Γιώτα Αργυροπούλου, Άτιτλο
Κι αν ζήλεψα την Μαρία Καλογεροπούλου
που κατάγονταν από ένα άσημο Νιοχώρι
στου Μελιγαλά τις παρυφές
δεν είναι μόνο γιατί ενσάρκωσε το θεϊκό ταλέντο
και έμεινε η Κάλλας,
η ντίβα η απόλυτη σ’ όλες τις εποχές.
Είναι διότι το ’σκασε
από το σήμα και τον τάφο
και δονείται στο Αιγαίο
στων κυμάτων το βιμπράτο
πάλι αντηχώντας
– στις σπηλιές!
(Από τη συλλογή «Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό», εκδ. Gutenberg, 2017)
Στην επόμενη σελίδα: «Mαρία…»