτη φορά που είδε τον εαυτό της να περιβάλλεται από τη φωταύγεια της δημοσιότητας ήταν λόγω της παρουσίας της σε κάποια διαφημιστικά.

O ορισμός της ακομπλεξάριστης Γαλλίδας.

Στο κάτω κάτω, πώς γίνεται να μην ρίξεις μια δεύτερη (και τρίτη) ματιά σε μια ηθοποιό που τράβηξε την προσοχή σκηνοθετών πρώτης γραμμής όπως ο Roger Vadim, η Coline Serreau, ο Philippe Le Guay, ο Andrzej Wajda, ο James Ivory και ο Robert Altman;

Παρότι η γονιδιακή κληρονομιά είναι στην ουσία μια μορφή τυχαιότητας, το να γεννηθείς σε ένα σπίτι που ανασαίνουν ένας ηθοποιός και ένα μοντέλο, δεν γίνεται να μην σε καθορίσει. Οι γονείς της Philippine αποδείχθηκαν οι πρώτοι μέντορές της. Έστω και παρά τη θέλησή τους. Ο πατέρας της, Philippe Leroy-Beaulieu, ήταν ηθοποιός και η μητέρα της, Françoise Laurent, μοντέλο. Το υποκριτικό ταλέντο και η εκλεκτική θωριά συναντήθηκαν δημιουργώντας αυτό το κορίτσι που γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1963.

To Εmily in Paris την επανέφερε για τα καλά στο προσκήνιο (φωτογραφία: Netflix).

Τα πρώτα χρόνια της τα περνάει στην Ιταλία, ώσπου αποφασίζει στα 16 της να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη και να φοιτήσει σε μια δραματική σχολή, αν και οι γονείς της ήταν κάθετα αντίθετοι με την απόφασή της. Ειδικά ο πατέρας της προσπάθησε παντί τρόπω να την αποτρέπει, αλλά η μικρή ήταν ανένδοτη. Είτε σκηνή με φώτα και κοινό είτε τίποτα.

Τι παράξενο: η πρώτη φορά που είδε τον εαυτό της να περιβάλλεται από τη φωταύγεια της δημοσιότητας ήταν λόγω της παρουσίας της σε κάποια διαφημιστικά. Ο κινηματογράφος θα έρθει μετά, συγκεκριμένα το 1983, οπότε και θα κάνει το ντεμπούτο της στην ταινία του Roger Vadim Surprise Party.

Δύο χρόνια μετά θα παίξει τον πρώτο πρωταγωνιστικό της ρόλο μιας ημίτρελης (sic) μητέρας στην ταινία της Coline Serreau, Trois hommes et un couffin (Three Men and a Cradle). Ρόλος που της χάρισε μια υποψηφιότητα για τα ονομαστά Βραβεία César, καθώς η επιτροπή την έκρινε ως μια άκρως ταλαντούχα ηθοποιό με ανθηρό μέλλον.

Η Philippine Leroy-Beaulieu είναι η χαρακτηριστική περίπτωση της  γυναίκας που δεν ελέγχει τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες της σύμφωνα με την ημερομηνία της γέννησής της.

Κατάφερε με το τσαγανό της να αψηφήσει τα στερεότυπα (φωτογραφία: Netflix).

Εκείνη η επιτυχία θα της ανοίξει κάμποσες πόρτες που θα τις διαβεί ασμένως και με επιτυχία. Το 1988 θα παίζει στην ταινία του Andrzej Wajda «Les Possédés» και εν συνεχεία στο φιλμ του  Philippe Le Guay «Les Deux Fragonard», στην ταινία των Robert Enrico και Richard T. Heffron’s «La Révolution française». Κατάφερε, δε, να τραβήξει τα βλέμματα και της βιομηχανίας θεάματος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Πρώτη φορά έγινε γνωστή στις ΗΠΑ παίζοντας έναν ρόλο στη μίνι σειρά Mistral’s Daughter.

Η Philippine Leroy-Beaulieu είναι η χαρακτηριστική περίπτωση της γυναίκας που δεν ελέγχει τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες της σύμφωνα με την ημερομηνία της γέννησής της. Σε μια εποχή που θαυμάζεται η κρουστή νεότητα και τα ολόδροσα νιάτα ρίχνουν στο καναβάτσο τους βετεράνους, εκείνη κατάφερε με το τσαγανό της να αψηφήσει τα στερεότυπα με εμβληματικό τρόπο (ειδικά στη δεύτερη σεζόν σου Emily in Paris) και να εμφανιστεί με ένα κομψότατο μπικίνι στην παραλία του St Tropez ως άλλο Bond girl.

«Μην κάνετε πολλά πράγματα στο πρόσωπό σας. Απλώς να είσαι πολύ ευγενικές μ’ αυτό, αποδεχθείτε το», συμβουλεύει τις γυναίκες.

Mε μπικίνι στο St Tropez ή με ολόμαυρο λουκ, η θηλυκότητα είναι αδιάψευστη.

Θα μπορούσε να είναι πιο γνωστή, έτσι που να μην χρειάζεται το σημερινό hype μέσω του Νetflix, αλλά από τα 40 thw και μετά σαν να θέλησε να κάνει ένα βήματα πίσω, να διερευνήσει άλλες πτυχές της ζωής της, να μην δοθεί ψυχή τε και σώματι στην καριέρα της.

Σε νεαρή ηλικία είχε κάνει και τολμηρές εμφανίσεις στο σινεμά.

Ουσιαστικά από την αφάνεια την τράβηξε ο Cedric Klapisch, σκηνοθέτης στο «Call My Agent». Πλέον, χρησιμοποιεί τα «νέα» της φώτα της δημοσιότητας για να ενθαρρύνει και να ενδυναμώσει τις γυναίκες να αγκαλιάσουν τη φθορά που επιφέρει ο χρόνος πάνω τους.

Η Leroy-Beaulieu ρωτήθηκε για τις συμβουλές που θα έδινε στις γυναίκες: «Μην κάνετε πολλά πράγματα στο πρόσωπό σας. Απλώς να είσαι πολύ ευγενικές μ’ αυτό, αποδεχθείτε το. Τα μικρά πράγματα μπορεί να είναι εντάξει, αλλά από τη στιγμή που προσπαθείς να κάνεις πολλά και δεν τα αποδέχεσαι, φαίνεται κάπως… χμμ.»

Να είσαι χαρούμενος που είσαι σοφότερος. Το αγαπώ αυτό. Νομίζω ότι μου δίνει μια ηρεμία που δεν είχα πριν. Αυτό είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να απολαμβάνουμε αντί να προσπαθούμε να γίνουμε αυτό που ήμασταν πριν από 30 χρόνια, πριν από 20 χρόνια. Εννοώ, δεν έχει νόημα. Είναι υπέροχο να απολαμβάνουμε απλώς αυτό που έχουμε και νομίζω ότι γίνεται όλο και καλύτερο», αυτές είναι οι μακρόθυμες συμβουλές της.

Στο Emily in Paris παίζει μια κυριαρχική γυναίκα. Στη ζωή της, όμως, δεν είναι έτσι (φωτογραφία: Netflix).

Για μια γυναίκα που έφτασε αισίως στα 58 της και δεν αισθάνεται ουδεμία ανάγκη να ζητήσει το λόγο από τον… χρόνο που έτρεξε από πάνω της, η τωρινή αναγνωρισιμότητα (υπερβολική, καθώς το Netflix έχει αποδείξει πως είναι μια κινητήριος δύναμη στη σημερινή «σκακιέρα» της showbiz) σημαίνει γι’ αυτήν περισσότερη «υπευθυνότητα» από «χαρά».

Προτρέπει τις γυναίκες να μην ακολουθούν το παράδειγμα των ανδρών που δίνουν υπέρμετρη σημασία στις επαγγελματικές φιλοδοξίες τους.

Αν μη τι άλλο είναι πάντα σικ στις δημόσιες εμφανίσεις της.

«Η επικοινωνία είναι το κρίσιμο ζήτημα μεταξύ των ανθρώπων. Ούτε το σεξ ούτε η δύναμη», έχει πει.

Στις συνεντεύξεις που δίνει, με αφορμή τον τρίτο κύκλο του Emily in Paris δεν σταματάει να διευκρινίζει πως η κυριαρχική γυναίκα που παίζει στη σειρά δεν είναι ο ρόλος που θα ήθελε να έχει στη ζωή της, προτρέποντας τις γυναίκες να μην ακολουθούν το παράδειγμα των ανδρών που δίνουν υπέρμετρη σημασία στις επαγγελματικές φιλοδοξίες τους μετατρέποντάς τους σε φορείς επιβολής.

«Η επικοινωνία είναι το κρίσιμο ζήτημα μεταξύ των ανθρώπων. Ούτε το σεξ ούτε η δύναμη», λέει σήμερα με περισσή σιγουριά. Λες και η σοφία ποιεί αυτό που το σώμα αποδέχεται πως δεν θα μπορεί να κάνει για πάντα. Το λες σωτήρια και γόνιμη αυτογνωσία.

 

Διαβάστε ακόμα: Tina Kunakey: μια λέαινα για τον Βενσάν Κασέλ.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top