Οι ποιητές μας για τον ελληνικό καφέ

«στήνει πιο κει το φλυτζανάκι του/ και περιμένει».

Γιάννης Βαρβέρης, «Ο αυτάρκης φτιάχνει τον καφέ του μόνος του»

Ο αυτάρκης φτιάχνει τον καφέ του μόνος του.
Στον κήπο του λίγοι σπόροι καφέ
και τεύτλα για τη ζάχαρή του.
Τρίβει με υπομονή
κάτω απ’ το μπρίκι
δυο ξυλαράκια για προσάναμμα
στήνει πιο κει το φλυτζανάκι του
και περιμένει.
Ανακατεύει πού και πού κατά τη συνταγή
τ’ απλά υλικά
κρυφοκοιτάει το πυρωμένο αγκάλιασμα
ενώ με ρίγος ονειρεύεται το προϊόν
της θείας ζυμώσεως.
Όμως εκεί, κατά το σύννεφο-καϊμάκι
ο πονηρός πολτός
τον υπνωτίζει στις καυτές του ανάσες
τον τυλίγει στον τρελό χορό των αρωμάτων
τινάζεται
σε τελευταίο σπασμό
κι εκσπερματώνει
γύρω στο μπρίκι
πάνω στο τραπέζι
και παντού –

μπροστά στα μάτια του!

(Από τη συλλογή «Αναπήρων πολέμου», εκδ. Ύψιλον, 1982. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Γιάννης Βαρβέρης, Ποιήματα, Τόμος Α’, 1975-1996», εκδ. Κέδρος, 2000.)

Στην επόμενη σελίδα: «Και ο γλυκύ βραστός κρυώνει».

1 2 3 4 5

TAGS :
Ποίηση ποιητές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook