Μια από τις βίδες του Κίνσκι είναι να επιμένει να δείχνει πώς θα έπρεπε να εστιάζεται καθεμιά λήψη. Αυτό προκάλεσε μια φοβερή σκηνή με τον αρχικό χειριστή μηχανής λήψης, ο οποίος έφυγε αγριεμένος από την Ελμίνα. Ένας αντικαταστάτης, ο Βίκτωρ Ρεντζίτσκα, ήρθε βιαστικά από την Πράγα. Σταθερά καλοδιάθετος άνθρωπος, ο οποίος ξέρει με ακρίβεια πώς να αντιμετωπίζει τον αστέρα, πότε να είναι υποχωρητικός και πότε αμετακίνητος.
«Ε, Βίκτωρ», του φωνάζει ο Κίνσκι, «υπάρχει ακόμη χαρτί τουαλέτας στην Τσεχοσλοβακία; Ο Πολάνσκι μου έλεγε πως, στη Βαρσοβία…»
«Και βέβαια έχουμε χαρτί τουαλέτας».
«Εντάξει;» διακόπτει ο Βέρνερ. «Πάμε τώρα για γύρισμα;»
«Γι’ αυτό ήρθαμε εδώ χάμω», λέει ο Κίνσκι.
Ο μακιγιέρ πλησιάζει και του βάζει κι άλλο μαύρο χρώμα στο πρόσωπο. Στο μεταξύ, ο Βέρνερ οργανώνει τους κομπάρσους.
«Τώρα, κοιτάξτε όλοι προς τον άσπρο!» φωνάζει.
«Προς τον μαυρόασπρο», διορθώνει ο Κίνσκι. […]
Στην επόμενη σελίδα: «Οι αμαζόνες».