«Μπροστά στον καθρέφτη/ ξεμπλέκω/ τα μακριά μαλλιά της κόρης μου». (Mary Cassatt, «Mother Combing Her Child», 1879).

Κωνσταντίνα Μαρίνη, «Στο βάθος του καθρέφτη»

Στην Αναστασία

Μπροστά στον καθρέφτη
ξεμπλέκω
τα μακριά μαλλιά της κόρης μου
και μέσα, στο βάθος,
από τη μισάνοιχτη πόρτα
εκείνη κιόλας μεγαλώνει και φεύγει.
Μια φιγούρα που ολοένα
ξεμακραίνει και πάει,
κι ολόγυρά της
αλλάζουν διαρκώς
τα τοπία κι ο κόσμος.
Περπατά και φυτρώνουν στα πόδια της
περιβόλια κι ολάνθιστοι κήποι.
Κι ύστερα ένα δάσος πυκνό
άγρυπνος πάντα στο σκοτάδι του
παραμονεύει ο λύκος…
Το διασχίζει και πιο δυνατή
ξαναβγαίνει στο ξέφωτο.
Μπροστά της τώρα τα φώτα κι οι λεωφόροι
που ανοιχτές την προσκαλούν.
Μου γνέφει καθώς
σίγουρη τραβά προς το μέρος τους…

Ώσπου αρχίζω να γερνώ.
Και τη χάνω σιγά σιγά απ’ το βλέμμα μου.

 

Γυρνώ πίσω σπίτι
στο καθημερινό μας δωμάτιο.
Μια συνηθισμένη ημέρα
μακρινή ακόμα απ’ το μέλλον της.
Όμως το φως του λαθραίο
έχει ήδη προλάβει να κρυφτεί μες στις μπούκλες της
καθώς η χτένα κι η έγνοια μου
γλιστρούν απαλά τώρα
πάνω στα ξεμπλεγμένα μαλλιά της.

 

(Από την συλλογή «Τα χέρια και ο χρόνος», εκδ. Κέδρος, 2018)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Περιμένοντάς σε απ’ το χάραμα».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top