«Βουλιάζεις σε μια τρύπια μουσική. Είναι φυσικό./ Δεν είμαι ο Βιβάλντι».

Νάσος Βαγενάς, «Βάρβαρες Ωδές – XIX»

Γυμνή γυναίκα με τα βαθιά γαλαζοπράσινα
μάτια που καθαρίζεις από το δέρμα σου το σκοτάδι.
Βουλιάζεις σε μια τρύπια μουσική. Είναι φυσικό.
Δεν είμαι ο Βιβάλντι.

Τι είπες κι ο ήλιος χαμήλωσε; Η νύχτα
απόψε δεν πέφτει σαν νύχτα.
Το πεπρωμένο μπάζει από παντού.
Σκοτεινή γυναίκα

κάποτε ήμουν ένας μάγος σ’ αυτό το δάσος.
Ο γλύπτης του απόλυτου με τα βελούδινα
δάχτυλα που σμιλεύαν απαλά
τα γόνατά σου.

 

(Από τη συλλογή «Βάρβαρες Ωδές», εκδ. Κέδρος, 1992. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Νάσος Βαγενάς, Βιογραφία – Ποιήματα 1994-2014», εκδ. Κέδρος, 2015.)

 

Ακούστε: Antonio Vivaldi – Cello Sonata no 6 in B flat major, RV 46 

 

Στην επόμενη σελίδα: «με τον Βιβάλντι πάντα στη θέση του».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top