Τα πιο γευστικά στέκια στη Σέριφο, από την Εύα Μαρκάκη

Το λιμάνι στο Λιβάδι της Σερίφου (Φωτογραφία: discover-serifos.com).

Το 2017 ήταν ίσως το δυσκολότερο καλοκαίρι της ζωής μου. Προσπαθώντας να μαζέψω τα κομμάτια μου, έψαχνα συνεχώς διεξόδους για να φεύγω (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Κάπως έτσι έφτασα στη Σέριφο. Η Σέριφος έχει μια απόκοσμη ομορφιά που δεν την πιάνεις με το που κατεβαίνεις από το καράβι όπως συμβαίνει σε άλλα νησιά, αλλά την ανακαλύπτεις σταδιακά και σχεδόν υπόγεια γράφει μέσα σου.

Ναι δεν έχει πολύ πράσινο (και ποιο νησί των Κυκλάδων έχει;), έχει όμως ένα υπέροχο μπλε, σε όποια απόχρωση μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους και τα σχεδόν κινηματογραφικά ερείπια του μεταλλείου που αγκαλιάζουν τους λόφους και τα βουνά της. Αυτό που δεν ήξερα όταν πάτησα το πόδι μου για πρώτη φορά στο νησί (και παραλίγο να με πάρει ο αέρας) είναι πως δε θα έφευγα ποτέ. Γιατί; Διαβάστε παρακάτω και θα δείτε!

Οι παραλίες της μοιάζουν σα να έχουν ξεπηδήσει από γαλλική ταινία που οι πρωταγωνιστές γνωρίζονται και ζουν το απόλυτο καλοκαιρινό ειδύλλιο,  με φόντο το κύμα και τα βράχια. Είναι παρθένες και ήσυχες, χωρίς βαβούρα και φασαρία. Στη Σέριφο δεν ακούς δυνατές μουσικές και χαμό ακούς μόνο τα τζιτζίκια και το μέσα σου (αυτό το τελευταίο κρατήστε το).

Η Βαγιά τη Rolls Royce των παραλιών (Φωτογραφία: discover-serifos.com).

Αν δε φυσάει (που συνήθως του αλλάζει ταχυδρομικό κώδικα από τον αέρα) οι επιλογές για αμμουδερές παραλίες με διάφανα νερά είναι πολλές και καλές. Ξεκινάμε με τη Βαγιά τη Rolls Royce των παραλιών. Είναι σχετικά μικρή αλλά με τόσο τιρκουάζ και κρυστάλλινα νερά που θα θέλετε να την πιείτε στο ποτήρι. Στη μια άκρη είναι οργανωμένη (εκεί βρίσκεται το ξενοδοχείο της Cocomat) έτσι εμείς πάμε στην άλλη άκρη για ησυχία και ζεν καταστάσεις.

Η Ψιλή Άμμος, με χρυσαφένια άμμο και υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά (Φωτογραφία: discover-serifos.com).

Στήνουμε ομπρέλα, από κάτω το ψυγειάκι με κρασιά, νερά κτλ και τα φρούτα (πλένονται ή δροσίζονται) στη θάλασσα. Όσο η ώρα περνάει, έρχεται ένα ηλιοβασίλεμα βγαλμένο από αυτές τις φώτο που βλέπουμε στο National Geographic. Έπος. Μετά έρχεται ο Άη Γιάννης και η Ψιλή Άμμος, με χρυσαφένια άμμο και υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά. Τα λίγα αρμυρίκια είναι ιδανικά για να βρείτε λίγη σκιά. Στον Άη Γιάννη πρέπει να προνοήσετε να έχετε μαζί σας καφέ και νερό σε περίπτωση που πεινάσετε ή διψάσετε ενώ στην Ψιλή Άμμο έχει τριγύρω ταβερνάκια για να προμηθευτείτε τα σχετικά.

Στην περίπτωση αυτή, που φυσάει δηλαδή, θα πάτε στο Γάνεμα και μάλιστα στο τέλος της παραλίας (Φωτογραφία: discover-serifos.com).

Αν φυσάει οι παραπάνω παραλίες είναι απλά απαγορευτικές γιατί η άμμος μαστιγώνει και μπαίνει παντού. Κυριολεκτικά παντού όμως, βρίσκω ακόμα άμμο από τη Σέριφο στα πράγματά μου. Στην περίπτωση αυτή, που φυσάει δηλαδή, θα πάτε στο Γάνεμα και μάλιστα στο τέλος της παραλίας, στην άκρη που έχει τα βράχια και λίγο κόβει ο αέρας (ας πούμε) και λευκό βότσαλο (για να γλιτώσετε την αμμοβολή).

Η παραλία έχει κάποια αλμυρίκια αλλά καλό είναι να έχετε ομπρέλα μαζί αν δεν αντέχετε τον ήλιο. Και φτάνουμε στο καλύτερο. Αν σας αρέσει η περιπέτεια και η άγρια ομορφιά τότε θα μοιραστώ μαζί σας το μεγαλύτερο μυστικό του νησιού, τον Άσπρο Κάβο. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή την παραλία για 3 λόγους. Ο πρώτος είναι το απίστευτο σκηνικό του, που μοιάζει να έχει βγει από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Άσπρα βράχια που έχουν λαξευτεί από το κύμα και τον αέρα και κρύβουν μικρές σπηλιές και τις πιο γήινες «ξαπλώστρες» που μπορείτε να φανταστείτε.

Το μεγαλύτερο μυστικό του νησιού είναι ο Άσπρος Κάβος (Φωτογραφία: discover-serifos.com).

Ούτε άμμος ούτε αλμυρίκια, μόνο ένας βράχος από τον οποίο βουτάμε, σα να είμαστε και πάλι παιδία, στο απόλυτο γαλάζιο και την ελευθερία. Και αυτός είναι ο δεύτερος λόγος. Ο τρίτος είναι το κάπως δύσβατο μονοπάτι για να φτάσει κανείς εκεί. Και καλά καταλάβατε, ακολουθεί ιστορία. Μου λέει η φίλη μου η Έλενα «είναι μια παραλία που πάμε όποτε φυσάει, πολύ ωραία αλλά λίγο ζόρικη γιατί έχει αρκετό περπάτημα στα βράχια, κατά μήκος των παλιών γραμμών του μεταλλείου, στο λέω γιατί είσαι και πριγκίπισσα εσύ».

Φτάνουμε, βλέπω το μονοπάτι, λέω, οκ, cool το έχουμε. Με το που ξεκινάμε τσουπ βλέπω μια οχιά που πέρναγε το μονοπάτι κάθετα. ΣΟΚ εγώ και ψύχραιμη η άλλη «ναι ρε έχουμε φίδια εδώ πολλά αλλά μην ανησυχείς από εκεί πήγε, έφυγε». ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΕΧΕΤΕ ΠΟΛΛΑ ΦΙΔΙΑ ΕΔΩ; Για να μην σας τα πολυλογώ διέσχισα το μονοπάτι σε χρόνο dt σκεπτόμενη ότι εγώ αυτό το καλοκαίρι γλίτωσα από ένα τροχαίο, ένα χειρουργείο και έναν χωρισμό και ΔΕ θα πάω από οχιά στη Σέριφο.  Η παραλία στο τέλος άξιζε κάθε ρίσκο πάντως. Θα το ξανάκανα χωρίς σκέψη γιατί αυτή η βουτιά ήταν σχεδόν λυτρωτική.

Για Σερφιώτικα αυγά δηλαδή αυγά μάτια, πάνω σε φρυγανισμένο ψωμάκι και άλλα πολλά στο Yacht Club.

Κολυμπήσαμε, αλλά τι τρώμε; Πρωινό στο Yacht Club. Εκεί χτυπάει ο παλμός του νησιού καθώς αποτελεί σημείο συνάντησης τόσο το πρωί όσο και το βράδυ (αλλά θα έρθω μετά σε αυτό). Αυγά σε διάφορες εκδοχές παρελαύνουν στα τραπέζια αλλά το καλύτερο όλων είναι τα Σερφιώτικα αυγά δηλαδή αυγά μάτια, πάνω σε φρυγανισμένο ψωμάκι και ντυμένα από καρέ ντομάτας, πιπεριάς και κάπαρης (μιαμ).

Στο Compasso για τα πιο πρόστυχα pancakes του νησιού.

Μια πιο μοντέρνα επιλογή για πρωινό και brunch αποτελεί το Compasso με τα πιο πρόστυχα pancakes του νησιού. Εγώ προτιμώ τα αλμυρά, αυτά με το μπέικον και τα αυγά και φυσικά καφέ στο χέρι για την παραλία! Αν έχετε όρεξη για βόλτα στη γραφική Χώρα του νησιού τότε θα πάτε για ομελέτα σπέσιαλ στο Στράτο. Μετά, αν δεν έχει 40 βαθμούς και χίλια μποφόρ μπορείτε να ανέβετε στο Κάστρο και να χαζέψετε την ωραιότερη θέα του νησιού ή απλά να αράξετε στο Στράτο και να πλακώσετε τα τσίπουρα.

Στο Μπακακάκι, στο Λιβάδι, για κοψίδια, σουβλάκια και γενικώς ζουμερά κρεατάκια. (Φωτό: discover-serifos.com)

Αλήθεια αν έχει ζέστη και τρελό αέρα ΜΗΝ ακούσετε την παρέα και ανεβείτε στο κάστρο, ντάλα μεσημέρι. Θα σας βγει η γλώσσα, θα ανεβάσετε 2619821 παλμούς και θα βρίζετε σε όλη τη διαδρομή (ακούς Έλενα;). Ναι η θέα είναι ωραία αλλά δε θα πεθάνουμε κιόλας. Λέω εγώ τώρα.

Στο καφανείο του Στράτου για ομελέτα, παραδιακές πίτες (από τον λογαριασμό @serifos_keys στο Instagram), αλλά και κορμό σοκολάτας με υποβρύχιο μαστίχα (από τον λογαριασμό @urbanfoodjunkiegr στο Instagram).

Όταν κάνει πολλή πείνα μπορείτε να κάνετε μια στάση στο Μπακακάκι, στο Λιβάδι, για κοψίδια, σουβλάκια και γενικώς ζουμερά κρεατάκια ή στο Αλώνι με την υπέροχη θέα στο λιμάνι και τα μαμαδίστικα μαγειρευτά. Κόκορας με χυλοπίτες, μελιτζανομπουρεκάκια και αφράτες αέρινες μαραθοτηγανήτες με παγωμένη σεριφιώτικη Σούμα (για τους γενναίους) αποτελούν τοπ επιλογές. Αν θέλετε κάτι πιο κυριλέ μπορείτε να πάτε για tagliata και Ξινόμαυρο στον Παντελή, στο Μεταλλείο.

Στο Αλώνι με την υπέροχη θέα στο λιμάνι και τα μαμαδίστικα μαγειρευτά (Φωτογραφία: discover-serifos.com).

Ότι και αν κάνετε όμως, μη διανοηθείτε να παραλείψετε ένα προσκύνημα στα Καμπιά, το ναό της cult κρεατοφαγίας του νησιού. Κότσι που σιγοψήνεται μέχρι να γίνει κολασμένο, κοντοσούβλι και το πιο to die for σουβλάκι κοτόπουλο θα προσγειωθούν στο τραπέζι σας, αν προνοήσετε να πάτε σχετικά νωρίς γιατί το μαγαζί ξεπουλάει για πλάκα. Επίσης το πιο υπερτέλειο κέρασμα ever, η χειροποίητη λούτζα, πάνω σε ψημένα πιτάκια με λάδι και ρίγανη, μου προκαλεί σιελόρροια ακόμα και στη σκέψη. Το νησί έχει και ψάρι αν ψήνεστε, στην ταβέρνα της Καλής, στο Λιβάδι. Άμα θέλετε γλυκάκι να δοκιμάσετε οπωσδήποτε παστάκι Σερίφου στο Λιβάδι, στο Indigo για παράδειγμα.

Βράδυ πια και το πάρτι ξεκινάει πάντα από το Yacht Club. Περιποιημένες μαργαρίτες, χορός, κέφι και όλο το μαγαζί μια παρέα μας φέρνουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες (covid επιτρέποντος).  Η άλλη επιλογή είναι να κατηφορίσουμε στη Χώρα. Αράζουμε για αρχή στα σκαλάκια και πίνουμε πειραγμένα porn star στο Γάιδαρο. Μετά πάμε στο Βάτραχο όπου συνεχίζουμε σχεδόν μέχρι το ξημέρωμα.

Μπορείτε να πάρετε διάφορα σνακ από τον Ξυλόφουρνο Χαλίδας.

Η βραδιά θα κλείσει με «βρώμικο» από τον ξυλόφουρνο Χαλίδας. Ζεστές αχνιστές τυρόπιτες με κατσικίσιο τυρί και μέλι, κοτόπιτες, τσουρέκια, πίτσες και κουλούρια θα σας χορτάσουν και θα σας…ξεμεθύσουν. Μπορείτε να πάρετε και διάφορα σνακ για την επόμενη μέρα στην παραλία (αν δεν τα φάτε στο δρόμο για το αμάξι). Αν έχει και φεγγάρι θα χαζέψετε και την καρτποσταλική θέα της Χώρας όσο περπατάτε προς το αυτοκίνητο που συνήθως είναι μακριά… πολύ μακριά αλλά χαλάλι θα κάψετε και την τυρόπιτα που φάγατε. Εσείς. Εγώ συνήθως περιμένω με τα πέδιλα στο χέρι να έρθουν να με μαζέψουν.

Καταλάβατε τώρα γιατί έχω μείνει ακόμα εκεί;

Δίπλα στη Σέριφο, η Kύθνος: το νησί της απλότητας και της φιλοξενίας

Το ξεχωριστό χρώμα της Κύθνου.

Μετά τη Σέριφο, αξίζει να κόπο να μεταφερθούμε στην Κύθνο. Το νησί της απλότητας και της φιλοξενίας. Το κατάλληλο μέρος για να μας οδηγήσει σε κυκλαδίτικα μονοπάτια, σε κατάλευκους οικισμούς, στα πανέμορφα χωριά Χώρα και Δρυοπίδα και σε 99 (!) παραλίες. Η Κύθνος είναι ένα κυκλαδονήσι ανάμεσα στην Κέα και στη Σέριφο. Απέχει 3 ώρες από το λιμάνι του Πειραιά και μόλις 1 ώρα και 40 λεπτά από το λιμάνι του Λαυρίου.

Διαβάστε ακόμα: «Ξερολίθι» στη Σέριφο – φουτουριστική ένταξη στο τοπίο.

TAGS :
Σέριφος τα στέκια των διακοπών ταβέρνες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook