Οι ποιητές μας για τον ελληνικό καφέ

«Ανέπαφο και κρύο το φλιτζάνι/ ανέπαφο το στόμα/ Η θάλασσα μακριά φυλακισμένη/ Και ο γλυκύ βραστός/ κρυώνει».

Κώστας Α. Κρεμμύδας, «Κυριακή, έτους σωτηρίου…»

Δεκάτη ώρα πρωινή και σήμερα
όπως και πάντα
σε καφενείο της Κατεχάκη άλλοτε
εκπρόσωπος εκλογικός για τώρα
Και οι καφέδες να περιμένουν
νέα μας
Όπως εγώ
Ανέγγιχτοι στον ήλιο
Όπως εμείς
Σ’ απόσταση βολής
Παραμονεύουν
Εκλιπαρούν
Όπως ο έρωτας

Τα σύρματα του τηλεφώνου
έχουν κοπεί
Η Σόλωνος μοναχική
Μπάτσοι και κλούβες άδειες
Κι εσύ να λείπεις

Παράγγειλα γλυκύ βραστό
και σκέτο
πίνω τον δεύτερο
δεν είσαι για να πιεις
τον πρώτο
Ανέπαφο και κρύο το φλιτζάνι
ανέπαφο το στόμα
Η θάλασσα μακριά
φυλακισμένη
Και ο γλυκύ βραστός
κρυώνει
Κι ο έρωτας ημιτελής και μόνος
σ’ έναν νιπτήρα διαμερίσματος κενού
γεμάτο ανυπότακτους της Ιταλίας

Και ο γλυκύ βραστός κρυώνει
Κυριακή, ώρα δεκάτη πρωινή
σωτήριου έτους
των εκλογών
της κοσμογονίας
του σοσιαλισμού
Σωτήριον έτος
για ημιθανείς
για αμαθείς
κι ερωτευμένους

(Από τη συλλογή «Κάπα όπως μακάβριο», εκδ. Μανδραγόρας, 2019)

Στην επόμενη σελίδα: «Θέλω να πάμε για έναν καφέ ελληνικό μονό».

1 2 3 4 5

TAGS :
Ποίηση ποιητές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook