Οι ποιητές μας για τον Βιβάλντι

«και δεν υπάρχει πια παρά η μουσική του Βιβάλντι που επιμένει να μιλάει για εναλλαγή εποχών…». (Fabrizio Cassetta, «Antonio Vivaldi». Πηγή: Fine Art America).

Αργύρης Χιόνης, «Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη – Ε΄»

Όπως περνούν τα χρόνια, η άνοιξη δεν είναι πια μουσική
του Βιβάλντι ούτ’ ερωτική φλυαρία μελισσών με τα λουλούδια,
αλλά θλιβερή υπόμνηση ενός χαμένου παραδείσου και το
καλοκαίρι δεν είναι πια μουσική του Βιβάλντι ούτε κορμιά
χρυσά που προκαλούνε με τη λάμψη τους τον ήλιο, αλλά φρικτή
επιβεβαίωση ότι και το χρυσάφι ακόμα σκουριάζει και το
φθινόπωρο δεν είναι πια μουσική του Βιβάλντι ούτε γλυκιά
ρέμβη κοιτώντας τη βροχή πίσω απ’ το τζάμι, αλλά βεβαιότητα
ότι σε λίγο η βροχή θα σπάσει το τζάμι και θα κατακλύσει
αμετάκλητα τα πάντα και ο χειμώνας δεν είναι πια μουσική
του Βιβάλντι ούτε γαστέρα όπου κυοφορούνται νέες μέλισσες,
νέα λουλούδια, αλλά ένα σπασμένο τζάμι απ’ όπου έχει περάσει
η βροχή και κατακλύζει κιόλας τα πάντα, όπως περνούν τα χρόνια
και δεν υπάρχει πια παρά η μουσική του Βιβάλντι που επιμένει
να μιλάει για εναλλαγή εποχών σ’ ένα δωμάτιο κατακλυσμένο
πια για πάντα απ’ το χειμώνα.

(Από τη συλλογή «Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη», εκδ. Υάκινθος, 1986. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Αργύρης Χιόνης, «Η φωνή της σιωπής – Ποιήματα 1996-2000», εκδ. Νεφέλη, 2006.)

Ακούστε: Antonio Vivadi – Winter II. Largo (The Four Seasons)

Στην επόμενη σελίδα: «Δεν είμαι ο Βιβάλντι».

1 2 3 4 5

TAGS :
ποιήματα Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook