Οι ποιητές μας για τον Βιβάλντι

«Έκτοτε βέβαια εγώ υπάρχω με τον Βιβάλντι πάντα στη θέση του».

Γιάννης Βαρβέρης, «Η αλήθεια για το φως»

Γύρω η γη και το φως χωρίς το θόλο τους.
Εγώ βέβαια υπάρχω με μια φουρκέτα στα μαλλιά
δανεική του Βιβάλντι.
Όμως ανάμεσα γη και φως κάποιος πάνω σε γόνδολα
λικνίζει τα σκοτάδια.
Έτσι μπράβο λέω
να παίξουμε επιτέλους μ’ ανοιχτά χαρτιά
κι όχι με σένα να μπλοφάρεις με σημαδεμένες
τράπουλες και με διακόπτες
κι όχι με σένα να ξεθάβεις θαλασσί eye-liner
κάθε 25η κι 28η απ’ το βαρύ σεντούκι σου.

Αλλά κείνος πάνω στη γόνδολα;
Αμίλητος ορθώνεται απ’ το βάθος –
Θα ’ναι λέω ο 898
μα ξάφνου κλείνουνε τα βλέφαρα του κόσμου οριστικά
για να μη δείτε μοναχά ν’ ακούσετε
τρομερός να χύνεται σιδηρόδρομος οδοντωτός
ο 444.

Έκτοτε βέβαια εγώ υπάρχω με τον Βιβάλντι πάντα στη θέση του
έτσι για να εξηγώ
πώς και γιατί ο Άη-Γιώργης κάρφωσε το φίδι•
για να εξηγώ πώς κάρφωσε το φίδι
και πώς εκείνο τότε ξέρασε το φως
από το στόμα του.

(Από τη συλλογή «Το ράμφος», εκδ. Τραμ, 1978. Περιλαβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Γιάννης Βαρβέρης, Ποιήματα 1975-1996», εκδ. Κέδρος, 2013.)

Ακούστε: Antonio Vivaldi – Concerto for Two Mandolins in G Major, RV 532: II. Andante.

Στην επόμενη σελίδα: «μες στον κήπο του ο Βιβάλντι».

1 2 3 4 5

TAGS :
ποιήματα Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook