Αντί για τσίπουρο και σποράκια, 7 αντιπαθητικές παρατηρήσεις

Ψήφισαν Αμερικανοί για Αμερικανούς. Όλοι οι άλλοι είμαστε παρατηρητές. Photo: joebiden.com

Τον (πολύ) παλιό καιρό, όταν ήταν να βγουν τα αποτελέσματα της κάλπης, στρώνονταν οι παρέες δίπλα στο ραδιόφωνο και, όσο εκφωνούνταν νομοί και πόλεις, συμπληρώνονταν αυτοσχέδιοι πίνακες (ή, για τους πλέον ενημερωμένους, τα προετοιμασμένα φύλλα των τότε εφημερίδων). Οι παρέες μεριμνούσαν, όσο προχωρούσε η βραδιά, για τσίπουρα και σποράκια – οι πλέον ρέκτες για κάτι πιο ουσιαστικό. Αυτά, για τις Ελληνικές εκλογές, εννοείται. Πολύ λιγότεροι μπορεί να είχαν στηθεί για Γαλλικές εκλογές. ακόμη πιο σπάνια η παρακολούθηση των Αμερικανικών εκλογών (μετά την εποχή Κέννεντυ, αυτό).

Τώρα, τα πράγματα έχουν αλλάξει συγκλονιστικά. Η παρακολούθηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, με πολύ-πολύ πιο οπαδική λογική άλλωστε, γίνεται με την τηλεόραση ανοιχτή (και το τηλεκοντρόλ μαχητικά έτοιμο) και με το κομπιούτερ, ή ακόμη περισσότερο το μπλιμπλίκι σε συνεχή λειτουργία. Και, όσο κι αν η εσωτερική μας εχθροπάθεια μας κρατάει ολοζώντανο το ενδιαφέρον για τις δικές μας κάλπες, «οι ζωές των άλλων» (εν προκειμένω οι Αμερικανικές κάλπες με τις ιδιομορφίες τους) μας απασχολούν ακόμη περισσότερο. Έτσι λοιπόν που η αναμέτρηση Τραμπ-Μπάϊντεν τήρησε την βασική της υπόσχεση και μας κρατά ακόμη σε σασπένς, καταθέτουμε 7 αντιπαθητικές παρατηρήσεις. Που δεν βοηθούν σε τίποτε πρακτικό, όπως π.χ. και οι μύριες μαχητικές ιντερνετικές παρεμβάσεις, όμως ίσως ξεκαθαρίσουν λίγο την αυριανή – πότε θάναι το αύριο; κι αυτό είναι αντιπαθητικά ασαφές – αποτίμηση.

1. Στις 3/4 Νοεμβρίου ψήφισαν Αμερικανοί για Αμερικανούς, ώστε Αμερικανοί να κυβερνήσουν Αμερικανούς με Αμερικανικού τύπου διακυβέρνηση. Όλοι οι άλλοι είμαστε παρατηρητές: ενημερωμένοι ή μη, με στρεβλωμένη ή ξεκάθαρη άποψη, με γνήσιο ή ιδιοτελές (πολλά, «πολύ πολλά» κρέμονται από την έκβαση των Αμερικανικών εκλογών) ενδιαφέρον. Όμως μόνον παρατηρητές.

2. Μέχρι τις 10 Ιανουαρίου 2021, Πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι ο (πορτοκαλής) Ντόναλντ Τραμπ. Τέτοιος που είναι, ό,τι/όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, η άσκηση των καθηκόντων Τραμπ κινδυνεύει να γίνει μέχρι τρυγός.

3. Η ακριβής διαδικασία της κάλπης, οι ενστάσεις και οι παρεμβάσεις της Δικαιοσύνης δεν είναι απλώς Αμερικανική, είναι και υπόθεση των Πολιτειών (και των εκλογικών τους επιτροπών, και των δικαστικών τους βραχιόνων) και στην κορυφή των Ομοσπονδιακών οργάνων (βασικά του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως το 2000 στην αναμέτρηση Γκορ-Μπους που ουσιαστικά «έκλεισε» με αποδοχή ήττας από Γκορ). Όμως μην ξεχνούμε ότι σε περίπτωση ισοψηφίας εκλεκτόρων αποφασίζει – με πλειοψηφία – η Βουλή των Αντιπροσώπων της οποίας, και αυτής, κρίνεται τώρα η σύνθεση.

Μέχρι τις 10 Ιανουαρίου 2021, Πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Photo: donaldjtrump.com

4. Οι χαρακτηρισμοί – που αφθονούν, συχνά απαξιωτικοί: όχι δε μόνον στην Ελλάδα, τα Ελληνικά μήντια, την Ελληνική δημόσια σκηνή, το Ελληνικό διαδίκτυο: και σε πλείστες Ευρωπαϊκές χώρες έχουμε αντίστοιχα φαινόμενα με αποκορύφωση Γερμανούς πολιτικούς που δήλωναν ότι η Γερμανία δεν είναι «έτοιμη για μια νέα θητεία Τραμπ» – του εκλογικού συστήματος των ΗΠΑ ως αντιδημοκρατικού, ως απηρχαιωμένου, ως ακατανόητου (αυτός τουλάχιστον ο χαρακτηρισμός είναι ειλικρινής…) ισοδυναμούν με τα σχόλια κώνωπος επί κέρατος βοος, όπως λέγαν οι παλιοί.  Άντε των Κινέζων ή άποψη σχετικά με το σύστημα ανάδειξης των Αμερικανικών ηγεσιών νάχε ένα ενδιαφέρον! Όμως, εκεί, απόψεις περί δημοκρατικότητας εύλογα θα προξενούσαν καγχασμό – όχι; (Βλέπε και αντιπαθητική παρατήρηση 1).

5. Είναι αλήθεια ότι από τις Αμερικανικές εκλογές κρέμονται πολλά. Παγκοσμίως. Π.χ. τώρα-τώρα οριστικοποιείται η αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συμφωνία των Παρισίων για το Κλίμα. Ενώ, με Τραμπ, θα προχωρήσει ακόμη περισσότερο η αποσύμπλεξη των ΗΠΑ από τις πολυμερείς συμφωνίες εκείνου που θεωρούσαμε «διεθνές σύστημα»: σοκαριστικό, αλλ’ εδώ εντάσσεται και η συμμετοχή των ΗΠΑ στον ΠΟΥ/WHO, την ώρα ακριβώς που ξεφεύγει πλήρως, πλανητικά, η πανδημία του κορωνοϊού. Πιο κοντά σ’ εμάς, τώρα-τώρα ανοίγεται παράθυρο ευκαιρίας, δηλαδή άκρας διακινδύνευσης για τα ΕλληνοΤουρκικά, για την εξέλιξη των κινήσεων Ερντογάν, τα γκριζαρίσματα δια του Oruc Reis σήμερα, δια των πλωτών γεωτρύπανων αύριο, με ενεστώσα την απειλή θερμού επεισοδίου. Εδώ, η διεθνής κοινότητα – και πάντως εμείς! – χρειάζεται να χωνέψει επειγόντως τις αντιπαθητικές παρατηρήσεις 1 και 2.

6. Το παραπάνω εξειδικεύεται με πολλούς τρόπους. Παράδειγμα: άμα στις εκλογές για την Γερουσία για αντικατάσταση του 1/3 των μελών – εκλογές που διεξάγονται παράλληλα με τις Προεδρικές – προχωρήσουν οι Δημοκρατικοί, τότε Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων θα δούμε μάλλον τον Μπομπ Μενέντεξ, με τις εξαιρετικά προωθημένες θέσεις για Ελληνοτουρκικά, για Κυπριακό, κυρίως όμως για κυρώσεις κατά Τουρκίας (οι οποίες έχουν ψηφισθεί, αλλά και παγώσει). Όμως και πάλι χρειάζεται ξαναδιάβασμα των (1) και (2).

7. Επειδή, δε τον (πολύ) παλιό καιρό στις συζητήσεις για τα εκλογικά αποτελέσματα λεγόταν και καμιά ανοησία για να περνάει η ώρα – «αυτόν, στα Γρεβενά, τον βγάζει βουλευτή ο πεθερός μου» – λίγο κράτει για την επιρροή του ΕλληνοΑμερικανικου στοιχείου στις εκλογές της 3ης/4ης Νοεμβρίου. Υπέροχοι οι Ελληνοαμερικανοί, αλλά κάτι σαν 0,75% του εκλογικού σώματος είναι. (Βέβαια και οι ΕβραιοΑμερικανοί είναι κάπου στο 1%, αλλά το Εβραϊκό λόμπι δεν συγκρίνεται με τίποτε. Ντροπή να μιλάει κανείς για τα υψηλά ζητήματα με παράδες, αλλά η χρηματοδοτική δύναμη των τριών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται από την ΕβραιοΑμερικανική κοινότητα ξεπερνάει τα 500 εκατ. δολαρίων σε μια περίπτωση. Οι δικές μας; Η «επίσημη Ελλάς» σε δύναμη πυρός»; Μονοψήφια νούμερα εκατομμυρίων. Η Τουρκία; Κι αυτή τριψήφια).

Περιμένοντας, λοιπόν  τι θα βγάζει τελικά η Αριζόνα, το Μίσιγκαν, η Πεννσυλβάνια –μαθαίνει κανείς και λίγη γεωγραφία– ας δούμε λίγο και αυτές τις αντιπαθητικές επισημάνσεις.

Διαβάστε ακόμα: Πόσο ιδιαίτερη περίπτωση υπουργού είναι ο Κυριάκος Πιερρακάκης; Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.

TAGS :
USA Αμερική Ντόναλντ Τραμπ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook