«Χαμήλωσα στο ελάχιστο τον ήχο/ Κι οι πρόστυχες φωνές αυτοστιγμεί/ Ακούγονται σαν ψίθυρος σεμνές».

Νίκος Φωκάς, «Ραδιόφωνο»

Χαμήλωσα στο ελάχιστο τον ήχο
Κι οι πρόστυχες φωνές αυτοστιγμεί
Ακούγονται σαν ψίθυρος σεμνές•
Σαν ψίθυρος μαζί με τις φωνές
Οι γλωσσικοί βιασμοί κι οι ξενισμοί
Που δεν απαριθμούνται σ’ ένα στίχο.

Διότι αν πρέπει να ’χω τέτοια γλώσσα
Με σόου τζάκποτ ζάπινγκ και τι-βί
Την καταργώ καλλίτερα εντελώς
Κι ας μείνει μόνο ως ψίθυρος απλός
Μιας πίστης υπενθύμιση ακριβή
Καθώς κοιτώ τα σύννεφα στην Όσσα.

 

(Από τη συλλογή «Κοχυβαδάκια», εκδ. Ύψιλον/Βιβλία, 1995. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Νίκος Φωκάς, Ποιητικές συλλογές 1954-2000», εκδ. Ύψιλον/Βιβλία, 2002.)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Απόγευμα του Μάη».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top